Het beluisteren van het album ‘Different shapes’ maakte nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar Mon-o-phone, de makers van dit kunststukje. Wie zijn Koen Brouwers en Ciska Vanhoyland, het duo dat deze bandnaam heeft aangenomen om hun muzikale emoties te delen met liefhebbers van pure muziek? Tijd voor een gesprek in de Muziekodroom in Hasselt, een uurtje voor het album release concert dat de kwaliteit van ‘Different shapes’ zou bevestigen en zelfs in een bredere artistiek context zou plaatsen.
Relaxed zittend in de loungebank, merk ik direct dat Ciska en Koen oprecht, puur, openhartig zijn. Dit past ook heel natuurlijk bij het werk van Mon-o-phone. Geen wonder dat het gesprek meteen gaat over “het gevoel”. Ciska is heel stellig: “Als we nummers schrijven, dan gaat het vooral om een gevoel. De tekst komt later.” Als Koen aanvult, merk je meteen dat zij niet alleen een muzikaal duo zijn, maar ook partners: “We beginnen met instrumentaties, met sfeer.” Waar eerdere albums op gitaar zijn geschreven, werd ‘Different shapes’ verwekt op toetsen. “We zochten naar iets wat werkte, een sfeer: een repetitief patroon, een akkoordenschema of effecten. Daarop improviseerde Ciska met zang.“ Het is duidelijk dat alles samen gebeurt en het valt op hoe vaak het woord “sfeer” valt, als een soort rode draad, als een mantra. “Hiermee willen we emoties teweegbrengen, waarbij de teksten zo open zijn dat je ze op meerdere wijzen kunt interpreteren.”
Voordat Ciska en Koen met Micha Volders de studio indoken waren de nummers voor ‘Different shapes’ in principe klaar. Koen: ”We wisten precies wat we gingen doen, maar de invulling, de klank, dat wisten we nog niet.” Ciska: “En daar kwamen de verschillende lagen. Micha deed drums, percussie, Koen speelde toetsen en ik zong. Alles werd live opgenomen.” Spannend? “Zeker”, beamen beiden, “maar ook heel fijn, bevrijdend, omdat je meteen resultaat hebt. De sfeer stond meteen.” Inderdaad, weer de sfeer… “We kenden Micha al lang en wisten hoe hij werkt: spontaan, en niet te lang blijven hangen.” De tracks stonden in vijf dagen studiotijd en gaan volgens Ciska over de liefde in brede zin. Er is wel verschil met eerder werk: “Het vorige album (‘Escapism’) was sferischer. Dit zijn meer nummers.” Koen beaamt: “En het is nu veel vrijer. Voorheen werkte ik meer volgens een soort grid, zoals met drumcomputers. Nu hebben we alles in één keer opgenomen. We hebben niks kunnen knippen en plakken, niks kunnen verbeteren.”
Voor de live presentatie gingen Ciska en Koen op zoek naar extra muzikanten “die er bij passen.” Dat werden drummer Wouter Theunis (“Hij heeft al op de vorige plaat en live meegespeeld”), Bart Vandebroek (“Van Evil Superstars, oude vriend van ons”) en Gijs Coolen (“Iemand die heel vrij er tussendoor kon spelen, want op deze plaat staat geen gitaar”). Daarnaast is in maart het project ‘Different side of shapes’ gestart. “Er komt iedere maand een video online, waarbij een artiest een nummer van onze plaat herbewerkt in zijn eigen stijl. En wij spelen dan gewoon mee.” Pascal Deweze van Metal Molly mag de aftrap doen. “Je wordt helemaal uit je comfort zone geplaatst. De ander is immers de baas. Je moet loslaten.”
Uit het geanimeerde gesprek blijkt meermaals dat Ciska en Koen artistiek veel meer (nog meer?) zijn dan alleen muziek. Zo speelden ze met hun dansgroep ‘Tout Petit’, de afgelopen jaren meer dan 400 voorstellingen in heel Europa. Voorstellingen voor kleine kinderen, waarin Ciska in dans heel basale levenszaken als vorm, geluid en licht verwoordde. “Dat is heel puur. En het is ook goed om dans en muziek, om al die artistieke werelden, samen te brengen en de krachten te bundelen.” Ook als reactie op de hedendaagse muziek-industrie, “die heel voorspelbaar is geworden, met weinig creativiteit en vooral aandacht heeft voor singles die moeten zorgen voor een buzz. Maar wij maken veel liever albums.”
Natuurlijk heeft Mon-o-phone ook zijn eigen muzikale invloeden: Kate Bush, David Bowie, Peter Gabriel, Beach House en Fever Ray. Echter, ”wij hebben natuurlijk onze invloeden, maar bij de huidige plaat hebben we heel bewust gezocht naar eigenheid.”
Het creatieve proces heeft Ciska en Koen zichtbaar enorm veel energie opgeleverd. Waar na hun album ‘Escapism’ uit 2014 een, muzikaal gezien, rustige periode volgde (“We hadden ons gefocust op ‘Tout Petit’, en kregen twee kinderen”) willen ze het momentum van nu volop benutten: “We richten ons op muzikale samenwerkingen, maar ook op video’s en artwork. En we gaan nieuwe nummers schrijven.” De video’s zijn het domein van Koen. Hij werkt ook veel online. “Je hebt dan heel direct contact met je fans en kunt alles meteen posten.” Ciska verzorgt het artwork. “Ik teken nogal graag.” (Voor deze publicatie zijn werken van Ciska gebruikt). Na een tekenopleiding ging ze naar de dansacademie in Tilburg. “En daar kwam ik Koen tegen… .” Ze zijn samen muziek gaan maken en zo is alles ontstaan, heel natuurlijk, heel puur.
Samen mijmeren we verder over de sfeer, de puurheid. We denken na over intieme locaties waar deze nog meer tot zijn recht zouden komen. Nog een extra dimensie in de toch al meer dan drie dimensionale wereld van Mon-o-phone… Thuis gekomen zet ik nogmaals het album ‘Different shapes’ op. Terwijl het eerste nummer ‘Fall in love again’ zich weer in mijn hoofd nestelt, bekijk ik de hoes, een prachtige tekening van de Hasseltse kunstenaar Bart Deglin. Een mooi voorbeeld van de verbinding tussen de verschillende artistieke werelden. En valt mijn oog voor het eerst bewust op een tekst die precies het juiste licht werpt op ons sferische gesprek in de Muziekodroom: ‘We were striving for something that is real en authentic.’
Welkom in de pure wereld van Mon-o-phone…
Foto’s en afbeeldingen (c) Mon-o-phone
