Verwondering en aanhoudende verbazing is de juiste typering van het gevoel dat mij de laatste tijd steeds weer overviel als ik het debuutalbum van Fiona Brown voor de zoveelste keer nog maar weer eens ging beluisteren. Fiona Brown bracht al eerder een EP uit, maar nu is er dan met ‘Mundane’ een officieel eerste album en dus een debuut. Voor wie nog nooit van Fiona Brown heeft gehoord, dat is nu nog te vergeven. De in Sittard geboren zangeres, die tegenwoordig vanuit Antwerpen opereert, laat echter met ‘Mundane’ een meer dan indrukwekkend visitekaartje achter.
Het album dat Fiona samen met Neil Fraser (Tindersticks), Simon Casier (Balthazar), Steven van Gelder (Driftwood) en Tom Barbier (Ozark Henry) maakte bevat 12 tracks die samen net geen drie kwartier muziek leveren. Het is niet bepaald een vrolijk album geworden, maar mijn hemel wat is dit een avontuurlijk en diepgravend album geworden.
De tracks zijn eerder sferische speeltuinen of soundscapes dan conservatieve ‘nummers’. Fiona gebruikt de muziek om met haar fenomenaal sterke stem het canvas in te kleuren. Dan weer schreeuwend, dan weer fluisterend. Experimenterend met de gelaagdheid wordt Fiona’s stem ingezet als een geheim wapen om de luisteraar te vangen, dan weer op het verkeerde been te zetten en dan, uiteindelijk, te betoveren. Verwacht op dit album geen commerciële beats of laffe liedjes.
In de verstilling zoekt Fiona tot in het diepste van haar ziel wat ze ons kan laten horen. Geen uitbundige nummers, veeleer klein en breekbaar laat Fiona ons het binnenste van haar ziel zien. Twijfels over de klimaatverandering, maar ook over liefde, het zit er allemaal in. Dapper, zeker bij zo’n debuut. ‘Mundane’ is zeker geen makkelijk album, maar het zuigt je naar binnen bij elke draaibeurt. Steeds weer ontdek je als luisteraar nieuwe dimensies en lagen. Een waar avontuur.
Prijsnummers zijn het titelnummer ‘Mundane’ en het beklemmende ’Stalkers. Wat overblijft na het album voor de zoveelste keer gehoord te hebben is de vraag: “Wanneer kunnen we dit live gaan ondergaan?”. Het zal zeker de moeite waard zijn. ‘Mundane’ is een zelden gehoord sterk debuutalbum. Gedurfd, muzikaal en het experiment niet schuwend. Iets dat we allemaal te vaak missen in de hedendaagse muziek. (8/10) (ART 9)