Op 7 maart stond The Maestro & The European Pop Orchestra op de planken van het Parkstad Theater in Heerlen met de nieuwe show Music Maestro. Ook voor deze show beloofde Guido Dieteren muzikaal vuurwerk waarbij klassieke muziek en pop samen gebracht worden. Uiteraard nam zijn geliefde Wendy Kokkelkoren een deel van de zangpartijen voor haar rekening.
Al vroeg aan het begin van de middag tijdens de soundcheck was er een klein gezelschap met het syndroom van Down uitgenodigd door Guido zelf om te mogen proeven van een soundcheck en wat nummers mee te krijgen. Al snel werd er emotioneel gereageerd tijdens het nummer van ‘The Lion King’. Hierna volgde een matinee concert, oftewel een verwen-concert voor ouderen en hun vrijwilligers; De sfeer zat er meteen goed in. Guido en zijn gezelschap hebben dan ook de hele zaal het gehele concert aan hun lippen gehad… Ook hierbij schommelden de emoties van emotionele tranen na mee zwiepen op de deuntjes.
De tijd verstreek en eindelijk was het dan 20:00 uur, tijd voor het echte grote concert. De zaal was zo goed als gevuld, maar een enkele stoel bleef leeg. De eerste deuntjes van het openingsnummer ‘Sarabande’ klonken door de zaal, de gordijnen gingen open, kijkende naar een prachtig gezelschap, gekleed in de sfeer van de jaren ’50, vrouwen geheel gekleed in rood, met vloeiende bewegingen en stralende gezichten.
De sfeer zat er meteen goed in. Guido zelf trok de zaal helemaal mee in zijn verhalen en na het tweede nummer kwam dan ook Wendy Kokkelkoren, gehuld in een jurk waarbij je je in de film ‘Sissi’ waande, de trap af. Wendy zong hier het prachtige maar ook zeer pakkende nummer ‘Het leven is van mij’.
Na een aantal klassieke nummers sprong de sfeer over naar oude rock-ballads. Guido nam de hele zaal mee naar het tijdperk van The King of Rock, jawel Elvis Presley. Hier kwam ook plots zanger Roy van de trap af lopen, om aansluitend met Wendy het nummer ‘Can´t help falling in love’ te zingen. Het werd vervolgd door ‘Catwalk Symphony’ en een fluitiste kwam uit het orkest naar voren en nam met haar solo de hele zaal mee door een korte reis van liefelijke speelse klanken.
Alsof het allemaal niet gek genoeg was, bleek al snel dat bijna alle mannen van het orkest buiten het bespelen van hun instrumenten, ook konden zingen (en vooral ook entertainen). De groep mannen kwam tezamen naar voren, vormden een halve maan met in het midden één microfoon. Ze gaven een spetterend optreden weg, vol entertainment, zichzelf wanend in een oude kroeg jaren 40. En natuurlijk swingde de hele zaal mee. Het publiek was duidelijk verrast door dit gehele tafereel. Guido had meer verrassingen in petto, zoals twee prachtige vrouwen met violen. Ze kwamen naar voren en dansten, spelenderwijs samen met Guido. Ja, dit orkest is van alle markten thuis!
Ook het nummer ‘Wake Me Up’ van dance-held Avici komt langs. Een aantal jongeren mensen in de zaal ging meteen helemaal los. Richting het einde van het concert voerde Guido iedereen nummer na nummer mee met zijn verhalen. Het joodse nummer ‘Mazzeltov!’ leek het laatste nummer te zijn, maar gelukkig bleek dit niet het geval. Nog twee toegiften volgden: ‘Barcelona’, gezongen door Roy en Wendy, nam de hele zaal weer mee. Denkende dat dit het laatste nummer was. En toen toch nog een laatste toegift, begeleid door Guido zelf galmden de klanken van ‘Bella Ciao’ door de zaal. Opzwepend, vrolijk en een en al energie… Dit was echt het laatste nummer en een groot applaus volgde.
Bij afloop bleef het nummer ‘Bella Ciao’ nog overal neuriend door de gangen richting de uitgang te horen. Nagenietend van een spectaculaire show kan men alleen maar zeggen dat dit wederom een verrassende spectaculaire show was in alle aspecten.
Foto’s (c) Patrick Strouken
