Hij leidt de band met meer ex-leden dan de band ooit singles uitbracht, zo perfectionistisch is de man. Bijna meer ex-leden dan de band oud is, en met een carrière van meer dan 45 jaar mag Steve Miller toch wel tot een van de iconen uit de hedendaagse klassieke muziek genoemd worden. Klassiekers als ‘Fly like an eagle’, ‘The Joker’, ‘Abracadabra’ en meer, The Steve Miller Band is zo’n wereldberoemde band die je echter niet zomaar zou opnoemen als het gaat om wereldsterren. Onterecht vond Billy Sherwood (ex-Yes, Ex-Toto, en zo nog enkele (prog-)rockbands) en hij verzamelde een rijtje vrienden om een eerbetoon op te nemen.
Op ‘Fly Like An Eagle’ hebben Billy en zijn vrienden de bekendste nummers van de Steve Miller Band onder handen genomen en in een telkens wisselende formatie van een nieuw jasje voorzien. Soms meer hardrock, soms richting de progrock, maar soms ook iets meer poppy of zonder al te grote veranderingen. De ‘Grote Drie’ (Fly like an eagle’, ‘Abracadabra’ en ‘The Joker’) zijn in ieder geval wel compleet anders neergezet hoewel het ook bij deze nummers lijkt alsof er niet te veel mocht worden afgeweken van het origineel.
Sherwood heeft inmiddels flinke ervaring met het opnemen van all-star-tribute-albums en kon dan ook met gemak gebruik maken van de diensten van onder anderen John Wetton (King Crimson, Asia), Fee Waybill (the Tubes), Joe Lynn Turner (Rainbow), Geoff Downes (Yes, Asia, The Buggles), John Parr (‘St. Elmo’s Fire’), Rick Wakeman (Yes) en vele anderen. Een terechte all-star band voor een band die zwaar is ondergewaardeerd.
Dat Steve Miller zelf een begenadigd gitarist is, staat vast . Het is jammer dat hij zich vrijwel slechts bezig hield met relatief eenvoudige poprock en bluesrock en zich niet specialiseerde in het technisch moeilijkere werk waar hij zeker mee overweg zou kunnen. De tribute van Sherwood en zijn mannen hebben getracht om een iets gevarieerder spel te brengen (en niet alleen qua gitaarspel), maar ondanks dat de andere werken van Sherwood doorgaans een uitermate interessant muziekwerk wordt, is de stijl van de Steve Miller Band waarschijnlijk te dicht bij hetgeen Sherwood er van zou willen maken. Jawel, het is een nieuwe productie, het is zelfs iets gevarieerder (en voor de muziekliefhebber EN Steve Miller Band-fan wel degelijk een interessante productie), maar om nu te zeggen dat het iets is wat nou compleet anders is, neen.
Een album met covers behoort in mij ogen ook echt vernieuwend te zijn en hoe je het ook wendt of keert, het album wijk niet ver af van het origineel. Vergelijk het met een bevriende superband die tijdens een concert een cover doet van de Steve Miller Band, maar dichtbij het origineel wil blijven. Doe het dan niet en laat het nummer aan de originele band over. Wat dat betreft is het album een deceptie. Als album goed, als tribute een tegenvaller… (5/10) (Cleopatra)