Net buiten het centrum van Eindhoven, staat op Strijp-S het oude Philips NatLab. Het Philips Natuurkundig Laboratorium, dat uiteindelijk in de jaren 70 verhuisde en enkele jaren later de CD uit zou vinden. Op datzelfde Strijp-S staat ook het iconische Klokgebouw, alwaar zaterdagavond het al bijna net zo iconische AIR optrad. AIR bracht het album ‘Moon Safari’ integraal ten gehore, aangevuld met een dwarslezing van de andere hoogtepunten van het Franse duo. Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel namen het publiek mee in de dromerige en sfeervolle wereld die zij met hun debuutalbum in 1998 schiepen.
Maar voor Air het podium in de markante concertzaal beklom, was het de taak van Robin Kester het publiek vooraf te vermaken. Ondanks een minder imposante carrière was Kester een perfecte support, en voelde de zangeres goed aan waar het publiek voor was gekomen. Meer gitaar en iets steviger dan AIR maar bij tijd en wijle net zo dromerige. Kleine technische problemen stoorden de zangeres maar minimaal, waardoor de Rotterdamse een uitstekende set neerzetten. Een eerbetoon aan AIR, werd in Eindhoven voor het eerst gespeeld, solo op gitaar, en zorgde voor een aandachtig luisterend publiek.
Na een vrij lang voorprogramma werd achter op het podium de White Box onthuld. Een op de voorzijde na afgesloten kamer met spiegelende muren. Wit, puur met links een rechts een stack synthesizers, wat gitaren voor Nicolas en een vrij drumstel achterin het midden voor Louis Delorme. Kale setting, en ook toen de mannen opkwamen, in het helder wit gestoken, ving het concert aan met slechts helder wit licht.
Het zou vanavond gaan om de muziek, en nergens anders om. Het ging om ‘Moon Safari’, het doorbraakalbum van AIR, en een acroniem is voor ‘Amour, Imagination, en Rêve’: ‘Liefde, Verbeelding en Dromen’. In 1998 een openbaring. ‘Moon Safari’ was toen al bijzonder door de combinatie van elektronische klanken met invloeden uit filmsoundtracks, klassieke muziek en disco, en dat bleek ook tijdens dit concert.
Vanaf het eerste nummer, ‘La femme d’argent’, ging er een golf van enthousiasme en emotie door het Klokgebouw, die pas zou eindigen na afloop van ‘Electronic Performers’. De herkenbare synthesizers en beats brachten de luisteraars terug naar het moment waarop het album uitkwam, en hits ‘Sexy Boy’, ‘All I Need’ en ‘Kelly Watch the Stars’ werden door het publiek extra meegezonden en -gedanst. Ook nummers als ‘Talisman’, ‘Remember’, ‘You Make It Easy’, ‘Ce matin-là’, ‘New Star in the Sky (Chanson pour Solal)’ en ‘Le voyage de Pénélope’ passeerden natuurlijk de revue.
En ieder nummer bracht zijn eigen sfeer mee, want de White Box bleek niets meer of minder dan een kamer vol projectieschermen, die ieder nummer als een videoclip deden vormen. Een lichtshow was niet nodig, de Box was een aanvulling, maar de mannen zelf deden het werk. De zang van Beth Hirsch, die op het album te horen is, werd door het duo zelf, of als tape vertolkt. Echt gemist werd ze nergens.
Na het integraal spelen van ‘Moon Safari’, gaven de mannen elkaar een hand en verlieten het podium, om 3 minuten later terug te keren en met een tweede set vervolgde. Hoogtepunten uit hun latere werk, zoals ‘Radian’, ‘Venus’, hot en publiekslieveling ‘Cherry Blossom Girl’, ‘Run’, het magistrale ‘Highschool Lover’, het psychedelische ‘Dirty Trip’ en ‘Don’t Be Light’. Het was een aaneenschakeling van opzwepende nummers en hoogstaande muziek, die de mannen het Klokgebouw in slingeren. En het publiek ontving het met liefde, zelfs ondanks de enorme hitte die in de zaal broeide.
Na wederom een hand druk aan elkaar verlieten Dunckel, Godin en Delorme het podium en keerden na een enthousiast en terecht applaus na enkele minuten vol soundeffects en rook uit de rookmachine terug voor een welverdiende toegift. Het ietwat korte ‘Alone in Kyoto’ en het overprikkelende slotakkoord ‘Electronic Performers’, nummers die de ingetogen kant en de grote klasse van AIR mooi lieten horen. De combinatie van deze nummers waren een samenvatting van de gebalanceerde en sfeervolle avond.
‘Moon Safari’ heeft na al die jaren weinig aan kracht verloren. Het album wordt nog steeds gezien als een invloedrijke mijlpaal in de elektronische muziek, die andere artiesten inspireert en een breed publiek bereikt. AIR liet in Eindhoven zien dat hun muziek tijdloos is en ook vandaag nog steeds mensen raakt. Jong, oud van heinde en verre, verschillende mensen uit België, Frankrijk en Engeland, keerde het publiek huiswaarts. Wetende dat er in het Eindhovense Klokgebouw een spektakel was aanschouwd.
Foto’s (c) Christophe Dehousse
