Soulmuziek uit Engeland is de laatste jaren enorm gegroeid dankzij artiesten als Ella Mai en Mahalia. Op de vooravond van Destin Conrad’s concert in de Melkweg ontmoetten het publiek Natanya Popoola, een jonge Londense zangeres die met haar debuut-EP ‘Sorrow At Sunrise’ een zeer goede indruk achterliet.
Op het podium verscheen een goedlachse dame gehuld in een opvallende zwarte jurk. Natanya opende kwetsbaar met het nummer ‘Parasites’, in een rustigere uitvoering dan op haar EP staat. Na één couplet werd duidelijk dat haar vocalen de ster van de avond waren, en daarmee kon ze direct op applaus en gegil vanuit het publiek rekenen.
De zangeres bleek absoluut niet bang om haar nieuwe publiek toe te spreken. Opgewekt vertelde ze over haar Caraïbische achtergrond toen ze ontdekte dat er in het publiek flink wat Caraïbische mensen waren. “So I guess I’m at home today!”, riep Natanya met een glimlach voor ze het nummer ‘Raining Tomorrow’ zong.
“Did you feel like an angel? Don’t leave!” Met zulke zinnen beschreef Natanya de liefde die ze vorig jaar kwijtraakte. Per toeval kwam ze deze persoon de dag voor dit concert tegen en kwam alles weer boven, zo biechtte ze op. Dit verklaarde de bezieling waarmee ze haar nummers ‘Angel’ en ‘Precious Joy’ zong. De zangeres heeft enorm veel talent in huis en kreeg de zaal a capella meezingend met haar refrein.
Natuurlijk was er ook ruimte voor plezier. Tijdens het nummer ‘23’ nam de zangeres een moment om verleidelijk over het podium te dansen. Het publiek genoot van haar speelse energie en beloonde dit met een enorm gejuich. Natanya leek verrast door de sterke reactie en toen ze later in het concert een langere danssolo gaf, was het publiek volledig op haar hand.
Tijdens haar opkomst nam de zangeres een draagbare cassettespeler uit de jaren ’80 mee op het podium. Nietsvermoedend bleef deze op het podium staan, maar als ze haar nieuwe nummer ‘Boombox’ zong, werd het doel duidelijk. Geknield vroeg ze de zaal om wederom a capella een refrein mee te zingen, en de Melkweg deed uit volle borst mee.
Het snellere tempo verraadde de veelzijdigheid van Natanya. Moeiteloos zong ze over een Caraïbische drumpartij voordat ze voor de laatste keer in een danssolo losbarstte. Terwijl het publiek haar refrein zong en meeklapt, fladderde de zangeres over haar muziek en was zichtbaar hoe thuis zij zich in Amsterdam voelde.
Nederig bedankte de zangeres het publiek voor hun aandacht en liefde. Destin Conrad zag Natanya’s talent en nam haar mee op zijn tour, wat wellicht een internationale doorbraak voor de Londense soulartiest betekent. Toen Natanya van het podium liep, scandeerde het publiek haar naam, en dat was het ultieme bewijs dat haar muziek meer dan welkom was.
Foto’s (c) Tyron Rosheuvel