Mark Ambor wist op 12 mei het Tilburgse 013 moeiteloos om te toveren tot een intieme en energieke ruimte vol verbondenheid. Wat begon met een daverend applaus en de herkenbare klanken van ‘I Hope It All Works Out’, groeide uit tot een avond waarin muziek, humor en oprechte interactie naadloos in elkaar overliepen. Met persoonlijke anekdotes, spontane publieksmomenten en zelfs een verrassende pop-up show na afloop, bewees Ambor dat hij niet alleen een getalenteerde artiest is, maar ook een performer die zijn fans echt ziet en meeneemt in zijn wereld.
De avond begon met een energieke sfeer, met luid applaus en gejoel. ‘I Hope It All Works Out’ werd ingezet en direct daarna kwam ‘Academy Street’. Het publiek begon nog luider te applaudisseren. Mark gooide al snel een plectrum het publiek in. Fans probeerden de plectrum te bemachtigen, maar slechts één iemand kon hem krijgen.
Er was een opvallende interactie met een fan die al twee shows op rij een sign liet zien. Mark merkte dit op en vertelde dat hij dacht dat zij hem waarschijnlijk weer zou ‘tricken’, wat zorgde voor een leuke en persoonlijke touch. Op het bord stond: “If you pronounce Tilburg wrong, you have to sing ‘It’s Us Again’.” Kort daarna werd er een shirt met de tekst “Who’s Mark, we’re here for Eric” naar het podium gegooid; een inside joke, verwijzend naar Marks beste vriend Eric, een bekende en geliefde figuur binnen de crew. Mark las de tekst hardop voor en moest erom lachen. Ook een groepje meiden uit het publiek droegen dat shirt en zij gooiden er dan ook één naar Mark.
Tijdens ‘Someone That’s Better’ zat Mark op een kruk met zijn gitaar, wat een intiem moment creëerde. Direct daarna speelde hij ook ‘Second Best’ op dezelfde manier: op de kruk en akoestisch. Later, tijdens ‘Hate That I Still Love You’, stond Mark op een soort verhoging midden in het publiek, terwijl de rest van de band op het podium bleef. Dit zorgde voor een unieke verbinding met de fans. Het was een mash-up van ‘Hate That I Still Love You’ en ‘Yellow’. Hij stond daarbij enorm dichtbij de fans.
Tijdens ‘Curls in the Wind’ kreeg Alex Maddon de kans om een indrukwekkend stuk op de piano te spelen, wat door het publiek met luid applaus werd beloond. Een ander speciaal moment was toen Mark een vlag uit het publiek kreeg met de tekst ‘You’ll always be our home’, wat de sterke band tussen artiest en fans benadrukte. Er hing al een vlag op het podium met ‘You made the 3k of us feel like home’, die voorafgaand aan de show aan een crewlid was gegeven.
De show bevatte ook nieuwe muziek, waaronder ‘Who Knows’, dat afgelopen vrijdag uitkwam. Het publiek schreeuwde enthousiast de zin “Martinis with Tequila” mee. Voordat hij ‘Tomorrow’ speelde, een nog niet uitgebracht nummer, hintte Mark naar een mogelijke pop-upshow, wat de fans in spanning bracht. ‘Bruises and Stains’ werd ingezet en de fans werden een beetje emotioneel. Het nummer gaat over het omarmen van imperfecties en gebeurtenissen uit het verleden.
De toegift bestond uit ‘My Love’, ‘Belong Together’ en ‘Sky Is the Limit’, waarmee de avond op een intieme en persoonlijke manier werd afgesloten. Tijdens het allerlaatste nummer zat Mark samen met de band op de grond op het podium. Halverwege het liedje liep hij naar de barricade en wandelde een paar keer heen en weer. Hij stopte zelfs even om een fan een knuffel te geven.
Na de show gaf Mark Ambor gelukkig nog een kleine pop-upshow. Iedereen verzamelde zich bij de tourbus. Daar speelde Mark uiteindelijk drie liedjes. ‘Good to Be’ is een van zijn bekendste nummers en werd luidkeels meegezongen. Ook ‘Who Knows’ en ‘Belong Together’ kwamen opnieuw voorbij. Tijdens alle liedjes stond Alex Mak (de gitarist) naast Mark en samen speelden ze gitaar. Het was een prachtige avond met vooral heel veel plezier.
Foto’s (c) Jayno Berkhoudt
