55 Jaar na Woodstock stond Ten Years After in de Groene Engel in Oss. Een nagenoeg uitverkocht huis was vol verwachting en hoopvol gestemd wat de avond zou brengen. Ze werden niet teleurgesteld.
Het gemis van Alvin Lee was nog groot zo bleek tijdens de akoestische sessie. De drie songs die de mannen daar in speelde werden door drummer Ric Lee aangekondigd met anekdotes over Alvin met vaak een serieuze ondertoon maar ook een groot gevoel van humor.
Het ontbreken van de legendarische zanger/gitarist uit de begintijd werd meer dan uitstekend goed gemaakt door Marcus Bonfanti. De benjamin van het stel, met zijn 41 jaar speelde in de Engel het dak eraf en voldeed volop aan de verwachtingen van het, uiteraard, in merendeel wat oudere publiek. 
Bonfanti nam ook zijn medemuzikanten op sleeptouw. De interactie met zijn collega’s was prachtig. Hij genoot zichtbaar van zijn jammen met Colin Hodgkinson. De setlist bestond uit herkenbare nummers met in het midden van het programma zoals al vermeld een korte akoestische sessie.
Daarnaast, zoals in de 60′ min of meer een vereiste was, de onvermijdelijke drumsolo. Ric Lee geselde zijn kit als een jonge vent. De energie straalde er af.
Na een set van 1,5 uur vol energie kwam dan het onvermijdelijke, we gingen naar huis.
Dat was dan ook het moment dat ‘I’m Going Home’ werd ingezet met de zo bekende rif bij aanvang van dat nummer. Na een encore ‘Choo Choo Mamma’ waren de reacties van het publiek eenduidig: “een prachtige avond’, ‘wat hebben we genoten”.
Foto’s (c) Rob Verbrugge