Close Menu
.: Maxazine :.
    Facebook X (Twitter) Instagram RSS
    maandag, juli 7
    Trending
    • Suzan & Freek tonen moed en muziek in Royal Park
    • Kane in de regen: een afscheid vol muziek, herinnering en verbondenheid
    • Anastacia schitterde op Nibe Festival dag 4
    • AIR laat muziek spreken in Eindhovens Klokgebouw
    • Album recensie overzicht: Tim Jago, Paul Carrack en meer
    • Win kaarten voor Hang Youth in Nieuwe Nor
    • Guus Meeuwis royaal in Royal Park
    • Neil Young energiek met jonge band in Mönchengladbach
    Facebook X (Twitter) Instagram
    .: Maxazine :.
    • HOME
    • Muzieknieuws
    • Concertverslagen
      • Festivals
        • ADE
        • Bospop
        • Brutal Assault
        • CityRock
        • Dour
        • Eendracht Festival
        • Festyland
        • Geuzenpop
        • Jera On Air
        • KempenerPop
        • Lowlands
        • Mundial
        • Paaspop
        • Pinkpop
        • The Brave
        • The Hague Jazz
    • Interviews
    • CD Recensies
      • Legendary Albums
    • Prijsvragen
    • Extra
      • Verjaardagen
      • @Enjoythismusic
    .: Maxazine :.
    You are at:Home»Muziek»CD Recensie»Jack Savoretti – Europiana
    CD Recensie

    Jack Savoretti – Europiana

    By Jan Vranken1 juli 2021

    Dat Jack Savoretti niet een van de meest bescheiden artiesten is blijkt maar weer eens als hij zelf, in een interview met BBC’s Marc Savage, verklaart dat hij met zijn nieuwe album ‘Europiana’ een volledig nieuwe muziekstroming heeft uitgevonden. Laten we hem snel uit de droom helpen waarin hij nog steeds zit sinds zijn laatste album dat hijzelf ook al zo geweldig vond. ‘Europiana’ is ook weer gewoon dezelfde Jack Savoretti-kitsch. Savoretti beweert in datzelfde interview dat zijn nieuwe album een soort van soundtrack van zijn bevoorrechte leven is geïnspireerd door de muziek van Demis Roussos, Julio Iglesias, Gipsy Kings, Jacques Brel en de Italiaanse disco. Ook dat is goed te horen want het album klinkt, zoals alles van Savoretti, enorm kitsch en gedateerd.

    Als je het jezelf al aandoet om het album meer dan eens te beluisteren, zoals ik wel heb gedaan, dan komt een prangende vraag bovendrijven, namelijk waarom een platenmaatschappij in godsnaam al die dure productiemiddelen aan deze man ter beschikking stelt. Enige antwoord moet dan wel zijn dat er wereldwijd toch genoeg sherry drinkende, op zeewaardige jachten wonende ongelukkige cougars moeten zijn die dit leuk vinden en kopen. Onvoorstelbaar.

    Het album begint met ‘I remember us’; een verschrikkelijk cliché nummer waarin Savoretti het thema ‘familie’ naar boven wil laten komen. Whatever. Met ‘Secret Life’ de tweede track heb je ondertussen wel in de gaten in wat voor een nachtmerrie je terecht bent gekomen door dit album te luisteren. Zelden zo’n oppervlakkige en totaal nietszeggende flutmuziek gehoord. De chique, gelikte productie past er wonderwel goed bij. Het ene oor in en het andere weer uit. Savoretti presenteert zich als een bronstige stud met hijgerige stem en aangezette mannelijkheid. Een duet met David Hasselhof zou hij moeten overwegen.

    Dan volgt met ‘Who’s hurting Who’, de marketingtruc die we tegenwoordig wel vaker op albums tegenkomen. Je huurt Nile Rodgers in om slaggitaar te spelen en dan kan je er ‘featuring Nile Rodgers’ bij zetten om extra luisteraars te trekken. In het al eerder genoemde interview raakt Savoretti dan totaal in de war. Hij zegt daarin: “Having Nile on board was so important, because he is the godfather of ‘Europiana’ – and he didn’t even know it.” Om je ballen uit je broek te lachen. Het erge is dat Savoretti zichzelf serieus neemt.

    Enfin, zo gaat dit gedrocht van een album nog veel te lang door, gebukt onder zijn eigen pretenties. Dieptepunt is ‘The way you say goodbye’ waarin Savoretti enorm zijn best doet om Michael Bolton na te doen, maar ja er is al een Michael Bolton. Cliché na cliché wordt opgestapeld, de strijkersarrangementen doen pijn aan je tandglazuur. Kortom ‘Europiana’ is wederom een bombastische pretentieuze schijnvertoning zonder enige artistieke waarde , zonder enig muzikale diepgang, innovatie of vernuft. Het silicium niet waard waarvan de CD is gemaakt, daar hadden ze beter dakkapellen van kunnen maken. (3/10) (Lanza Music Limited)

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleFull Concert: Faith No More live @ Area4 Festival, Germany (2009)
    Next Article TOTO komt naast Ziggo Dome ook naar 013 in Tilburg

    Related Posts

    Suzan & Freek tonen moed en muziek in Royal Park

    Kane in de regen: een afscheid vol muziek, herinnering en verbondenheid

    Anastacia schitterde op Nibe Festival dag 4


    RSS Muzikantenbank
    • Roestig! zoekt een 2e gitarist, toetsenist
    • A capella kwartet zoekt bas
    • Quality Musicians Wanted!
    • Ervaren gitarist zoekt band
    • Gitarist zoekt (punk) bandje
    Over ons
    • Disclaimer
    • Adverteren
    • Privacybeleid en gebruiksvoorwaarden
    Maxazine Regionaal
    • Brabant
    • Gelderland
    • Limburg
    • Noord
    • Noord Holland
    • Overijssel
    • Utrecht
    • Zuid Holland

    Maxazine is er ook in andere talen:



    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.