Onder de titel ‘Cracker Island’ is het nieuwe album verschenen van Gorillaz. De band is eigenlijk geen echte band, maar een side project van Damon Albarn. Volgens het verhaal is Gorillaz geen echte band, maar bestaat het uit cartoonfiguren. Whatever.
Gorillaz heeft zich bewezen als een belangrijke factor in de moderne popmuziek. Geheel terecht gezien het genie van Damon Albarn, dat regelmatig de prachtigste muziek voortbrengt. ‘Cracker Island’ bevat 10 tracks en klint productioneel geweldig. De sound is helemaal af, daar is helemaal niks op af te dingen. Vette bassen, lekker gelaagd soundje, volledig transparant gemixed. Vakwerk.
Het album pakt uit op het gebied van collabs. Dat is in de huidige tijd een must. Marketing om zoveel mogelijk luisteraars en nieuwe kopers te trekken. Het werkt blijkbaar goed want ook Gorillaz trekken een indrukwekkend blik namen open voor een aantal samenwerkingen.
Stevie Nicks, inderdaad van Fleetwood Mac, doet mee op ‘Oil’ . Het nummer klinkt ook als een soort Fleetwood Mac ripp-off. Het lijkt wel op een opgeleukte demo van een nieuw Fleetwood Mac nummer. Die typische driving beat, die stem van Nicks uiteraard. Geen toeval dat Albarn hierop met Nicks in de weer ging. Beetje de ‘ Everywhere’ feel.
Op ‘Silent Running’, waarschijnlijk het beste nummer van het album stapt Adeleye Omotayo, een van de vaste backing vocalisten van Gorillaz in de schijnwerpers. De man zingt fenomenaal goed, al mag hij in deze wat subdued track niet echt shinen. wel een heel lekker nummer.
‘New Gold’ dan, samen met Tame Impala, laat meteen zien waar het manco van dit album zit. Gorillaz hebben de tracks tailor made gemaakt voor de vele gasten. Knap dat je als muzikant zo een kameleon kan zijn. Dit nummer klinkt als een Tame Impala song, een goeie hoor daar niet van. Als je op deze manier een album maakt wordt het meer een soort van verzamelalbum dan dat je een eigen product maakt.
In het geval van de Gorillaz is dat dubbel jammer, want Albarn en de zijnen zijn bij vlagen in staat geniale muziek te produceren, en dit album is erg goed, maar weinig origineel of vernieuwend te noemen en in die optie is het zelf wat teleurstellend.
‘Tarantula’ een van de weinige nummers die zonder een collab zijn gemaakt klinkt dan heerlijk fris en fruitig. De melodie kruipt langzaam. op zijn Albarn’s bij je naar binnen. Zijn zang lijkt we steeds beter te worden. Wat een lekkere track ook om op te dansen, al dan niet onder het licht van de volle maan .
‘Possession Island’ met Beck is een prachtige track, die misschien beter op een solo album van Damon Albarn terecht had kunnen komen. En dus ja, alweer dezelfde opmerking. Gorillaz zijn op dit album Gorillaz niet. Ze hebben zich tot een vehikel laten maken voor een soort van upgraded various artists album. Een verzamelaar met hits die nog geen hits zijn. Ik had meer verwacht van dit collectief.
Al met al is ‘ Cracker Island’ een erg goed album, dat desondanks toch niet aan de. wellicht te hoge, verwachtingen voldoet. Misschien is het de genialiteit van Albarn en de andere cartoonfiguren die ik niet doorgronden kan. Tot ik dat wel kan blijf ik licht teleurgesteld. (7/10)(Parlophone)
