Fatoumata Diawara is een Malinese singer-songwriter die een internationale sensatie is geworden met haar fantastische stem en unieke mix van Malinese en popmuziek. Geboren in Ivoorkust uit Malinese ouders, verhuisde Diawara als kind naar Mali en groeide op in de stad Bamako. Ze begon haar carrière als actrice, speelde in verschillende films en theaterproducties en stapte uiteindelijk over op muziek. Diawara’s muziek is diep geworteld in haar West-Afrikaanse erfgoed en bevat elementen van Wassoulou-muziek, een traditionele muziekstijl uit de regio. Haar teksten gaan vaak over sociale en politieke onderwerpen, zoals vrouwenrechten en het belang van onderwijs. Naast haar solowerk heeft Diawara samengewerkt met een aantal opmerkelijke muzikanten, waaronder Herbie Hancock, Amadou en Mariam. Op haar nieuwste album ‘London Ko’ voegt ze daar onder meer Damon Albarn van de band Gorillaz en Angie Stone aan toe. Ze heeft veel lovende kritieken ontvangen voor haar muziek en heeft opgetreden op grote festivals over de hele wereld, waaronder Glastonbury, Coachella en Bonnaroo. Fatoumata Diawara een van de meest opwindende en vernieuwende stemmen in de hedendaagse Afrikaanse muziek geworden.
‘London Ko’ is haar vijfde album inmiddels, waarop ze weer niet stil is blijven staan. Vergelijk je haar werk van nu met haar debuutalbum ‘Fatou’ uit 2011 dan horen we een kunstenares die zich steeds verder ontwikkelt en steeds innovatiever en uitgesprokener wordt in haar werk. ‘London Ko staat bol van de knappe popmuziek composities met een erg goede productie, waarbij Diawara als geen ander erin slaagt haar muzikale traditie als basis te laten dienen voor haar eigen muziek waarbij ze er daadwerkelijk in slaagt om nieuwe vormen van muziek te maken. Ik las recensies waarin schaamteloos beschreven werd dat het jammer is dat Diawara niet dichter bij haar roots is gebleven , ze zou het toch niet nodig hebben, als die samenwerkingen en die moderne productie. Dat is natuurlijk conservatieve nonsens van de allerbovenste plank, dat nog het meest wegzet van muzikale gaslighting. Neokoloniaal geneuzel van ongekend niveau, dat echt niet meer kan.
London Ko is een fantastisch album . Luister naar een track als ‘Mogokan’. Onmiskenbaar de hypnotiserende cadans van de Mali Blues, maar vernieuwd met een state of the art productie en een prachtige bijdrage van de Ghanese rapper M.anifest. ‘Nsera’ de openingstrack is ook bijzonder sterk, en Damon Albarn, gedeeltelijk verantwoordelijk voor de magistrale productie van dit album, had nog een zanglijntje over, dat erin is gemixt. Nee natuurlijk heeft Diawara Albarn niet nodig, Het nummer staat ook zonder dat lijntje als een huis, maar het is een vrij normale commerciële strategie van artiesten geworden om een aantal spraakmakende collabs op een album samen te brengen. Well Done Fatoumata.
De samenwerking met Angie Stone op ‘Somaw’ heeft meer vlees op de botten. De stemmen en stijl van Diawara en Stone blijken een opmerkelijk goede blend te zijn. Diawara heeft er goed op gelet dat de nummers live goed uitvoerbaar blijven, zonder de gasten.
‘Blues’ samen met de Cubaanse pianist Roberto Fonseca is een opwindende, ritme gedreven track waarin Fonseca excelleert naast de stem van Diawara. Gegarandeerd een van de hoogtepunten bij een live optreden . De ‘ vroeger was alles beter’ zeurpieten komen aan hun trekken met de mooie ballade ‘Moussoya’. waarin zij de Diawara voor 20 jaar geleden zullen terug herkennen.
Een album van welke Afrikaanse artiest dan ook is tegenwoordig niet compleet zonder een samenwerking met de Afrikaanse Beyoncé, Yemi Alade. ‘Tolon’ is deze track op dit album met medewerking van Alade. Diawara heeft het heft goed in handen en gelukkig is de bijdrage van Alade beperkt. Ook deze track , met zijn hypnotiserende beat en vurige gitaarspel zal live een kraker blijken te zijn. Diawara weet ook hier precies de juiste snaar te raken.
‘London Ko’ is een meesterlijk album geworden, waarmee Diawara haar plaats aan de top van de moderne popmuziek claimt. Natuurlijk zal het album geschaard gaan worden onder ‘ wereldmuziek’ maar dit is een onterechte classificatie die slechts blijkt geeft van een zeer beperkt en Europees gecentreerd wereldbeeld. Fatoumata Diawara brengt met dit album dit conservatieve wereldbeeld aan het wankelen. Dit is geen ‘ wereldmuziek’ maar muziek voor de wereld. (9/10) (3eme Bureau/Wagram Music)
