Afgelopen dinsdag stond Band of Horses op de planken in De Roma te Antwerpen. De Amerikaanse indie-rockers met sterke roots/americana-invloeden hebben sinds maart van dit jaar een nieuw sterk album afgeleverd. Een uitgelezen moment voor de band om dik een maand voor Kerst een tournee door West- en Noord-Europa hun nieuwe teerling in levenden lijve ten gehore te brengen. Voor een haast uitverkochte zaal koos de band uit Seattle ervoor, naast nummers van hun nieuwste album ‘Things Are Great’, ook hun grootste hits aan de setlist toe te voegen.
Voordat het zo ver was mochten de leden van Britse support act Gently Tender in een klein half uur laten horen uit welk hout ze gesneden zijn. Een aangename set met pakkende pop/rocknummers. De stem van zanger Sam Fryer is weliswaar laag en klinkt ergens ook zwaarmoedig, maar hun muziek is dat zeker niet. Vrijwel altijd werd de zanger bijgestaan in de vocalen door toetsenist Celia Archer. Dit ging synchroon, maar vaak was te horen dat de zang van Archer die van Fryer in volume ver oversteeg. Het leek niet altijd in balans. Gently Tender heeft toch met ferve laten zien waarom het tot een van de meest beloftevolle bands van het Verenigd Koninkrijk behoort.
Band of Horses had ervoor gekozen met een nummer uit hun debuutplaat ‘Everything All The Time’ het optreden te openen. Zanger Ben Bridwell zat achter zijn pedalsteel en speelde enigszins rommelig het nummer ‘Monsters’. Goed te horen was dat hij met name in het begin er even naast zat en hij moest er ook even om glimlachen. Nu is het niet zo dat we iedere uitglijder willen uitlichten, maar het leek erop dat de zanger en de band er nog niet helemaal in zaten gedurende de eerste nummers. Mogelijk had het te maken met de afstemming van het geluid. De Roma kan gerekend worden tot de mooiste zalen van de Lage Landen, maar het leek erop dat de zaal het geluid van een rockconcert moeilijk aankan.
Vanaf ‘Neon Moon’ was de band de situatie meester en wat volgde was een klasse set die duidelijk goed door het publiek onthaald werd. Klassiekers ‘Laredo’ ‘The Great Salt Lake, ‘Is There A Ghost’, afgewisseld met nummers van hun laatste album waaronder ‘Warning Signs’, ‘Crutch’ en ‘Lights’. Fantastisch om te mogen constateren hoe deze laatste nummers de set met veel klassiekers completeerde. De genoemde nummers klinken evenals het laatste album veel luchtiger, hoopvoller en minder dramatisch. De keuzes voor deze set konden op veel bijval rekenen van zowel die hard fans van het eerste uur als van diegenen die uit nieuwsgierigheid de band wilden zien spelen. Met hun allergrootste hit ‘The Funeral’ werd de set afgesloten waarbij het publiek bijna in extase achterbleef.
De toegift met ‘Detlef Schremp’ en ‘The General Specific’ was min of meer een om te onthaasten of weer bij zinnen te komen. Al met al een optreden met twee gezichten. Als een pokeraar die zijn ware gezicht laat zien pas nadat hij alle sterke kaarten op tafel heeft neergelegd.
Foto’s (c) Perry Hermans
