Voor degenen onder u de de inmiddels 75 jarige ‘Godfather of Punk’ na rijp beraad in de top 5 van hun persoonlijke ‘celebrity death pool’ hebben opgenomen tegen een leuk bedrag , een gratis advies. Vergeet het, heroverweeg uw prioriteiten. James Newell Osterberg jr, de echte naam van zijn alter ego Iggy Pop heeft met zijn zojuist uitgekomen album het onomstotelijke bewijs geleverd springer dan springlevend te zijn. Met zijn nieuwe album ‘ Every Loser’ , zijn eerste originele album met nieuw materiaal sinds ‘Free’ uit 2019 zal Iggy alle zuurpruimen en criticaster de mond snoeren. Wat een geweldig goed album is dit geworden.
Met 11 tracks, die in totaal op net geen 40 minuten afklokken is het album wat aan de korte kant, maar laat dan geen reden zijn om deze fenomenale schijf aan je voorbij te laten gaan. Het album is geproduceerd door Andrew Watt, die in 2021 nog een Grammy won als ‘ Producer of the Year.’ Het album is gewoon een muur van gitaren waartegen je je voorhoofd tot bloedens toe kapot kan headbangen. Wat een genot.
Met’ Frenzy’ schiet de levende legende furieus uit de startblokken. Sjezus wat een oer power. Wat wil je met Andrew Watt op gitaar, GnRs Duff McKagan op bass en Chad Smith van Red Hot Chili Peppers op drums. Op ‘Strung out Johnny’ gaat het tempo iets omlaag maar de intensiteit stijgt naar ongekende hoogten. Kippenvel. Je hoort de duistere Bowie en de jonge Morrissey door de getaande stem van Iggy schijnen. Wat een track. Een van de andere hoogtepunten is ‘Comments’ , geschreven met de veel te vroeg overleden Taylor Hawkins, die ook drumt op het nummer. Eric Avery van Jane’s Addiction op bass. Iggy Pop heeft echt de crème de la crème van rock op dit album bij elkaar gekregen. ‘Comments’ is het beste nummer dan Billy Idol nooit heeft gemaakt.
Iggy is geweldig bij stem en hij delivert, track na track, na track. Een heel erg diepe buiging is op zijn plaats voor wat hij met dit album presteert. Afsluiter ‘ the Regency’ is het nummer dat je live wil gaan horen. Voortjagende drums van Taylor Hawkins, die heerlijk in de mix liggen, niemand minder dan Dave Navarro van Red Hot Chili Peppers en Jane’s Addiction fame op de gitaar.
En ja ik weet het. Er zullen massa’s mensen van een zekere leeftijd, die pijproken in de ‘ ja, maar’ modus schieten.” Iggy maakt een obligate rockplaat, gevuld met even obligate rockster gasten. Op ‘Free’ verkende Pop nog meer het jazz vocabulaire, blah blah blah, en de manier waarop hij zijn zang delivert komt niet in de buurt van zijn subtiele aanpak op de collectie franstalige chanson covers op zijn album ‘Apres.’ “
Zal allemaal wel, en is ook waar, maar Iggy Pop is gemaakt om de archetypische punkrocker te zijn, dat is zijn dna. Hoe waanzinnig is het dat hij dit album nog kan maken op zijn 75ste ? Dat is fucking fantastic !
Als je het album twee keer achter elkaar afspeelt, blijf je achter met een enorme glimlach op je gezicht en het gevoel of je de hele wereld aankan. Dit is de beste therapie voor een winterdepressie. Iggy Pop laat met dit album zien nog steeds een ‘ Force of Nature’ te zijn waar nog terdege rekening mee gehouden moet worden. Laat het ons meemaken dat we
dit live mogen gaan zien komend jaar.
(9/10) ( Atlantic)
