Eind jaren tachtig werd En Vogue bedacht door de producers Thomas McElroy en Denzil Foster, die voorheen bekend waren van Club Nouveau. Het idee was om een meidengroep in de trant van The Supremes, The Pointer Sisters en Sister Sledge te creëren, maar dan zonder specifieke frontvrouw. Het viertal Cindy Herron, Terry Ellis, Maxine Jones en Dawn Robinson bleken de perfecte match en een glorieuze carrière was geboren. In de huidige bezetting vult Rhona Bennett de twee originele leden Ellis en Herron aan en stonden ze maandag in een uitverkocht Paradiso.
En Vogue in topvorm
De eerste kennismaking met het trio was al meteen veelbelovend want de dames verkeerden in absolute fysieke topvorm. Cindy Herron en Terry Ellis zijn de vijftig al ruim gepasseerd maar zijn beide afgetraind en nog fantastisch bij stem. Elke noot was spatzuiver en de ook de danspassen kwamen nog soepel uit de heupen. De prachtige verschijning van ‘jonkie’ Rhona werd ook regelmatig vooruitgeschoven om de spotlight op te eisen.
Dat de muziek van En Vogue tijdloos is bleek wel bij de aaneenschakeling van grote hits die de avond omlijstte. ‘My Lovin’ (You Never Gonna Get It)’, ‘Whatta Man’, ‘Don’t Let Go (Love)’ en vooral bij ‘Hold On’ schudde Paradiso op haar grondvesten. De dames waren zelf dan ook behoorlijk onder de indruk van het uitzinnige publiek dat als een muur van plezier tegenover het podium stond.
Free Your Mind
Een hele slimme zet was de ‘Power Women-medley halverwege de set. Grote hits van Whitney Houston, Donna Summer, Aretha Franklin en Tina Turner werden op een fantastische manier neergezet, wat resulteerde in een grote dansende menigte. Een toevallig hoogtepunt was het interactieve deel met het publiek. Vier, zorgvuldig uitgekozen, fans mochten op het podium een schaamteloze liefdesverklaring aan het trio geven. Terwijl de ene een geweldige dansshow weggaf, pakte de ander het moment om het publiek te overtuigen van zijn gebrek aan danskwaliteiten. De enige vrouwelijke fan op het podium beweerde dat ze al jaren het 5e lid van de groep was en liet dat horen door een loepzuivere demonstratie van haar zangkwaliteiten.
Al met al waren deze tussendoortjes erg vermakelijk maar was het vooral de perfecte show van En Vogue die zorgde voor alleen maar blije gezichten in de zaal. De afsluiter ‘Free You Mind’ was de absolute kers op de taart en is het vreselijk jammer dat het blijft bij slechts twee optredens in Nederland. En Vogue verdient meer publiek, en het publiek verdient meer En Vogue.
