Een fraai affiche, een relatief nieuwe Achterhoekse band met een kraakvers album op zak en een in België hele grote band die Nederland wil veroveren. Oftewel Raw Flowers en the Sore Losers. Doornroosje Merleyn is de oude HBO-soos en ademt nog een beetje de sfeer van een studentensoos uit. Merleyn heeft de traditie om de zaal gesloten te houden tot vlak voor aanvang van de eerste band, het is dus al behoorlijk vol in de kroeg wanneer ik een half uur voor aanvang binnenloop. Als om 10 uur dan het gordijn naar de zaal open gaat blijkt die drukte wel mee te vallen en is het zaaltje van Merleyn redelijk gevuld.
De Raw Flowers openen de avond; Een band die haar roots heeft in de Achterhoek. Raw Flowers wordt gevormd door de gebroeders Lawrence en Clemens Mul op zang en bas, alleskunner Paul Diersen op en Ilja Vaags op drums. Raw Flowers is een kakelverse band maar met een flinke muzikale historie. Door een verleden in onder andere Shaking Godspeed, The Bloody Honkies en Baltazar staan er al heel wat meters op de teller van de Raw Flowers muzikanten. Het debuutalbum vol met sierlijke sixtiesliedjes zag in april het levenslicht. Heb geen vrees voor gebatikte bloezen of wierookpop bij deze band klopt het rockhart op de juiste plaats.
Al tijdens de openingsakkoorden van ‘Livin’ Dolls’ is duidelijk dat dit geen flower power avondje gaat worden, de drums knallen er gelijk vol in en Paul zet een stevige gitaarmuur op. Een fijn begin van een heerlijke show. Zanger Lawrence Mul heeft een mooie stem, waarmee hij als het moet ook een geweldige strot op kan zetten, maar die ook op rustiger momenten overtuigt. In het prachtige ‘Big Chill’ klinken bijvoorbeeld (bijna) naamgenoten ‘Fatal Flowers’ door. Een ander mooi sfeervol nummer is ‘Pusherman’, gespeeld op een twaalfsnarige gitaar, wat het nummer een sferisch effect geeft.
‘On the Origin’ is voor mij het hoogtepunt van de show, waarin het strakke ritme, de fraaie basloopjes en de jankende gitaar een heerlijke basis vormen waar zanger Lawrence op bijna punk-achtige wijze heen kan schreeuwen.
The Sore Losers uit Belgisch Limburg zijn in België hele meneren, ze werden in 2010 tweede in Humo’s Rockrally, hun singles komen steevast bovenaan in Studio Brussel’s afrekening, ze stonden al op Rock Werchter en in december staan ze als hoofdact in de Ancienne Belgique in Brussel. De band probeert ook in Nederland vaste grond onder de voeten te krijgen door een clubtour in de kleinere poppodia als Merleyn.
De band is in 2009 opgericht en bestaat Jan Straetemans – vocals & rhythm guitar, Cedric Maes – lead guitar, Kevin Maenen – bass & backing vocals en Alessio Di Turi – drums & backing vocals. De band combineert rockmuziek met invloeden uit de blues, country en garage en smeedt daarmee een heel eigen geluid.
De band opent de show in het donker, slechts uitgelicht met een paar witte spots, met een spijkerhard intro, wat naadloos overgaat in ‘Don’t Know Nothing’ van hun laatste album ‘Roslyn’. Veel van de nummers van the Sore Losers zijn op de plaat al vrij stevig, live gaat daar nog een flinke schep bovenop, vooral gitarist Cedric speelt zijn riffs en solo’s met de overdrive op maximaal.
De eerste drie nummers worden vrijwel aan één stuk door gespeeld met het gaspedaal vol open. Tijdens het prachtige ‘Blue Shoes’ gaat het tempo wat omlaag en zien we de meer soulvolle kant van de band. Daarna gaat het gas er weer stevig op, met in ‘Girl’s gonna break it’ en mooi gitaarduel tussen Cedric en Jan. Hoogtepunt van de show is wat mij betreft het door country beïnvloedde ‘Gold in them Hills’ met zijn muur van gitaren die aan Neil Young doen denken. De meer ingetogen nummers als ‘Silver Seas’ en ‘Blue Shoes’ zijn ook het vermelden waard. Het door bas en drum opgejaagde ‘Tripper’, de huidige single, is ook één van de lekkerste nummers van de avond.
Met twee heel verschillende bands is het een fijn feestje in Merleyn, de verbindende factor tussen beide bands is ongetwijfeld de bezieling. Zowel de melodieuze bluesrock van de Raw Flowers als de ‘straffe’ rock van the Sore Losers werden met veel passie en enthousiasme op het publiek afgevuurd.
