De Zweedse melodische metalformatie Dynazty en de Italiaanse comedy metal band Nanowar of Steel kwamen afgelopen woensdagavond naar Tilburg voor een co-headline tour. Als voorprogramma mocht het Spaanse Kilmara mee. De show was al enige tijd uitverkocht alsook Sam Fender, die in de grote zaal een concert gaf. Drukke bedoening in Tilburg dus.
Het concert begon dus ook al vrij op tijd voor een doordeweekse avond en dat merkte je aan het begin van Kilmara. Toch stroomde de zaal gestaag vol. Op de drummer na waren de bandleden verkleed in een soort monteurspak en leek carnaval nog niet voorbij. De band bracht begin dit jaar een nieuwe plaat uit, ‘Journey To The Sun’, waaruit het grootste deel van de setlist bestond. Een leuke opwarmer die de zaal goed meekreeg. De drummer droeg de band live, dus bij deze een eervolle vermelding.
Toch bleef de bezoekers niet heel veel van hun set bij. De reden daarvoor was het Italiaanse Nanowar of Steel. In het uur en tien minuten speeltijd die ze hadden gebeurde zó veel. Daar zou je een heel boekwerk over kunnen schrijven. Het intro zette direct de toon. Daarna volgde de band in kostuums, waaronder een van de zangers in roze jurk en dito pruik. Zo’n act moet vernuftig in elkaar zitten om er vanaf het eerste moment een ontzettend feest van te maken. De band speelt strak en ondanks dat de zangers er af en toe even naast zaten, was het ze gegeven. Het feest werd er niet minder om.
Om een reeks voor te leggen wat er zoals gebeurde tijdens de show: een dansende uil, een inleiding gevend achterwerk voor het nummer ‘Uranus’, een zanger die een tafeltje van IKEA in elkaar zet tijdens een eerbetoon aan onder andere die firma in ‘Valhalleluja’. Je kunt het zo gek niet bedenken of je zag het tijdens Nanowar of Steel.
Zo was er, om te bevestigen dat Nanowar of Steel een band is die liefde wilt uitstralen, een alternatief verzonnen op de beruchte “wall of death”, genaamd “the wall of love”. De menigte ging, vergelijkbaar met de “wall of death” uit elkaar, maar moest elkaar vervolgens knuffelen in plaats van tegen elkaar aan te beuken, onder muzikale begeleiding van George Michael’s ‘Careless Whisper’.
Vanaf moment een tot de laatste seconde had de Italiaanse band heel de zaal mee en kreeg het zelfs voor elkaar om zonder overdrijven 95% van de zaal te laten knielen voor de Zweedse god Odin. Dit is zo’n erbij zijn is meemaken moment. Uniek, humoristisch en vooral heel erg lekker.
Na het feestje was er even tijd om bij te komen, maar al snel maakten de melodieuze metallers van Dynazty zijn opwachting. Ook zij werden zeer warm onthaald en bleken al snel in een bloedvorm te verkeren. Zanger Nils Molin startte sterk tijdens ‘Fortune Favors the Brave’ en dat merkte ook zijn bandleden Mike Lavér en Jonathan Olsson die elkaar een knik gaven die weggaf: “dit zit wel goed vanavond”.
Al snel kwamen fan favorieten ‘Natural Born Killer’ en ‘Waterfall’ voorbij. Hierna kwamen er twee akoestische gitaren op het podium en werden er wat medleys gespeeld van stripped down versies. Het zorgde voor een rustmomentje halverwege de set. ‘Yours’ was daarin de afsluiter en die werd daarna nog eens elektrisch gebracht.
In rap tempo volgden de songs elkaar. Ieder bandlid had een mooie interactie met het publiek en wist ze continu op te zwepen. Na een drumsolo van aangename lengte, zette Dynazty met het tweeluik ‘Presence of Mind’ en ‘The Human Paradox’ de zaal weer direct op zijn kop en werd er uit volle borst meegezongen.
Afgesloten werd met een uitgebreide ‘Heartless Madness’ met dikke publieksinteractie. Een volgens Molin cliché ding, met een knipoog, maar hij deed het toch. Het hoort er immers bij. Daarna was het dan toch echt gedaan en kan het niet anders dan dat de aanwezigen in de Next zaal een top avond hebben beleefd, met een programma vol variatie en hoog meezinggehalte. Een double bill die zeker nog eens mag terugkeren.
Foto’s (c) Daniel Frissen