Bij de naam Jah Wobble gaan normaal gesproken de harten van de fans van de Engelse postpunkband Public Image Ltd. (PiL) sneller slaan. John Lydon (Johnny Rotten) startte PiL in 1978 na zijn vertrek bij de Sex Pistols en haalde zijn oude jeugdvriend John Wardle bij de band. Wardle, die nog nooit eerder bass had gespeeld, veranderde zijn naam in Jah Wobble en werd bassist bij de band. Wobble was echter zo talentvol dat hij twee jaar later uit PiL stapte en solo ging.
Het instrumentale ‘Cosmic Blueprint’ opent ‘Everything is nothing‘ en geeft al duidelijk aan dat Wobble dit album de experimentele jazz-funk/fusion kant op is gegaan. Dat is bij de bassist iedere keer weer een verrassing, aangezien de muzikant meer stijlen kent dan hij albums heeft gemaakt. Fusion dus, en niet de meest verkeerde. Met Marc Layton-Bennett op drums, George King op toetsen en Martin Chung op gitaar brengt Wobble het er bovengemiddeld goed van af. Wat heet, ‘Everything is nothing’ is een uitermate sterk experiment dat voor deze editie van North Sea Jazz wellicht net te laat is uitgekomen; Voor volgend jaar is Jah Wobble niet eens meer een mogelijkheid maar een must.
Aurora Dawn (Alabama 3) laat op ‘Cosmic Love’ een uitermate lekkere vocale indruk achter en met verdere gastoptredens van Sean Corby (Trompet), Nik Turner (Hawkwind) op dwarsfluit en Tony Allen op drums is het als een kaartenhuis waarvan men verwacht dat het uit elkaar valt, maar wonderbaarlijk stevig blijft staan. Wellicht maakt die angst om uit elkaar te vallen dat ‘Everything is nothing’ misschien een van de meest uitzonderlijke projecten sinds Snarky Puppy mag worden genoemd.
‘Freedom Principle’ mag wellicht nog los genoemd worden. De track springt boven het toch al fantastische album uit. Het nummer wisselt wat Westerse jazzinvloeden in voor een soort van Brazilectro, waarbij vergelijkingen met Suba, Batu en Da Lata niet vreemd zijn te noemen. Het geeft de klasse aan van Jah Wobble’s Invaders Of The Heart, een band die wat mij betreft niet meer zo lang hoeft te wachten op een opvolger van het album als we op dit album hebben moeten wachten. Ditmaal geen Dolores O’Riordan of Sinaed O’Connor om het album op te vrolijken, dat heeft ‘Everything is nothing’ dan ook niet nodig. Het heeft het allemaal al. (9/10) (Jah Wobble Records)