Het album werd door de leden van U2 drie jaar geleden al aangekondigd, vlak na de release van het vorige album ‘Songs of Innocence’. Een autobiografisch album met redelijke songs, maar helaas werd de kwaliteit overschaduwd en (onterecht) slecht beoordeeld doordat het album ongevraagd gratis via iTunes werd verspreid. Het album was vervolgens eigenlijk vorig jaar helemaal klaar, maar de actualiteit van de Brexit en de verkiezingsoverwinning van Trump gooiden roet in het eten. Toch heeft het niets afgedaan aan het idee om opnieuw een persoonlijk album uit te brengen. Volgens Bono zijn de 13 nieuwe songs geschreven als brieven aan zijn dierbaren. Waar het vorige album vooral was gebaseerd op jeugdherinneringen gaat ‘Songs of Experience’ over het volwassen leven daarna.
De eerste nummers van het album die voor publiek hoorbaar waren, waren ‘You’re The Best Thing About Me’, ‘Get Out Of Your Own Way’ (met bijdrage van Kendrick Lamar) en ‘The Blackout’. De eerste twee genoemden waren net iets te veel van hetzelfde en blijken geen totaal beeld te geven van het album. ‘The Blackout’ is daarentegen misschien wel U2’s beste rocksingle sinds ‘Vertigo’. ‘American Soul’ klonk ook al bekend in de oren: het nummer werd eerder dit jaar gesampled in Kendrick Lamar’s ‘XXX’ op zijn album ‘DAMN’. Het origineel van U2 blijkt muzikaal een broertje te zijn van de track ‘Volcano’ van het vorige album, maar tekstueel komt een protestsong naar voren die helemaal past in het wereldbeeld van 2017. Het is een verademing, want protestsongs in het Trumptijdperk ontbraken wel heel erg. U2 weet dus nog altijd goed wat er in de wereld speelt. Waarop het mooie ‘Summer of Love’ perfect aansluit. Dat klinkt als een combinatie van ‘California Dreamin’ van The Mama’s & The Papa’s en U2’s eigen klassieker ‘New Year’s Day’. Ook weet U2 weer te verrassen op het album. Met bijvoorbeeld het funky ‘Red Flag Day’ en het lichtvoetige ‘The Showman (Little More Better’), dat in de lijn ligt van ‘Wild Honey’ uit 2000.
Natuurlijk is er ook wel weer wat aan te merken op het album. Zo is ‘Love Is Bigger Than Anything In It’s Way’ wel heel erg een voor het stadion gemaakt anthem met ‘oohh’-koortjes. En waarom U2 zichzelf moet samplen in de laatste track ’13 (There Is A Light)’ (met daarin een tekstsample van ‘Song For Someone’) is ook een raadsel. Ook de bijdrage van Kendrick Lamar in twee nummers is vrij overbodig. Toch weet U2 eindelijk weer eens te verrassen. Hoewel de vorige twee albums lang niet zo slecht waren als de meeste recensies beweerden leek het er wel op dat U2 hetzelfde recept hergebruikte. Even leek dat, afgaande op de eerste twee singles, ook het geval te zijn met ‘Songs of Experience’, maar bij het gehele album kom je daar toch bedrogen bij uit. Want U2 klinkt hier weer als een band die weer wil vechten voor zijn status als één van de grootste bands ter wereld. Misschien wel het meest verrassende album van U2 sinds ‘All You Can’t Leave Behind’. (8,0/10)(Island)
