The Wombats zijn terug, na een absentie van bijna drie jaar zijn de mannen klaar met de nieuwe cd en is het tijd om de wereld te heroveren, en vanavond zijn ze hier, Oosterpoort, Groningen. Bij binnenkomst staat de eerste rij fans al geschaard voor het podium, ik ben net op tijd met mijn plekje aan de zijkant want ineens staat de hele zaal vol, het is dan ook bijna half negen; tijd om te beginnen. Morning Parade, een vijf koppige mannenband is vandaag het voorprogramma. Deze band is vooral bekend van de 3fm megahit ‘Under the Stars’ maar won in het buitenland ook veel goede kritieken, onder andere van MTV en Vogue. Hoewel de band er uit ziet alsof ze dit vaker hebben gedaan missen ze de connectie met het publiek, de nummers worden snel achter elkaar doorgespeeld en er wordt alleen even adem pauze genomen als zanger Steve Sparrow “How are you doing, Groningen?!” de zaal in roept. Na ongeveer zes nummers is de set afgelopen; Morning Parade maakt niet veel indruk, alleen dan misschien met ‘Under the Stars’ wat nog steeds een leuk liedje is.
Nadat Morning Parade het podium heeft verlaten wordt het duidelijk hoe weinig The Wombats eigenlijk nodig hebben om hun muziek te produceren, zanger Matthew ‘Murph’ Murphy, Drummer Dan Haggis en Tord Øverland-Knudsen op de bas zijn nog precies zoals we ze herinnerde, de zelfde kapsels, de zelfde kleding, zelfde instrumenten maar wel met nieuwe muziek. Alsof ze nooit het podium hebben verlaten, zo ziet het er uit. Met evenveel charme staat het drietal daar, klaar om te spelen. Bij openingsnummer ‘Our Perfect Disease’ is het even lastig, het publiek wil graag mee zingen maar kent de nieuwe cd nog niet, hierdoor blijft het angstvallig stil vanuit de zaal tot het nummer is afgelopen. Gelukkig weten de mannen dit goed op te vangen en worden er meteen twee oude nummers achteraan gegooid. Hiermee kan het publiek wat en overstemt dan ook bijna de band.
The Wombats steunen bij deze set veel op oude nummers, logisch als je bedenkt hoe bekend ze daar mee zijn geworden, en het feit dat de nieuwe cd nog uit moet komen in Nederland. De nieuwe mascotte wordt voorgesteld, de grote wombat is ingewisseld voor een hoofd van papier-maché met een hoed. “He might not be as beautiful as the last one but he does his job.” Verteld Murph ons. “Why is he drinking Sprite?” vraagt drummer Dan zich af. Naast het hoofd staat een Sprite blikje, achtergelaten door Morning Parade. “Apperantly he likes it!” Deze losse grapjes naar het publiek maar vooral naar elkaar is iets wat het hele optreden terug komt, er worden vaak opmerkingen gemaakt die over de hoofden van het publiek heen gaan maar waarvan de band bijna dubbel ligt. Iets wat toch een afstand creëert, terwijl men zo graag dicht bij de band wil zijn.
Al veel te snel is de set afgelopen, Murph, Dan en Tord verlaten vermoeid en bezweet het podium, de zaal lijkt te klein voor al het geluid wat er nu geproduceerd wordt. “We want more! We want more!” wordt er geroepen, iets waar The Wombats maar al te graag gehoor aan geven. “This next song is about a country with problems right now, so be generous and donate!” roept Murph voor single ‘Tokyo – Vampires & Wolves’ wordt ingezet. Het nummer wordt uit volle borst mee gezongen door de zaal en de gezichten van de mannen op het podium gaan nog net iets vrolijker staan. “As a wise man once said; this is your last time to dance” deelt Murph ons mede, het publiek staat er klaar voor, want iedereen in de zaal weet al precies wat er gaat komen, het nummer waar ze in Nederland mee doorbraken ‘Let’s Dance To Joy Division’, de zaal wordt afgebroken, publiek wordt opgetild en door de ruimte gedragen, mensen beuken elkaar aan de kant. Het kan niet anders, de nieuwe Wombats, de oude Wombats, het maakt niet uit, het is allemaal goed, allemaal fijn!
Foto’s (c) 2011 Shanna Wiggerman
