Maandagavond stond Amerikaans rockicoon Alice Cooper in een uitverkocht AFAS Live te Amsterdam. Cooper brak in de jaren zeventig door met het album ‘School’s Out’ en maakte sindsdien naam met zijn opvallende liveshows en onmiskenbare uitstraling. Zijn liveshows zijn meer dan een concert, het is een waar rocktheater compleet met guillotines, slangen en duistere personages. Nummers als ‘No More Mr. Nice Guy’, ‘School’s Out’ en ‘Poison’ zijn inmiddels uitgegroeid tot echte rockklassiekers. Met zijn ‘Too Close for Comfort’ tour zette hij een theatrale, duistere en vooral strakke rockshow neer, die zijn reputatie als shockrocker waar maakte.
De avond werd ingeluid door twee mysterieuze klokkenluiders waarna achter een metershoge Wanted-poster het silhouet van Alice Cooper verscheen. Cooper sloeg zich een weg door het doek en trapte de show af met het nummer ‘Lock Me Up’. Wat volgde was een stroom aan klassiekers: ‘No More Mr. Nice Guy’, ‘I’m Eighteen’ en ‘Hey Stoopid’. Hoewel de zanger nog maar drie dagen geleden zijn nieuwe album ‘The Revenge of Alice Cooper’ uitbracht, was daar vanavond weinig van terug te horen. De setlist bestond vooral uit klassiekers, terwijl recent werk juist volledig ontbrak.
Zodra publieksfavoriet ‘Poison’ werd ingezet, kwam het publiek echt los. Coopers grootste hit werd massaal en luidkeels meegezongen, een van de hoogtepunten van de avond. Wat opviel was het indrukwekkende aantal kostuumwissels die Alice Cooper gedurende de avond maakte. Zo kwam Alice tijdens zijn enige ballad deze avond het podium op in een dwangbuis en bracht hij knielend het nummer ‘Ballad of Dwight Fry’ voort. Tijdens het nummer werd de zanger meerdere malen getaserd door een gemaskerde man, weer een van de vele duistere theaterstukken van de avond.
Ruimte voor solo’s was er voldoende, de vijfkoppige band kreeg meerdere momenten om uit te pakken met uitgebreide gitaarriffs en indrukwekkende drumpartijen. Zoals Alice haar deze avond meerdere keren aankondigde als ‘Hurricane Nita’, kreeg de vaste vrouwelijke gitarist Nita Strauss de meest uitgebreide solo van de avond. Haar gitaarsolo hield de hele AFAS Live moeiteloos in zijn greep. Tegen het einde van de avond speelde de band zelfs zonder zanger het nummer ‘Black Widow Jam’. Wat hieraan voorafging, was een theatraal stuk waarin Alice Cooper door zijn vrouw, verkleed als Marie Antoinette, in de guillotine werd gezet en onthoofd.
Het werd donker en er galmde een schoolbel door de zaal, er kon maar een nummer volgen: ‘School’s Out’. Het publiek zong luidkeels mee met Alice zijn doorbraakhit. Cooper stelde zijn voltallige band nogmaals voor aan het publiek. Ook dit was weer een moment waarop gitaristen Nita Strauss, Ryan Roxie, Tommy Henriksen en Chuck Garric zich flink uitsloofden. De speelse interactie tussen de bandleden was goed te merken en betrok het publiek goed bij de show. Ondertussen vulden ballonnen met confetti de AFAS Live, die Cooper met zijn mes aan flarden sloeg. In deze verlengde versie klonk nog een korte snippet van Pink Floyd’s ‘Another Brick in the Wall’.
Na een korte encore keerde de band nog eens terug voor een laatste ode aan de onlangs overleden metallegende Ozzy Osbourne met het nummer ‘Paranoid’. Het slotstuk met ‘Feed My Frankenstein’, was over the top. Vele gitaarriffs, een reusachtige dansende pop op het podium, rook, bubbels en ook Marie Antoinette maakte nog een laatste verschijning. Het publiek beloonde de band met een staande ovatie waarna zij het voor gezien hielden. Alice Cooper liet in AFAS Live opnieuw zien waarom hij de onbetwiste koning is van de shockrock. Amsterdam kreeg een strakke rockshow voorgeschoteld vol energie, theatrale acts en klassiekers. Ook het decor en de gehele productie zagen er indrukwekkend en gelikt uit.