‘Mercurial’ is het vierde album van de prog metal band ‘Iris Divine’, maar het eerste album dat via Layered Reality Productions uitkomt. Drummer Scott Manley nam de plaats in van Kris Combs (drums, keyboards en programming) hij verliet in de Corona-tijd de band. Dat betekent niet dat je op ‘Mercurial’ geen toetsten/programming zult horen. Zanger/gitarist Navid Rashid schreef de partijen hiervoor.
Aan de instrumentale start van ‘Bitter Bride’ zijn gesampelde stemmen toegevoegd. De sarcastische tekst gaat over een maatschappelijke onwetendheid in Amerika. (Meer hierover kun je lezen in het interview, dat ik namens Maxazine met Navid had.) Af en toe zit er een korte echo op de zang, enkele andere delen klinken wat grimmig. Er is leuk gespeeld met de verdeling in de koptelefoon. Door het nummer heen zijn er leuke, verrassende elementen in verweven. Het onverwacht einde is goed gekozen. Ook in ‘Silver Tongued Lie’ hoor je dat het drumwerk van nieuwkomer Scott dynamisch is. Maar het geluid hiervan is iets aan de fletse kant, het had soms wel iets meer mogen “donderen”. Ook de bas en gitaar hadden iets meer body mogen hebben. Dan was het contrast met de lichtere elementen groter geweest. De track is goed opgebouwd, de toegevoegde extra’s zijn mooi. Na een opzwepend stuk valt de fade out een beetje tegen.
Tijdens het eerste instrumentale stuk van ‘Thirteen’ hoor je aangenaam veel “zwaar bespeelde” snaren. Dit vormt even later een mooie combinatie met de lichtere elementen. Er zijn vette, opzwepende bas grooves en ruim voldoende details in de muziek. Het wegstervende einde van deze lekkere lange track is gaaf. Ook ‘Negative Seed’ heeft een mooie einde, maar deze is plotseling. Het einde van ‘Breaking The Paradigm’ dooft langzaam uit, maar wordt toch iets te vroeg afgekapt. ‘Mercurial’ gaat over de menselijk emoties van ups en downs, en hoe deze ons beheersen als we dat toe laten. De combinatie van muziek, gesproken woorden en de woordeloze zang van Andrea Krux zorgen voor een gaaf, mysterieus intro. Het tempo in de muziek is wat lager, maar het geheel blijft boeien. De fade out komt best wel onverwacht. Omdat dit het laatste nummer is, voelt de plotselinge stilte een beetje oncomfortabel.
Door de contrasten in het artwork met betrekking tot de lijkwade en bloemen zou je misschien ook grote contrasten in de muziek verwachten. De verschillen in volume, ritme, en licht versus donker zijn er zeker, maar soms hadden ze wat groter mogen zijn. Nu komt het geluid vrij compact over, waardoor er een stukje intensiteit verloren gaat. De verdeling tussen gitaar, bas en drums is goed, dat geldt ook voor hoeveelheid van de toegevoegde elementen. Scott’s manier van drummen past in het geheel. Hoewel het geluid van cimbalen soms te blikkerig is, hoor je wel regelmatig de toonhoogte verschillen in de drums. De nummers zitten niet mega complex in elkaar. Toch duurt wel even voordat je de nummers wat beter kent. Ze zijn toegankelijk en toch verrassend genoeg. Het tempo in de muziek ligt soms best hoog, opzwepende delen worden afgewisseld met strakker gespeelde delen. Tijdens het luisteren voel je bijna de vibe die de nummers zullen geven als ze live gespeeld worden. De metal is niet al te zwaar, zodat de (prog)rock liefhebbers ‘Mercurial’ waarschijnlijk ook zullen waarderen. (75/100) (Layered Reality Productions)
Tracklist:
01. Bitter Bride 05:03
02. Silver Tongued Lie 04:19
03. Thirteen 07:09
04. Sapphire 03:49
05. Death By Consensus 05:30
06. Negative Seed 04:57
07. Breaking The Paradigm 05:16
08. Mercurial 03:38
Lineup:
Navid Rashid – Guitars, Vocals
Brian Dobbs – Bass Guitar
Scott Manley – Drums
Female vocals on Mercurial by: Andrea Krux
