“Our house it has a crowd
There’s always something happening
And it’s usually quite loud”
Zaterdagavond was AFAS Live in Amsterdam voor even ‘Our House’. Druk, er gebeurde iets en het was best hard. Madness bestormde een uitverkochte zaal voor hun eerste concert op Nederlandse bodem sinds 2019. Het eerste concert van de Britten van dit jaar, dus fans waren van heinde en verre toegestroomd voor het optreden van de Nutty Boys.
Met een aangekondigde support, bestaande uit de Nederlandse crême de la crême van de ska, The Upsessions, zou de avond in Amsterdam al om 20.00 uur aanvangen. Zonde, want een vrije zaterdagavond had een concertaanvang best kunnen vervroegen, zodat een groot deel van het publiek de zaal niet voortijdig zou hoeven te verlaten om de laatste trein huiswaards te halen. En zeker, toen bleek dat de supportact, tegenwoordig aangevuld met extra frontdame Patsy (voorgaand Frontvrouw van Mr. Wallace en the Originators), die naast frontman Boss Capone haar avond maakte, geen voorprogramma was, maar een naprogramma. Een volledig volle AFAS Live moest daarentegen tot na negenen wachten met een DJ, die op zijn beurt ruim voor aanvang van Madness werd vervangen door het zaalgeluid.
De massa kwam natuurlijk voor de Engelse legendes, en de zaal was dan ook al weken voor aanvang stijf uitverkocht. Zelfs uit Engeland kwamen de fans over om hun helden voor het eerst in 2023 te kunnen aanschouwen. Natuurlijk, de uitverkochte zaal bestond vooral uit echte Madness-fans, maar zelfs wie de nummers niet zou kennen, had niet stil kunnen blijven zitten. Oké, nummers niet kennen is in het geval van Madness vrij onmogelijk, aangezien de band het record in handen heeft van meeste weken in de Britse top 40 in de jaren 80. Dat record moeten ze overigens delen met UB40, die er wel 4 jaar langer over deed, gezien de Ska-formatie tussen 1986 en 1992 een (te lange) sabatical hield. En ook in Nederland kent vrijwel iedereen de klassiekers als ‘Embarrasment’, ‘My Girl’ en ‘Nightboat To Cairo’.
De tientallen, nee honderden typische Madness-Fezzen deden het voor een leek lijken alsof men bij een carnavalsconcert was aanbeland, maar bij een Madness-concert is het eerder de normaal geklede toeschouwer die uit de toon valt. Zo ook zaterdagavond, en de vele Madness-uitgedosten zorgden voor een verhoogde sfeer in de broeierige zaal.
De band heeft er haar handelsmerk van gemaakt om het grootste deel van de concerten aan te vangen met ‘One Step Beyond’, voorafgegaan door de iconische aankondiging door Carl ‘Chas Smash’ Smyth. Dat de mede-oprichter van Madness er sinds 2014 niet meer bij is, leek Amsterdam niet te deren.
“Hey you, don’t watch that, watch this
Het werd door een volledige AFAS Live woord voor woord meegeschreeuwd. Een betere aankondiging kon een band zich niet wensen. De zaal ging los en grote delen van de zaal stopten niet voordat de laatste tonen van Madness verstomden. Andere delen van de zaal hadden minder geluk, en moesten zeker de eerste nummers pijnlijk toehoren hoe het geluid verre van goed, zelfs verre van matig, de zaal ingestampt werd. Pas nadat Monsieur Barso, die ruim 30 jaar in Amsterdam woonde, in vloeiend Nederlands zijn zegje deed, werd het geluid beter, gelukkig, want nieuwere nummers als ‘Baby Burglar’ verdienden het natuurlijk net zo erg om goed verstaan te worden.
Qua zegjes leek ook Suggs op de praatstoel te zitten en niet zelden stak hij zijn liefde voor Amsterdam niet onder stoelen of banken. Hij leek zelfs even naar Theo Maassen te hebben gekeken, want halverwege het optreden ging hij het gesprek aan met enkele jonge toeschouwers op de voorste rijen. “Whatever you do, educate yourself, or you will end up like him.”, wijzende naar Barso, waarna de zaal ontplofte bij grote hit ‘Baggy Trousers’. Vanaf dat moment was er geen ontkomen meer aan en danste heel AFAS Live zijn schoenen los en werd de regenachtige dag toch nog een klein beetje zonnig.
