Het bijna onleesbare logo van de band doet vermoeden dat we met een black- of deathmetalband te maken hebben. Gelukkig heeft de platenmaatschappij een beknopte biografie van de band meegestuurd met dit schijfje want de titel van deze cd doet vermoeden dat dit album het vierde wapenfeit van het Zwitserse kwartet is. Ik had er werkelijk geen enkel idee van wat mij te wachten zou staan na het indrukken van de startknop van mijn cd-speler.
Uiteraard staan er in zo’n biografie nuttige en leuke ‘weetjes’ bestemd voor de luisteraar. De bezetting van een band, een discografie, de muzikale invloeden, met welke andere bands reeds het podium is gedeeld etc., etc. Ook probeert een platenmaatschappij vaak via zo’n meegestuurde biografie met veel superlatieven de desbetreffende cd en band aan te prijzen. Er moeten tenslotte toch wat centen verdiend worden. De bijgeleverde biografie bevestigde inderdaad dat de album titel ‘IV’ staat voor het vierde album van Pure Inc.
Maar ook beschreef dat zelfde velletje papier hoe geweldig deze band is, hoe puur hun Rockmuziek is, hoe traditioneel en modern tegelijk deze muziek is en waarschijnlijk niet onbelangrijk “hoe on-Zwitsers” deze band klinkt. De genoemde invloeden zijn grootheden als Led Zeppelin, Soundgarden en Alice in Chains. Als luisteraar en muziekliefhebber trek ik dat soort conclusies graag voor mijzelf.
‘Once Upon a Time’ opent veelbelovend met een lekkere vette gitaarriff, om vervolgens terug te schakelen naar een groovy en melodieus (hard)rocknummer, waarin de openingsriff (gelukkig)steeds terugkomt tijdens het meerstemmige refrein. Een nummer wat lekker snel in je hoofd blijft hangen. Het tweede en derde nummer vormen een groot contrast met elkaar . Waar het tweede nummer ‘Blood Runs Black’ een korte recht in je gezicht up-tempo rocker is. Is track nummer drie ‘Fading to Grey’ een langere en meeslepende song, doorspekt met heerlijk gitaarwerk van Sandro Pellegrini. Na het vierde nummer F.U.C.K., een beetje heavy broertje van de typische Amerikaanse rock van de jaren negentig, kan ik eigenlijk nog steeds geen vat op deze band krijgen.
En dat bedoel ik positief. De rocksongs van dit viertal zitten goed in elkaar en vervelen geen moment. Het album is door de lekkere groove die het draagt een echt ‘feel good’ album geworden. Origineel is het allemaal niet wat deze heren doen, want we hebben alles allang eerder gehoord, onder andere bij de bands waardoor deze band beïnvloedt zegt te zijn. Ook is er gespiekt bij Nickelback (‘Diary of a Suicidal Man’) en Red Hot Chili Peppers (De freaky songs ‘To the Rhythme en ‘Sexxels’). Mede door de schuurpapieren zang van Gianni Pontillo die qua zangstijl en stemgeluid zo kan meezingen in grungebands als Alice in Chains en Soundgarden, in klassieke hardrockbands als Led Zeppelin en Whitesnake of in een metalband a la Sepultura (Hidden Track) is dit album het waard om vaker uit de kast gehaald te worden.
De productie van Tommy Vetterli (Coroner, Kreator) en V.O. Pulver (Pro-Pain, Destruction) geven deze (hard)rockplaat net even een ‘metalen’ zetje mee. Een band hoeft wat betreft stijl en sound niet het wiel uit te vinden om een lekkere cd te maken, Pure Inc. bewijst dat. Onbekend maakt in dit geval niet onbemind. En inderdaad ze klinken on-Zwitsers goed. (7,5/10) (Brownsville Records)