Als een band zo lang bestaat als The Beach Boys, is er geen introductie meer nodig. Toch ving het concert in de Tilburgse 013 zondagavond aan met een introductie van appearances van de band en haar muziek in de verschillende tv-shows en films door de jaren heen. Een indrukwekkend lijstje dat slechts overtroffen kan worden door de allergrootsten.
Tien man sterk bleek de legendarische band tijdens het enige concert op Nederlandse bodem, waar ‘Do it again’ uit 1968 direct de surfpop uit die tijd terughaalde. The Beach Boys, of ja, wat er nog van over was zonder de gebroeders Wilson, maakten er in Tilburg een aaneenschakeling van oude hits van. Van oude muzikanten des te minder, want op oudgedienden Mike Love en Bruce Johnston na leek de band in de hoogtijdagen van The Beach Boys zelf nog niet te zijn geboren. Fair, drummer/gitarist John Stamos (inderdaad die van Full House en ER), wel al net, maar die speelt dan ook al ruim 30 jaar samen met de Boys. Aan het applaus van het publiek te horen dat bij zijn introductie na ‘Surfin USA’ viel, was een deel van de aanwezigen ook zeker voor de acteur gekomen.
Een beetje afbreuk aan de nostalgie deed het wel, waarbij het soms meer op een tributeband deed lijken (en klinken), dan op de Beach Boys in de gedachten van de toehoorders. Soit, het was nog steeds de muziek van The Beach Boys en met twee bandleden uit de 60’s erbij was het voor het publiek dan toch een feest van herkenning. Dat mocht ook wel, want met een ‘Sixty Years Sound of Summer’ tour wordt geen 60 jarige sabatical bedoelt. De vele hits van The Beach Boys sloegen dan ook aan; of het nu de iets onbekendere eerste helft was, of de tweede helft na de pauze, waarin meer hits uit de Top2000 gespeeld werden dan bij het concert van The Rolling Stones vorige week.
De vele hits van The Beach Boys waren toch wel een beetje de redding van de avond. Stemtechnisch moesten de twee oudgedienden het van hun ‘jonkies’ hebben. Zoals Scott Totten die na de pauze ‘California Dreamin’ van The Mamas and The Papas aangreep om The Beach Boys in een medley van hits weer op gang te trekken. Goed, Mike Love heeft inmiddeld de 81 al aangetikt, terwijl Bruce Johnston vanaf maandag ook een 8 voor zijn leeftijd mag zetten, ga er maar aan staan. Stamos kreeg daarna het applaus wederom toen hij in lerfect Nederlands “Dank je wel” de zaal inslingerde. “I once was married to a Dutch girl.”, refereerde hij naar zijn ex-vrouw Rebecca Romijn, waarbij hij ook even stilstond bij het overlijden van zijn goede vriend Bob Saget, aan wie John zijn ‘Forever’ op mocht dragen. Een mooi rustpuntje in de show. Een ander moment van eerbetoon was besteed aan George Harrison en voor zijn goede vriend bracht Mike met zijn mannen ‘Pisces brothers’, muzikaal wellicht een van de hoogtepunten in de show. Het daaropvolgende ‘Here comes the sun’, van Harrison’s Beatles, was helaas een pijnlijk moment, waar duidelijk werd dat Mike’s stem de ‘jonkies’ inderdaad hard nodig had.
Het publiek liet het echter niet afweten en bleef The Beach Boys trouw tot op het eind, waar eender welke andere minder legendarische band reeds voor een half gevulde zaal had staan spelen. Zeker bij ‘Kokomo’, vlak voor de finale, bleek nogmaals hoe erg de twee legendes toe zijn aan hun pensioen. Respect voor de legendes, even terug naar de 60’s, en een avondje swingen op de muziek van weleer, dat is hetgeen waar Tilburg voor kwam en kreeg. Maar als zelfs bij ‘Good Vibrations’ het dak er niet af ging, dan moet je je afvragen of het aan het weer lag of niet. Mogelijk de laatste show ooit in ons land, wellicht ook maar goed ook.
