In 2017 schreef de band: “Aan elke Saga komt een eind.” Hiermee duidde de band op het pensioen. Gelukkig voor de fans hebben is dat nog even uitgesteld en stond de band afgelopen donderdagavond in een nagenoeg volle Bosuil in Weert. Uit de zaal kon men een aantal kreten opvangen, als “Ja, dit is toch jeugdsentiment” en “Die mannen kunnen het nog steeds, let maar op.”
Vooral omdat er meermaals zoiets als de laatste zin geroepen wordt, waren de verwachtingen hoog gespannen. Al leek het alsof het voor het gros van de zaal zeker niet de eerste keer was dat ze de Canadese prog band live aanschouwden. Onder luid applaus kwam de band dan ook op. Dat deed de band zichtbaar gelijk goed. Met een grote glimlach stond de band dan ook dik anderhalf uur op de bühne.
Het blijft mooi om te zien hoe een band die al bijna 50 jaar bestaat (en waarvan er nog altijd drie leden al zeker meer dan veertig jaar deel uitmaken van de band) onderling ook met zoveel plezier aan het musiceren zijn. Om een leuk voorbeeld hiervan even op te noemen. Zanger Michael Sandler, die overigens fantastisch bij stem was, daagde drummer Mike Thorne uit om een stok naar hem te gooien. Hij zou die dan opvangen, waarop Sandler de stok weer terug gooide en de drummer vrolijk verder speelde. Dit leek niet ingestudeerd, want hiervan maakte ze geen ‘moment’, het gebeurde snel en stilletjes. Als je even naar een ander bandlid had gekeken, had je dit moment gemist.
Wat ook niet zo snel opviel is hoe een fijne gitarist Ian Crichton eigenlijk is. In Weert liet hij vrijwel geen pan op het dak liggen. De gitaar stond tijdens de show wel wat harder, zodat je zijn gitaarwerk wat beter hoorde dan op de albums.
Zoals eerder al vermeld was ook Sandler vocaal in topvorm. Uithalen leken geen enkele moeite te kosten voor de zanger die inmiddels bijna de 70 aantikt. Stilstaan deed hij ook niet en elk riedeltje op de keys of gitaar of drum fill deed hij al gebarend mee. Ook voor Jim Gilmour was er tijd om de lead vocals op zich te nemen. Met de klassieker ‘Scratching The Surface’ pakte hij het publiek helemaal in.
Kortom, dit was een avond vol klassiekers als ‘Careful Where You Step’, ‘On The Loose’, ‘Humble Stance’ en ‘Wind Him Up’, gebracht door een band die aan zijn zoveelste jeugd lijkt begonnen. Saga was in absolute bloedvorm, een band met kameraadschap. Saga hoeft het boek nog lang niet te sluiten en dat heeft de band dubbel en dwars bewezen. Iedereen in de Bosuil afgelopen donderdag zal het daar wel mee eens zijn.
