Dit jaar is het 50 jaar geleden dat de Amerikaanse soulzanger Otis Redding een hit had met de wereldberoemde song ‘(Sittin’ On) The Dock of The Bay.’ Om dit te vieren wordt op 18 mei het album ‘The Dock of The Bay Sessions’ uitgebracht via Warner Music Group.
Ruim 51 jaar na zijn tragische dood wordt de muzikale erfenis van deze legende nog altijd levend gehouden. En nog steeds weet de muziek van Otis Redding de huidige generatie Blues en Soul artiesten van nu te inspireren. Onder andere Blueszangeres Beth Hart heeft meerdere malen in interviews aangegeven een enorme fan te zijn van Otis Redding.
Het album bestaat uit opnames van tracks voor een volgend album die Otis Redding vlak voor zijn dood had opgenomen. Deze tracks zijn later nog los van elkaar postuum verschenen op verschillende albums en compilaties, maar nog nooit samen op een album. Tot nu toe dan….
‘The Dock of The Bay Sessions’ is samengesteld door Roger Armstrong van Ace Records en Otis Redding’s biograaf Jonathan Gould, met volledige toestemming van de nabestaanden. Met dit album willen ze graag onder andere laten horen waar Otis Redding zijn inspiratie vandaan haalde voor het volgende album. Zo weten vele mensen niet dat Otis Redding een grote bewonderaar was van Bob Dylan, en dat hij zijn songwriting hierdoor heel erg liet beïnvloeden.
Het is duidelijk dat niet alleen oude, maar ook een nieuwe generatie fans gewonnen moet worden, aangezien het album wordt geopend met diezelfde grote hit ‘(Sittin’ On) The Dock of The Bay.’ De uitvoering van deze song op dit album verschilt in geen enkel opzicht met alle andere uitvoeringen die men tot nu toe kent. Wel had Otis Redding destijds meer een Blues-achtig album voor ogen, wat te horen is op tracks zoals ‘Hard To Handle,’ ‘The Happy Song (Dum-Dum-De-De-De-Dum-Dum.)’ en natuurlijk de track ‘I’ve Got Dreams To Remember.’ Met tracks zoals ‘Love Man’, ‘Direct Me’ en ‘Champagne and Wine’ laat Otis natuurlijk zijn volle soulstem horen waar hij zo wereldberoemd mee is geworden.
Maar Bob Dylan? Die destijds maatschappijkritische songs voortbracht? Die inspiratie hoor ik helaas niet terug in dit album.
Conclusie: De tracks zijn studio geremasterd, uiteraard zou je zeggen in deze tijd, maar in dit geval is het jammer. Ik vraag me steeds af hoe de daadwerkelijke opnames hadden geklonken, compleet met gekraak en alles. Waarschijnlijk wat meer organisch, en misschien had de fantastische stem van Otis Redding daaronder wel rauwer geklonken. Het album is leuk voor de die hard verzamelaars, maar echt een originele toevoeging aan je collectie is het niet. (6/10 (Warner Music Group)