Over de solocarrière van Ringo Starr wordt vaak wat lacherig gedaan. Toegegeven; hij heeft het daarvoor ook vaak wel erg makkelijk gemaakt. Zeker de afgelopen 20 jaar staan zijn albums vaak vol met flauwe teksten en remakes van oude nummers. De hulp van beroemde vrienden droeg daar desondanks niet erg bij aan mee. Al was het album ‘Choose Love’ uit 2005 een positieve uitzondering. Aan de andere kant hoeft de ex-Beatle zichzelf natuurlijk niet meer te bewijzen en maakt hij puur muziek voor zijn eigen plezier.
Toch is het een verademing dat hij voor zijn nieuwe album ‘Look Up’ een genre heeft gekozen dat hem aan het hart ligt: country. Vroeger bij The Beatles stond hij al bekend als countryliefhebber. Zijn enige twee zelfgeschreven Beatlesnummers ‘Don’t Pass Me By’ en ‘Octopus’ Garden’ waren ook in countrystijl. Evenals de door hem gezongen Buck Owens cover ‘Act Naturally’ op ‘Help!’, en ‘What Goes On’ op ‘Rubber Soul’. Als tweede album na de breuk van The Beatles bracht hij dan ook met ‘Beaucops of Blues’ een volledig country album uit. Nu, 55 jaar later, brengt hij opnieuw een country album uit. Geholpen door niet de minste namen uit het genre. Als producer nam hij country icoon T Bone Burnett in de arm, en dat blijkt en gouden zet te zijn.
Opener ‘Breathless’ klinkt optimisch, en had niet misstaan op een album van zijn oude Beatlescollega George Harrison. Overigens klinkt Harrison’s geest ook duidelijk door in ‘You Want Some’ dat knipoogt naar diens ‘For You Blue’.
Op meerdere tracks wordt hij bijgestaan door gasten uit het country genre. Als tweede single leverde dat al een mooie combinatie op met bluegrass zangeres Alison Krauss. Op vier nummers wordt hij bijgestaan door countryzangeres Molly Tuttle. Met name in ‘Can You Hear Me Call’ komt de samenwerking het best tot zijn recht. De zussen van Lucius verzorgen voor een prachtige tweede zanglijn in ‘Come Back’.
Soms dreigen nummers te veel van hetzelfde te worden, zoals bij ‘Time On My Hands’, ‘I Love For Your Love’ en ‘String Theory’. Maar dan is het stevigere ‘Rosetta’ (met toegevoegde gastrollen van Billy Strings en Larkin Poe) een prettige afwisseling.
Over de stem van Ringo valt natuurlijk ook gewoon te zeggen. Dat heeft niks met zijn 84 jarige leeftijd te maken, want bij The Beatles stond hij ook nooit bekend als de beste zanger van de vier. Toch past dit genre perfect bij zijn stem. Hij heeft er ook goed aan gedaan om de hulp in te roepen van dit keer niet een vriendenclubje, maar van gasten uit de countrywereld. Het levert een verrassend goed album op. Zijn sterkste in decennia. (7,0/10)(Lost Highway)