Afgelopen dinsdagavond ging het in de Tilburgse 013 al op tijd van start. De Amerikaanse band Rise Against stond op het programma en die namen twee support acts mee. Spiritual Cramp die het bal mocht openen en L.S. Dunes. De show was al geruime tijd uitverkocht, de verwachting ligt hoog.
Spiritual Cramp stond om 19.30 geprogrammeerd. Toen stond de vloer van de 013 gelukkig al goed gevuld met mensen, echter was het op de trappen en het balkon nog vrij rustig. De band mengt punk met core en ska. Live komt daar nog eens een flinke dosis energie bij. De zaal stroomde tijdens hun set goed vol en dat leek de band ook steeds meer kracht te geven. Het half uurtje werd goed benut en aan het publiek te merken zijn er ook wat zieltjes gewonnen.
Hierna was het de beurt aan L.S. Dunes. Dit betreft een supergroep met meer ervaren mannen. Dat werd tijdens hun show ook duidelijk. Met leden van onder andere My Chemical Romance en Coheed and Cambria bepaald geen kleine jongens. Ondanks dat ook deze band met een flinke portie energie speelde, wilde het in hun set niet echt overslaan op het publiek. Verzoeken om mee te klappen werden amper opgevolgd. De zanger was krachtig in zijn screams, maar miste op de clean stukken de zuiverheid en klonk wat schel. Inmiddels was de zaal ook zo goed als vol en duidelijk dat het gros daarvoor nog maar op één ding stond te wachten, het hoofdprogramma.
Rise Against begon stipt op de aangegeven tijd en zette direct ijzersterk in door een van hun bekendste nummers, ‘Satelite’ het publiek in te slingeren. Al de hele avond kwam vanuit het podium heel veel de zaal in, maar vanaf het moment dat Rise Against het podium betrad gaf de zaal ook minstens net zo veel terug. Bekers, armen en zelfs hele mensen gingen de lucht in. Voorin in het midden begon het volk te kolken. Luidkeels werd meegezongen. De toon was gezet, zullen we maar zeggen.
De band bleef knallen met nummers als ‘Give It All’, ‘Help Is On The Way’ en ‘Long Forgotten Sons’. Het tempo lag en het was beuken voor gevorderden. Rise Against straalde verder plezier uit en bedankte het publiek meermaals. Tijdens het op het podium komen van een akoestische gitaar vertelde frontman Tim Mcllarth hoe mooi hij Europa vond. Vooral hoe dicht we relatief op elkaar zitten met verschillende talen, culturen en hoe velen dat in hun thuisland de VS maar moeilijk kunne begrijpen. Het verhaal werd kracht bijgezet door ‘People Live Here’ in te zetten. Het tweeblok van akoestische nummers werd afgesloten met ‘Swing Life Away’.
Na net geen anderhalf uur gespeeld te hebben sloot de band af met hun bekendste nummer. ‘Savoir’ werd nog wat uitgerekt door een hele fijne gitaarsolo en een paar keer het refrein meer. Nog één laatste kans voor het publiek om uit hun dak te gaan. Rise Against wist de energie de hele avond zonder problemen vast te houden en mede door het moment van rust, het speelplezier en de professionaliteit van de band, werd dit een avond die het aanwezige publiek niet snel zal vergeten.