Dinsdagavond liet het derde der vier jaargetijden zich van de meest dramatische kant zien met dreigend donkere luchten, verzadigd door de regen, die de zomerse hitte naar de recente geschiedenis terug verwees.
Binnen in het Muziekgebouw aan de Heuvelgalerie in Eindhoven was de grote zaal goed, maar niet volledig gevuld voor de eerder al een paar keer verplaatste show van de uit Chicago afkomstige rocker, crooner, zanger, producer, schrijver, echtgenoot en vader Richard Marx. Met tientallen miljoenen verkochte albums en een Grammy Award op zak, en achtervolgens vier nummer een hits in vier opeenvolgende decennia, kunnen we hem het best omschrijven als ‘een ster’. Marx presenteerde zichzelf, vol zelfvertrouwen, op deze wijze met nadruk, dus ik zou hem niet anders durven omschrijven. Voordat het publiek zich mocht gaan laven aan de vele talenten van Marx, werd hun geduld nog even op de proef gesteld door het voorprogramma, dat verzorgd werd door de uit Amsterdam afkomstige Marnix Emanuel.
Marnix is geboren en getogen in Amsterdam, maar deed in Eindhoven vol overtuiging de hele tijd alsof hij uit Amerika kwam. Ik kende de goede man niet, maar een snelle google actie leerde dat hij toch al geruime tijd aan de weg timmert. In Eindhoven zagen we een busker, een zanger met gitaar. Wat vooral opviel was het totale gebrek aan enige finesse in zijn presentatie. Hij zong en speelde vooral erg hard, zonder enige dynamiek, alsof hij er zeker van wilde zijn dat iedereen hem zou horen. ‘Good men and women’ was een song over arbeiders in fabrieken die volgens Marnix te weinig waardering krijgen. In uitvoering en stijl past hij zich vervolgens volledig aan het onderwerp aan. We zagen een soort van jonge Bob Dylan imitatie met een soort van marxistisch strijdlied voor de verworpenen der aarde. Niet heel erg goed gebracht., en ook niet heel erg interessant.
Gedurende de rest van zijn korte set kon Marnix niet echt overtuigen. Regelmatig zong hij vals en greep een verkeerd akkoord. Aan de presentatie heeft het niet gelegen. Marnix heeft genoeg zelfvertrouwen, en dat moet vooral zo blijven. Na vijf of zes nummers nam Marnix alweer afscheid van het publiek dat hem met een net applaus beloonde voor zijn inzet.
In afwachting van de hoofd-act werd een dia geprojecteerd waarop stond dat de aanwezigen via de website van Richard Marx aan hem konden vragen een nummer op te dragen aan iemand. Meteen pakte zich bij mij de vrees samen dat er later die avond wellicht een huwelijksaanzoek of zo via Marx gedaan zou gaan worden. Zolang ik er maar niet bij betrokken zou worden zou dat overigens helemaal ok zijn.
Het optreden van Marx begon met de projectie van een flitsend gemonteerde video, met echte Hollywood voice-over. We zagen foto’s van Richard Marx uit de recente en minder recente geschiedenis. De man is niet veel veranderd de laatste veertig jaar. Zelfs zijn kapsel lijkt hetzelfde.
Marx deelt zijn fotoalbum met fotos waarop hij met allerlei beroemde mensen staat. Lionel Richie, Nsync, Josh Groban, Keith Urban , de hele who is who van de jaren 80 en 90 pop komt voorbij. Als aan het einde van de video de tekst ‘Get ready to experience the songs of your life’ onder bombastisch trompetgeschal wordt geprojecteerd komt niemand minder dan Richard Marx zelf het podium opgelopen. I kid you not.
Marx hing zijn gitaar om en begon met ‘Endless Summer Nights’. Het meer dan 30 jaar oude nummer kon rekenen op een erg enthousiaste ontvangst van het publiek. De stem van Marx blijft herkenbaar en heeft niet geleden in de afgelopen 40 jaar. Charismatisch en professioneel betoverde hij het publiek meteen vanaf het begin. Precies zoals Richard Marx dat ook niet anders van zichzelf zou hebben verwacht.
Wat Marx heel knap deed was het publiek voor zich winnen, op zijn geheel eigen wijze. De man had helemaal geen sterallures, nee Marx is een ster. En hij wist het. Hij hanteerde een globale setlist, die hij de hele tournee al speelt, waarin hij met een viertal nieuwe nummers zijn vrijdag aanstaande uit te komen nieuwe album promoot. Daarnaast nodigde hij het publiek uit om hem te vragen hun lievelingsnummers te spelen. Die van hemzelf uiteraard, voegde hij eraan toe, niet die van andere artiesten. Op het podium in Eindhoven stond Richard Marx. Alleen Marx, geen andere ster. Daar zou ook echt geen plaats voor zijn.
‘Satisfied’ een van zijn grootste hits werd ook enkel op akoestische gitaar begeleid. Marx was als een vis in het water, hiervoor is hij op deze wereld. Lachend en grappen makend wond hij het publiek om zijn vinger. Professioneel en foutloos. Zoals alleen een ster dat kan. Marx nam ons middels anekdotes over zijn werk als producer of schrijver, of als schrijver/producer voor artiesten als Nsync, Josh Groban en Keith Urban mee in zijn door mede sterren bevolkte leven. Indrukwekkend hoor allemaal. Poeh.
Toen hij middels inzet van de alle modernste technieken met een muziekband wilde spelen ging het mis. De ergernis op het gezicht van Marx sprak boekdelen. De front of house mixer kreeg het even verbaal flink te verduren en heel even schilferde het sterrenimago van Marx. Falen was hier geen optie zoveel werd duidelijk. Even later liet de techniek hem andermaal in de steek toen hij ons wil laten genieten van een nummer dat hij samen met zijn drie zonen had opgenomen. Marx verloor zich in excuses tegenover het publiek in wat hij een ‘cosy little theatre’ noemde. Uiteraard is hij als ster gewend de grootste podia van de wereld te bespelen.
‘It’s just me and my guitar, but we’re here to have a party’. De man reeg al zijn hits aan elkaar en de zaal zong en klapte mee daar waar ze daartoe worden opgedragen door niemand minder dan Richard Marx zelf. Uitschieter was de oude hit ‘Hazard’. Een nummer waar de ster zelf duidelijk wat mee heeft, want gebracht met een hoge intensiteit . ’ Always’ van het nieuw uit te komen album werd mooi gebracht en is compositorisch erg sterk. Geschreven samen met legende Burt Bacharach! Richard Marx kon dat aantonen met een foto van de ster samen met de oude Burt, die hij erbij projecteerde.
Uiteraard werd het optreden afgesloten met ‘Right here waiting’, ongetwijfeld de allergrootste hit van niemand minder dan Richard Marx. Hij kreeg er zijn meer dan welverdiende en vanzelfsprekende staande ovatie voor. Hij had niet anders verwacht. Het was een mooie avond, en Richard Marx zelf? Die weet gewoon dat hij het volgende concert ook weer tot een groot succes zal maken. Dat doet een ster nu eenmaal.
