Twee jaar na de oprichting komt The Magpie Salute met hun debuutalbum, ‘High Water I’. Het eerste deel van een tweeluik. De band bestaat deels uit voormalig leden van The Black Crowes. Waar de kraaien ophielden, gaan de eksters verder. Na een optreden van Rich Robinson in Woodstock, New York waar hij op het podium werd bijgestaan door zijn oude bandmaten. Na een eerder live-album met vooral covers is dit de eerste plaat met eigen werk van deze formatie.
Op openingsnummer ‘Mary the Gypsy’ is goed te horen dat gitarist en bandleider Robinson het rocken niet verleerd is. Het titelnummer trekt de broeierige southern rock-sfeer door, ook al is het minder ruig dan de opener. Dit doet de band vaker op dit album, harde nummers afwisselen met akoestische tracks.
Ondanks dat het een gitaarplaat is, spelen gitaren niet altijd de hoofdrol. In het bluesy ‘Sister Moon’ staat de piano in de spotlight en verdwijnen de gitaren naar de achtergrond. In het daarop volgende ‘Color Blind’ laat de band horen de samenzang ook goed onder de knie te hebben. Hier keren ook de elektrische en akoestische gitaren weer terug naar de voorgrond.
In het nummer ‘Walk On Water’ laat de band horen ook countryrock goed in de vingers te hebben. Om in Hand in ‘Hand’ en ‘You Found Me’ het rockgedeelte weg te laten en de pedalsteels tevoorschijn te toveren. Met ‘Can You See’ gooit de band aan het eind van de plaat nog even het gas erop om met ‘Open Up’ de ondergaande zon tegemoet te gaan.
‘High Water I’ is een fijne bluesy rockplaat. Het is goed te horen dat de band uit het zuiden van de VS komt en veel ervaring hebben. Alleen wil de band te veel van zichzelf te laten zien, waardoor het lijkt alsof de eenheid op de plaat mist. (7,5/10) (Eagle Rock Entertainment)
