Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Dominum – The Dead Don’t Die
De Duitse zombie metal sensatie Dominum duikt met hun tweede album nog dieper in de gruwelijkheid dan op hun debuut ‘Hey Living People’. Mastermind Felix Heldt alias Dr Dead en zijn zombies pakken zwaarder uit met donkerdere producties en bombastischer arrangementen, opnieuw gemengd door Jacob Hansen. Opener ‘We Are Forlorn’ zet meteen een dramatische toon met gutturale riffs en donderende drums, waarbij Dr Deads vocale verscheidenheid direct opvalt. Het catchy ‘Don’t Get Bitten By The Wrong Ones’ toont de kenmerkende lugubere maar tongue-in-cheek teksten van de band, terwijl titeltrack ‘The Dead Don’t Die’ met gastoptredens een sinistere vertelling biedt. Thrashinvloeden op tracks als ‘Die For The Devil’ geven het album extra pit, alhoewel de zware productie details soms in de mix doet verdwijnen. Voor liefhebbers van theatrale horrormetal levert dit album precies wat verwacht wordt. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (Napalm Records)
Subway To Sally – Post Mortem
De Duitse folkmetal-meesters Subway To Sally bewijzen met hun vijftiende studioalbum dat totgesagte leven definitief langer. Na het vermoedelijke afscheidsalbum ‘Himmelfahrt’ vonden de Potsdammers nieuwe energie, en dat hoor je direct in opener ‘Phönix’ waarin de band uit de as herrijst. De titeltrack ‘Post Mortem’ volgt met een hymne die je uitnodigt de dood aan tafel te laten plaatsnemen en het leven te vieren ondanks alle obstakels. Het album beweegt zich moeiteloos tussen krachtige anthems als ‘Nero’ en ‘Unter dem Banner’ en meer intieme momenten zoals ‘Herz in der Rinde’. Tracks als ‘Wunder’ en ‘Lumpensammler’ verkennen maatschappijkritische thema’s, terwijl ‘Kummerkind’ mentale worstelingen vakkundig vertolkt. Het melancholische ‘Atlas’ met industrial-ondertoon en het feestelijke ‘Eisheilige Nacht’ tonen de veelzijdigheid die deze veteranen na drie decennia nog steeds bezitten. (Tobias Braun) (8/10) (Napalm Records)
21 Savage – What Happened to the Streets?
Met ‘What Happened to the Streets?’ levert 21 Savage zijn vierde studioplaat af, een project waarop hij de confrontatie aangaat met de hardheid van zijn roots en de evolutie van het straatleven. De opener ‘Where You From’ zet meteen de toon met een kenmerkende trap-productie waarin hij reflecteert op zijn opvoeding in East Atlanta’s Zone 6 en de loyaliteit die daarbij hoort. Gastbijdragen voegen dynamiek toe, terwijl nummers als ‘Stepbrothers’ de agressieve kant van zijn pen benadrukken. De productie biedt contrasten tussen dichte, dreigende beats en momenten van introspectie. Juist op ‘I Wish’ toont 21 zijn kwetsbare kant, met een eerbetoon aan verloren vrienden en collega’s dat voelt als een emotionele afrekening binnen zijn carrière. Hoewel het album niet altijd even vernieuwend klinkt ten opzichte van zijn eerdere werk, blijft de sfeer consistent en ingetogen hard, wat dat straten-gevoel versterkt. (William Brown) (7/10) (Slaughter Gang & Epic)
Tangerine Dream – Katowice Session 2025
Met ‘Katowice Session 2025’ presenteert Tangerine Dream een nieuwe live registratie van hun optreden in Polen. Dit album maakt deel uit van de lopende reeks binnen de ‘Quantum Years’ fase van de groep. De opname legt de nadruk op realtime compositie waarbij modulaire synthesizers en sequencers een centrale rol spelen. Luisteraars herkennen de invloed van Thorsten Quaeschning en Paul Frick die de elektronische basis leggen voor de vioolpartijen van Hoshiko Yamane. In tegenstelling tot studioalbums zoals ‘Raum’ ligt de focus hier op de interactie tussen de muzikanten tijdens de improvisatie. De tracks vloeien in elkaar over waardoor een doorlopende luisterervaring ontstaat die de luisteraar meeneemt op een instrumentale reis. De productie is helder en legt alle nuances van de analoge apparatuur vast. Voor de liefhebber van de Berlijnse school is dit een waardevolle toevoeging aan de discografie van de band. (Norman van den Wildenberg) (8/10) (Eastgate Music)
Buckethead – Pike 756 – Velveteen Robot
De productieve gitarist Buckethead brengt met ‘Pike 756 – Velveteen Robot’ wederom een nieuw deel uit in zijn omvangrijke reeks van korte albums. Dit instrumentale project bestaat uit een lange compositie waarin de artiest verschillende stijlen van gitaarspel combineert. De luisteraar hoort een afwisseling tussen rustige melodische passages en agressievere riffs die herinneren aan zijn werk op ‘Colma’ en ‘Monsters and Robots’. De focus ligt deze keer op een mechanische sfeer die aansluit bij de titel van de plaat. Door gebruik te maken van specifieke effecten zoals de killswitch creëert de muzikant een geluid dat zowel technisch als atmosferisch overkomt. Voor de verzamelaar van zijn werk is dit een interessante toevoeging die de veelzijdigheid van de gemaskerde gitarist opnieuw onderstreept in een compact formaat. (Elodie Renard) (7/10) (Bucketheadland)
