In 2020 kwam het vorige album ‘Life Motion’ van dit project uit. Daar schonken we destijds ook aandacht aan hier op Maxazine. De informatie betreft de totstandkoming van dit project is daar al aanbod gekomen, dus dat zou een beetje dubbelop zijn als we hier ongeveer hetzelfde nogmaals gaan plaatsen. De vraag blijft of ze die sterke vorige plaat kunnen overtreffen met die nieuwe ‘The Creation’.
De lijst met artiesten wisselt per album nogal. Toch is er een die er als sinds de derde release vast bij is. Die persoon is John Payne. Hij is een behoorlijke poos leadzanger en bassist van Asia geweest. De tweede en laatste naam die ook op de vorige plaat te horen was is Ronnie Romero (Vandenberg, Rainbow, Sunstorm). Met die twee heb je dus al zeker niet de minste namen.
De andere namen die op die nieuwe ‘The Creation’ te horen zijn in willekeurige volgorde: Carl Sentance (Nazareth), Richard Grisman (River Hounds), Bobby Rondinelli (Black Sabbath, Rainbow) en Todd Sucherman (Styx). Ook niet namen uit kleine bandjes zullen we maar zeggen. Dan is diezelfde vraag die vorig jaar gesteld werd alleen maar een groter raadsel geworden. Hoe kan het toch dat dit project zo onder de radar blijft. Het is nou ook niet zo dat deze albums bij elkaar geraapte leftovers zijn.
‘The Creation’ begint gelijk met een prettig riff. Hiermee worden de oren gelijk gespitst. De inmiddels zeer bekende stem van Romero zet niet lang daarna in en daarmee zit je gelijk goed in deze nieuwe creatie. Het gaat op dezelfde lijn voort als waar ze waren gebleven op ‘Life Motion’.
Op tweede track ‘The Story’ zit tegen het einde een werkelijk waar prachtig instrumentaal stuk waar de piano en gitaar de meest prominente rol spelen. Overall is het een sterke track, dit einde zorgt voor een verademend stukje muziek waar je even in je eigen wereld bent.
Ballade ‘Listen’ komt wat mij betreft minder goed uit de verf. Hij klinkt alsof er wat zout op moet, beetje flauw dus. Gelukkig is dit tevens het kortste nummer op het album. Op de andere ballade ‘Back To The Truth’ is met name het refrein erg leuk om te horen door de verassende tempowisseling en vrolijke melodie.
‘Let it Go’ begint wat jazzy, slaat vervolgens om in een typische 80’s rocker. Zet daarover een goed refrein en de beste solo van de plaat en je hebt het sterkste nummer op de plaat te pakken.
Over zijn geheel genomen is deze nieuwe ‘The Creation’ meer gitaar, dan zijn voorganger. Dat past prima in het genre en is dus een prima keuze. De ballades zijn wat minder sterk, daarin mis ik echt iets wat raakt qua gevoel, qua emotie. Als dat er niet is, worden ballads al gauw saai. Stop daar dan een stuk instrumentale emotie in om het toch die lading te geven. Een prima plaat, maar net een tandje minder dan voorganger. Deel twee van de plaat is beter dan het eerste deel. (7/10) (Intelligent Music)
