Het Amerikaans popidool Kehlani maakt duidelijke keuzes in haar leven en is daardoor een groot voorbeeld geworden voor een nieuwe generatie tieners en jongvolwassenen. Het leverde zaterdagavond in poppodium 013 taferelen op die je vroeger bij een concert van populaire Boyband en supersterren zag. Er werd gegild en gehuild, flauwgevallen fans werden weggedragen in de armen van een beveiliger en er werden bloemen en knuffels op het podium gegooid. Kehlani weet precies wat ze wil en geeft er tegenwoordig de voorkeur aan om aangeduid te worden in de derde persoon meervoud (zij) in plaats van derde persoon enkelvoud (zij). En ja, dat is voor een leek inderdaad best verwarrend.
De afgelopen jaren werkten ze al samen met een aantal grote namen zoals 6Lack, Music Soulchild en Charlie Puth en ook op hun laatste album ‘Blue Water Road, kregen ze medewerking van niemand minder dan bassist Thundercat en Justin Bieber. De R&B-sensatie is daarnaast bekend om de energieke live shows. Ze zijn nu al een paar maanden ‘on the road’ en na een uitgebreide Amerikaanse tour pakten ze door en kwamen ze via Zuid-Afrika naar Europa. De Brabantse poptempel 013 wist hen te strikken voor het enige concert in Nederland dat al maanden van tevoren was uitverkocht. Verrassend, want ze hadden met gemak een zaal kunnen vullen die twee of drie keer zo groot is. Terwijl half Nederland met een zak borrelnootjes voor de buis zat voor de voetbalwedstrijd Nederland – USA trotseerden een paar honderd idolate fans buiten, in een lange wachtrij, de kou om een goed plaatsje te kunnen bemachtigen voor de show van Kehlani.
En met een wervelende show compleet met band, dansers en een eigen dj maakten ze alle verwachtingen waar en braken ze de tent af. In slechts een paar jaar tijd hebben ze enorme sprongen gemaakt en het lijkt erop of ze hun muzikale identiteit gevonden hebben. Een identiteit waarbij ze hun seksualiteit niet onder stoelen of banken steken. In april van dit jaar brachten ze het derde album ‘Blue Water Road’ uit dat een blauwdruk is van hun gevoels- en liefdesleven. De liefde voor spiritualiteit vormde daarbij de basis voor dit album. Luchtige liedjes worden afgewisseld met serieuze songs waardoor het geen doorsnee R&B-album is geworden. Je voelt gewoon aan sommige tracks, zoals ‘Altar”, dat ze een diepere betekenis hebben voor de zangeres.
Kehlani bracht Destin Conrad en DJ Noodles mee om de zaal op te warmen. De nog jonge zoetgevooisde Destin werkte samen met Kehlani aan enkele songs van hun vorige album ‘It was good, until it wasn’t’ en hij heeft er nu twee productieve jaren opzitten. Zijn debuut EP ‘Colorway’ kwam vorig jaar uit en onlangs werd zijn tweede EP ‘Satin’ uitgebracht waarop maar liefst negen tracks staan. Daarnaast bracht hij ook zijn eigen single ‘unpredictable’ en verscheen hij op de singles van Mack Keane & Esta en Amaria. Zijn stem deed soms een beetje denken aan Usher en de setlist die uit volledig eigen nummers bestond was doorspekt met een flinke portie R&B en smooth soul uit de jaren negentig. Ondanks het ontbreken van een band klonk het toch solide. En Soulful was het zeker! Daarna nam Micah Mahinay a.k.a DJ Noodles het stokje over en dropte een half uur een mix van R&B en Hiphop. Als vrouwelijk DJ uit de Bay Area had ze jaren geleden al een aardige fanbase opgebouwd toen ze door de nog onbekende Kehlani gevraagd werd om hun vaste DJ te worden. Inmiddels draait ze al meer dan tien jaar over de hele wereld, brengt ze mixtapes uit en kan ze het publiek heel goed lezen. Erg handig bleek later want ze wist dus precies hoe ze het publiek moest hypen. De deinende en meezingende massa ging hard op tracks van onder anderen Ella Mai, SZA, Rema en Pop Smoke.
Het was daarna appeltje, eitje voor Kehlani om ‘m verder in te koppen. Dat deden ze door de show te openen met ‘Little Story’ wat ook de openingstrack van het album is. Kort daarop volgde het ‘Shooters Interlude’ en het zwoele ‘Any given Sunday’. Van het tweede album ‘It was good until it wasn’t’ werd naast Toxic, ook Can I’ gespeeld dat in rap tempo wordt opgevolgd door het waanzinnige piano-intro van ‘Water’ dat nu al een instant classic is. Deze songs hebben een niet te missen seksuele lading en de teksten laten dan ook niets aan de fantasie over. Met de bijhorende choreografie van de danseressen werd de tekst nog even extra dik aangezet wat enthousiast werd ontvangen door de fans. Na de wat meer uptempo nummers werd er een rustpunt ingelast en brachten ze zittend en met een regenboogvlag over hun schoot ‘Honey’ ten gehore. Het is Kehlani’s persoonlijke ode aan alle mooie meiden in de wereld waarbij de tekst “I like my girls like my honey” keihard werd meegezongen. In de intimiteit van een middelgrote popzaal kwam deze ballad dan ook zeer goed tot zijn recht en bleef ze vocaal, na al het dansen, ook nog eens goed overeind.
‘Blue Water Road’, dat refereert naar de plek waar veel songs tot stand zijn gekomen, is een volwassen en gevarieerd album geworden waarbij kleine liedjes worden afgewisseld met Pop en R&B. Zo is voor de track ‘Wish I never’ de old school hiphopbeat gebruikt van Slick Rick’s ‘Children’s Story’ uit 1988. Die beat was niet meteen Khelani’s eerste keuze maar hun producer kon ze toch overtuigen om dit nummer toch op het album te zetten. Het is de banger van het album geworden en ook live zorgde het voor veel energie in de zaal. Bij Kehlani zit performen in het bloed en lijkt het podium hun natuurlijke habitat. Als je als zangeres al weet dat je in Tilburg optreedt en niet in Amsterdam sta je al met 1-0 voor. Als je dan ook nog eens de hele dag hondsberoerd bent geweest maar toch besluit om vol gas een show te geven om je fans niet teleur te stellen, dan ben je echt een rasartiest. Aan het einde van de avond speelden ze uiteraard de megahit ‘Nights like this’ van de EP ‘Wait a while’ die inmiddels al meer dan 400 miljoen keer gestreamd is op Spotify.
Kehlani’s energie werkte aanstekelijk. Op het podium in Tilburg straalden ze kracht, openheid, en liefde voor de fans uit. Ze schrijven zelf hun liedjes en dat levert zo nu en dan hele sterke en originele songs op. Zaterdagavond kwamen die nummers samen in één setlist waardoor er iets fijns ontstond. De muziek, de dansers, de zangeres en de fans vonden elkaar en dat zorgde voor iets magisch. Magie waarbij Kehlani het toverstokje 70 minuten lang in eigen handen hield.
