Eigenlijk behoeft de man achter dit Star One project, Arjen Lucassen, geen nadere introductie meer te hebben. Na zijn aandeel als gitarist van populaire hardrockbands als Bodine en Vengeance in de periode begin ‘80/begin ’90, ontwikkelde de boomlange Hagenees zich tot een zéér gerenommeerde multi- instrumentalist, componist, arrangeur en misschien nog wel veel meer dan dat. Op eigen houtje heeft Lucassen projecten als Ambeon, Star One, Guilt Machine en Ayreon op de wereld losgelaten. Stuk voor stuk projecten die bol staan van muzikale creativiteit en kwaliteit. Om het hele oeuvre van Arjen Anthony Lucassen de revue te laten passeren in deze recensie lijkt me gekkenwerk, dus beperk ik me tot de meest recente plaat van de man.
Na het album ‘Space Metal’ (2002) en het daarop volgende live album ‘Live on Earth’ (2003) is ‘Victim of the Modern Age’ het derde Star One album. Net als het eerste Star One album is het concept van dit album zowel tekstueel als muzikaal gekoppeld aan het Science Fiction thema, al verteld dit album geen compleet verhaal, iets wat bij de meeste concept albums wel het geval is. Qua muzikanten heeft Arjen Lucassen voor dit album wederom weer enkele prominenten weten te strikken, al is de bezetting (zeker als het om de vocalisten gaat) niet erg verschillend van het vorige Star One Album.
Vocalisten Russel Allen (Symphony X), Damian Wilson (Threshold), Floor Jansen (ReVamp, ex- After Forever) en ‘grunter’ Dan Swäno (ex-Edge of Sanity) gaan op dit album lekker tekeer. Soms tegen elkaar in maar nog vaker in harmonie met elkaar of als aanvulling op elkaar. Maar altijd goed verzorgd en ingevuld, Gary Wehrkamp (Shadow Gallery) neemt het heerlijke lead gitaarwerk voor zijn rekening. Een zeer prominente rol op dit album is weggelegd voor toetsenist Joost van den Broek (ex-After Forever). Op een symfonische rock georiënteerd album met veel space invloeden moet een keyboardspeler het onderste uit de kan trekken, een gedeelte van de sfeer ligt tenslotte in zijn handen. Wat mij positief verrast ten opzichte van het vorige album is de ritmesectie verzorgd door bassist Peter Vink (ex-Q65), drummer Ed Warby (ex-Gorefest, ex-Elegy, Hail of Bullets, Ayreon) en (vermoedelijk) rythme gitarist Arjen Lucassen.
Na het te verwaarlozen intro ‘Down the Rabbit Hole’ opent het album mede door de boven genoemde ritmesectie verassend heavy en thrashy met ‘Digital Rain’. Waar op het vorige studio album, de nadruk werd gelegd op elektronica, krijgen we nu wat meer gitaarwerk en hardere riffs te horen. Melodie blijft ten alle tijden voorop staan bij Star One. Het tweede nummer ‘Earth that Was’ begint met heftig met tegen thrash aanleunend gitaarwerk maar dat blijkt uiteindelijk een heel ‘lief’ nummer te zijn dit zelfde geldt voor ’24 Hours’.
‘Cassandra Complex’ is een heerlijke rocksong overgoten met een uitgesproken keyboard sausje en eigenlijk mijn favoriet van dit album. ‘Victims of the Modern Age’ is een album dat je direct in je armen sluit, als je bekent bent met het werk van Arjen Lucassen, maar het is wel een album dat moet rijpen bij de objectieve luisteraar. Muzikaal gezien gebeurt er veel op dit album, volgens mij persoonlijk TE veel en dat ontneemt enigszins luisterplezier. Star One staat voor mooie zang, heerlijk gitaarwerk met een solide ondergrond, mooie composities/ songstructuren en een bijna perfecte uitvoering van het geheel. (7/10)
