High Hi brak door met hun tweede album ‘Firepool’ (2020): veel airplay, hoge hit noteringen en vele energieke en succesvolle optredens. Met een afgewogen, maar tegelijkertijd ook heel natuurlijke balans tussen licht en donker, gitaar en elektronica, slow en uptempo werd een steeds groter publiek bereikt. Binnenkort is er een nieuw album, waarin High Hi het mooie evenwicht nog meer gaat uitdiepen. High Hi perfectioneert de natuurlijke balans op ‘Return To Dust’.
Anne-Sophie Ooghe (gitaar, zang) en Dieter Beerten (drums, zang) zitten gezellig achter de laptop. Er ontspint zich een heel geanimeerd en open gesprek met twee bescheiden mensen die onwijs trots zijn op wat ze al hebben bereikt. “Het was allemaal heel onverwacht. Eerst werden we nog gewoon genegeerd. Maar met name door de airplay van ‘Daggers’ werden deuren open gezet,” blikt Anne-Sophie terug op de afgelopen twee jaar. “En we merken nu, back in the real world na corona, dat we het echt kunnen waarmaken met onze derde plaat, ‘Return To Dust’. Zonder restricties, met een releaseshow in de AB Brussel. Daar dromen we al heel lang van.”
Ook in Nederland krijgt de Antwerpse band steeds meer voet aan de grond. “Er is steeds meer airplay, zeker met de nieuwe singles. En het is altijd leuk om in Nederland te spelen. Het publiek is zo enthousiast.” Ze refereert aan het gedenkwaardige optreden op Bruis Maastricht, eind deze zomer. Dieter herinnert zich nog goed hoe zenuwachtig hij was. “Aan de ene kant van het veld speelde dEUS op het hoofdpodium, een echte Belgische cultband. Tegelijkertijd moesten wij soundchecken op een klein podium aan de overzijde… Hoe kunnen we dit doen, optreden na dEUS…? Maar het is gelukt.” Hij straalt nog steeds: “Het publiek kon ons wel 100 % smaken. We realiseerden ons dat we misschien groter waren dan we zelf dachten… We zijn altijd heel bescheiden”, zegt Dieter bescheiden, met een bescheiden glimlach van Anne-Sophie…
En dan verschijnt op 29 april het nieuwe album ‘Return to Dust’. Net bij vele grotere Belgische bands volgt er dan een release show in de AB Brussel, twee dagen later. Een album waaraan vanaf eind 2020 is gewerkt. “Met dezelfde producer, Daan Schepers.” Maar zonder het oude label. Op z’n zachts gezegd een inschattingsfout: “Ons oude label heeft ons laten vallen vlak voordat we doorbraken met de single ‘Daggers’. En nu zitten we bij Warner.” Het kan verkeren… “Zeker, en het was ook belangrijk om Nederland erbij te hebben. We hebben sowieso de ambities om verder te reiken dan alleen België. Nu krijgen we de kans om groter uit te pakken.” Extra druk voelen ze echter niet. Dieter: “De plaat was al af toen we in contact met Warner kwamen.” Zoals in het hele gesprek vullen beiden elkaar heel mooi aan, net als op het podium. “We hebben drie singles laten horen en daarover waren ze zeer enthousiast.” “Ja, en we zijn ook geen band waarbij het label inspraak kan hebben hoe we de nummers moeten maken.”
De titelsong ‘Return To Dust’ werd in november 2021 als eerste single gedropt. Sinds een paar weken is daar ‘All Cool All Fine’ bij gekomen. “Of deze nummers representatief zijn voor het hele album?”. Anne Sophie herhaalt de vraag en zegt voorzichtig van niet. “Ik vind de nummers op de plaat heel divers.” Dieter beaamt dat. “Net als bij ‘Firepool’ was het heel leuk om alle grenzen te betasten van wat wij sonisch interessant vinden.” De meeste nummers zijn in een vrij korte tijd geschreven. “Het is een grote captatie van wat we op dat moment vonden en voelden. Maar dat wil niet zeggen dat daar heel uiteenlopende vibes in zitten. Dat was met ‘Firepool en dat is met de nieuwe plaat ook weer.” Het gesprek leidt tot een interessante introspectie bij beiden. Anne-Sophie: “ik zie toch een verschil. In ‘Firepool’ zaten de diversiteit meer binnen de nummers zelf. In ‘Return to Dust’ meer tussen de nummers. Elk nummer heeft meer zijn eigen flow, zijn eigen vibe. Dieter luistert en knikt. Tevreden met de analyse.
Waarna het gesprek met het sympathieke en spraakzame duo weer een laagje dieper kan gaan. “Wij houden zelf ook van heel veel verschillende muziek, van pop tot postrock of nog harder. Die invloeden brengen we altijd mee naar whatever we maken. Dat gaat gewoon zo, onbewust.” Ook bij de nieuwe nummers. “Er werd niet gekeken wat goed liep op ‘Firepool’ en wat niet. Dat is niet onze manier van schrijven. We maken onze nummers op ons gevoel.”
Het tweetal verwoordt het High Hi gevoel perfect, maar toch ontbreekt er iemand: bassist Koen Weverbergh. “Ja hij is er nu niet bij. Onze teksten ontstaan weliswaar vanuit ons tweeën, maar de nummers maken we echt met drie.” Dieter is meestal de schrijver, maar volgens Anne-Sophie “geef ik wel veel inspiratie” Ze kijkt naar haar metgezel: “Ik schrijf meer fragmenten, woorden of zinnen, en dan kunt gij daar een tekst van maken, toch ?” Met op ‘Return to Dust’ een soort escapisme als rode draad. “Een mentaal welzijn van ons en van de wereld, over leven en dood.” Ook dit was geen bewuste keuze. “We hebben het gewoon geschreven in een periode waarin dat thema heel hard aan bod kwam. En inderdaad zijn onze teksten meest melancholisch. Maar dat geldt ook voor de bands die wij goed vinden.” Er vallen namen als Warpaint, Arcade Fire, Wolf Alice en Idles. “Maar we gaan ook breder, en ook naar vroegere tijden.” Dieter plaatst zelf meteen ook een kanttekening. “Men plakt ons wel eens een eighties label op. Maar dat zit hem niet in de nummers waar we naar luisteren of in de instrumenten die we gebruiken. We gaan qua productie redelijk groots. Dat is iets wat ze in de eighties wellicht ook deden, maar de intentie is heel anders.”
Waar in dit gesprek bassist Koen afwezig is, daar zou de band op het podium wellicht zelfs nog een extra lid kunnen gebruiken. Drummer Dieter neemt live niet alleen een deel van de zang voor zijn rekening, maar houdt tegelijkertijd ook de elektronica met alle synthlijnen onder controle. Anne-Sophie begrijpt het. “We hebben op het punt gestaan om deze plaat met z’n vieren te doen. We hebben samen gerepeteerd en dat ging super leuk. Maar om praktische redenen ging het uiteindelijk niet door.” Jammer? “We zien het als een teken dat we toch nog even met z’n drieën verder gaan.“ “Exact. En we gaan live onze energie met volle bak geven. Ik denk dat we daar ook het meest gelukkig van worden. Zo lang je iets maakt waar je trots op kunt zijn, dan ben je goed bezig. Dat is wat we uiteindelijk willen doen.”
Met (bijna) een nieuwe plaat op zak moet dat lukken. Met een sound die van nature is ontstaan, “Als je ooit als noise-rock-pop band naar een producer bent gestapt die vanuit de elektronica komt. En elkaar dan ook nog heel goed begrijpt.” Dat bereik je een evenwicht dat met elke plaat verder wordt uitgediept: tussen donker en licht, geproduceerd en organisch, gitaar en elektronisch. High perfectioneert de natuurlijke balans op ‘Return To Dust’.
Foto’s artikel (c) Marie Wynants
