Cowboy Junkies worden al meer dan dertig jaar geroemd om zowel hun eigen songs als hun smaakvolle covers. Vaak ietwat donker en melancholiek, gekenmerkt door de prachtige, warme stem van Margo Timmins. Hun nieuwe album komt in het voorjaar, terwijl hun coveralbum ‘Songs of the Recollection’ net een paar maanden uit is. En in november komen de Canadezen ook nog voor enkele concerten naar Nederland en België: “It will be a deep dive in the catalogue.”
Tijd voor een gesprek met het verre Toronto. Gitarist Michael Timmins zit klaar aan de andere kant van de telefoonlijn, als vertegenwoordiger van de band, die bijna een familieband genoemd mag worden met broer Peter en zus Margo, gecompleteerd door Alan Anton. Naast de aangekondigde tour is hun recente album ‘Songs of the Recollection’ een mooie aanleiding. Een album met negen covers, letterlijk van David Bowie tot The Cure. “Er zijn verschillende manieren om een cover te kiezen. Een tribute is bijvoorbeeld een mooie, directe aanleiding.” Beroemd is hun ‘Demons’ album (2011), een ode aan hun vriend en muzikale inspirator Vic Chesnutt. “De David Bowie cover op ons album komt uit een show, vijf jaar geleden, hier in Toronto: ‘Death Heroes’. We speelden met een aantal lokale bands. Bowie was net een jaar overleden.” Zo zijn er meer natuurlijke aanleidingen voor de covers op het album. “Neil Youngs ‘Don’t Bring Me Down’ komt uit een tribute show voor zijn album ‘Live at Massey Hall’ uit 1971. En Bob Dylans ‘I’ve Made Up My Mind (To Give Myself to You)’ komt uit een tribute voor zijn verjaardag.” Zo lijkt er altijd wel een aanleiding om een song te coveren. “Maar de meeste covers kiezen we spontaan. Gewoon omdat we ze mooi vinden.”
Voor ‘Songs of the Recollection’ was er volgens Michael geen echt masterplan. “We kwamen uit de pandemie, gingen on tour en waren bezig met nieuwe, eigen songs. Maar we wilden ook een album voor die tour, als een soort aanleiding.” Het werden negen nummers van enkele van hun favoriete artiesten. “Sommige tracks zijn nieuw opgenomen, sommige zijn verzameld uit eerdere projecten.” Ze begonnen met twintig songs “en toen zijn we gaan schaven tot we deze negen hadden, in deze volgorde.” Waarbij onbedoeld en onverwacht een motief boven kwam drijven. “We realiseerden ons gaandeweg dat de nummers en de artiesten een speciale betekenis hebben. Voor onszelf, als musici, maar ook gewoon als personen. Ze inspireerden ons. Vandaar ook de titel: ‘Songs of the Recollection’, de liedjes van de herinnering… Bob Dylan en Neil Young hebben ons zelfs geïnspireerd om überhaupt musici te worden. Zo belangrijk waren ze voor ons. In de levensfase dat je zelf de wereld ging ontdekken, de kunst, de muziek.” Maar ook een band als The Cure bracht blijkbaar inspiratie, getuige de afsluiter van het album. “Zeker, die donkere periode, begin tachtig.” Cowboy Junkies koos gedurfd voor ‘Seventeen Seconds’, de titelsong van het Cure album uit 1980. Deze stond ook op hun eigen ‘Neath Your Covers’ EP uit 2004. “Het is echt zo’n heerlijk mysterieus nummer.“ Onvermijdelijk staat er ook iets van Vic Chesnutt op. “We hadden al het album ‘Demons’, met zijn liedjes als eerbetoon. Maar ‘Marathon’, stond daar niet op. Nu dus wel op ons nieuwe album.”
Een album met ook twee totaal verschillende nummers van Neil Young, ‘Don’t Let It Bring You Down’ en ‘Love in Mind’, opzettelijk achter elkaar en midden op het album geplaatst. “We doen al heel lang songs van Neil Young,: ‘Helpless’, ‘Powderfinger’, ‘Tired Eyes’, noem maar op. Nu dus ‘Don’t Let It Bring You Down’, echt een heel donkere song. We hadden hem wel ooit opgenomen, tijdens de Nomad series, maar nooit eerder uitgebracht. Dat werd dus tijd. Ik hou van de energie in het nummer.” Het staat in schril contrast met ‘Love In Mind’, één van de tederste Young’ songs. “Ik weet niet meer wanneer we die hebben opgenomen. Hij was niet eens helemaal af. Misschien niet zijn bekendste, maar ik hou gewoon van dat nummer.”
De covers van Cowboy Junkies zijn zorgvuldig gekozen en smaakvol gearrangeerd. Toch blijft er altijd de vergelijking met het origineel. Zo ook bij opener en eerste single ‘Five Years’ van David Bowie. “Het komt van zijn Ziggy Stardust album, voor onszelf ook een heel belangrijke plaat. We speelden het wel eens live en kregen goede reacties uit het publiek. Maar om het op het album te zetten is een andere zaak. Het nummer is echt iconisch, dus we wilden er erg voorzichtig mee zijn. En dat hebben we wel gedaan, denk ik.” Ook bij de genoemde tribute voor Vic Chesnutt is zorgvuldig te werk gegaan. “Vic was amper een jaar dood, veel te vroeg gestorven. Hij was 45 geloof ik… We wisten dat zijn fans emotioneel sterk gehecht zijn aan de originele versies. Sommigen vroegen zich af waarom we überhaupt nummers van Vic wilden coveren… Waar we het recht vandaan haalden. Maar velen wisten ook dat we heel close waren met Vic en begrepen waarom juist wij een ode aan hem wilden brengen.” Michael klinkt heel tevreden, 6109 kilometer aan de andere kant van de telefoonlijn. “Soms doe je een cover gewoon op jouw manier en dat is het. Maar er zijn bepaalde nummers van bepaalde artiesten in een bepaalde periode waarbij je heel voorzichtig moet zijn met het origineel.” Hij zucht lichtjes. “Maar onze versie zal altijd naast het origineel worden gelegd. Misschien is het juist de uitdaging om het te doen. We zullen ook nooit denken dat we het beter zullen doen. Wat is beter? We vinden het belangrijk dat onze versie bij ons past, ‘That it is true to us’.“ Het is voor Cowboy Junkies de manier om zich te uiten via iemands anders song. “Dat is iets heel anders dan een song gewoonweg kopiëren. En of onze cover dan beter is dan het origineel…” Michael lacht: “Ik vind Bowie’s versie beter dan onze. Maar misschien ligt dat ook aan de herinnering. Ik was 13 jaar oud ‘and that song, that album, completely blew my mind, you know’”.
Naast de covers mogen we natuurlijk de eigen songs van het Canadese viertal niet vergeten. Vaak ietwat donker en melancholiek. Met doorgaans niet al te vrolijke thema’s als angst, verlies en pijn, maar ook maatschappijkritiek. ”Dat krijg je als je luistert naar de artiesten en bands die ik net noemde. Leonard Cohen hoort daar ook bij. Zij zijn de basis van onze muziek en ook van mijn teksten. Daarboven laat in mij inspireren door persoonlijke dingen, gewone, kleine gebeurtenissen.” Met in de loop der jaren een natuurlijke verandering in focus. “Als je ouder wordt, dan ben je je meer bewust van de wereld om je heen, het beïnvloedt je meer. Ik ben nu 63 en in mijn twintiger en zelfs dertiger jaren was ik veel meer gefocust op mijn innerlijke wereld, op musiceren, platen uitbrengen, toeren, ‘just gogogo’. Nu ben ik meer dan dertig jaar getrouwd, heb drie kinderen, een huis. Je wordt onderdeel van de grote wereld, of je wilt of niet. De plaats die je daarin inneemt, hoe het je beïnvloedt, dat wordt steeds belangrijker. Daar schrijf ik nu dan ook veel meer over dan vroeger. Zeker in deze vreemde tijd is het onmogelijk de grote wereld buiten te houden.”
Het nieuwe album met eigen Cowboy Junkies songs is al klaar en zal de wereld verblijden in de lente van 2023. Maar voor die tijd mogen we ons al verheugen op hun komst naar onze concertzalen: 4 november in Luxor (Arnhem), 5 november in de Oosterpoort (Groningen), 6 november in Paard (Den Haag) en 8 november in Het Depot (Leuven). “Normaal gesproken spelen we twee sets op een avond, waarbij we drie of vier nummers van ‘Recollections’ opnemen. Daarnaast putten we elke avond uit zestig andere nummers. Uit de ‘Trinity Session’ en die periode, maar ook wat minder bekende songs.”
Het oeuvre van Cowboy Junkies is breed en omspant meer dan dertig jaar. Met zowel eigen songs als zorgvuldig gekozen en uitgevoerde covers, die vragen om weer eens live voor het voetlicht gebracht te worden. In november is dé kans om het resultaat te zien en te voelen. “It will be a deep dive in the catalogue.”
Alle concerten: https://www.greenhousetalent.com/nl/artists/cowboy-junkies
