Meer dan een jaar uitgesteld, brak de grote dag aan op 10 december; eindelijk betraden de mannen van de NITS het toneel in Café de la Danse in Parijs. Henk Hofstede, toetsenist Robert Jan Stips en drummer Rob Kloet kwamen rustig het podium op, maar het publiek begroette hen zoals het hoort, “goede vrienden” die na zo’n lange afwezigheid terug gevonden werden. De laatste tour van de NITS in Frankrijk was alweer een tijdje geleden, maar de liefde van de band is door al hun albums altijd aanwezig gebleven.
‘Knot’ is sindsdien uit en beschreven als “het beste wat NITS ooit heeft gedaan” toen het werd uitgebracht. Zo’n statement schept hoge verwachtingen en het publiek in Café De La Danse in Parijs zat vol verwachting te wachten. Eindelijk zouden ze hun helden weer zien. Fans van over de hele wereld, sommigen vanaf het allereerste begin, waren naar Parijs gekomen om de NITS voor het eerst of voor de zoveelste keer te zien.
Henk Hofstede opende de avond met een paar tijdloze nummers waaronder ‘Nescio’ met zijn rode gitaar. En de magie hervatte, gevolgd door andere klassiekers zoals op ‘A touch of Henry Moore’, ‘Home before Dark’, ‘The Dream’ en meer. Ook meer recente nummers als ‘Yellow Socks’ en ‘Lits-Jumeaux’. Ze waren nog steeds in goede vorm en het was duidelijk dat ze niet direct naar het hotel zouden terugkeren, maar lang zouden doorspelen.
NITS kwamen tot bezinning op ‘Ultramarine’ en ‘The Delta Works’, sublieme stukken van ‘Knot’ voor welverdiende rustmomenten. Maar ook ‘J.O.S. Days’, ‘Cars & Cars’, ‘Soap Bubble Box’, waarbij toetsenist Robert Jan Stips altijd in trance zit, om zijn muziek tot leven te brengen op zijn keyboards. Maar ook drummer Rob Kloet en zijn typerende manier van drummen was een genot om naar te luisteren, maar vooral om naar te kijken. De kracht van NITS.
Het was Henk die vertelde over zijn moeder bij ‘Une petite allumette’ en vervolgens over zijn tante, zeer ontroerende momenten in de show. De band heeft niet veel nodig op het podium. Geen grote licht- en lasershows. Nee, slechts 3 muzikanten, wat instrumenten en een simpel decor, dat op een ingenieuze en simpele manier verlicht werd. NITS zijn NITS en dat is genoeg voor de fans.
In een prachtige set vol herinneringen, waarbij ook ‘Port of Amsterdam’, ‘In the Dutch Mountains’ en het schitterende ‘Adieu Sweet Bahnhof’ voorbij kwamen, verdiende de band als toegift een staand applaus. De NITS hebben zichzelf in Frankrijk tijdens een korte tournee bewezen, maar ja, wie twijfelde daar aan? In meer dan 45 jaar niet hebben ze nog nooit gewankeld.
Sterker nog, NITS heeft laten zien dat ze nog altijd bovenaan staan in de Nederlandse muziekscene; Drie echte kwaliteitsmuzikanten. Drie muzikanten die na zo’n lange tijd samen nog steeds met veel plezier op het podium stonden. En Paris had een geweldige tijd met hen. Het was een beetje een echt ‘Madeleine’-gevoel dat herinneringen terugbracht aan concerten in de Ancienne Belgique, in Luik, Louvain la neuve. Wat had het publiek hun “vrienden” gemist; Henk, Robert en Rob waren terug en overwonnen Frankrijk opnieuw.
