Colin Blunstone is een vriendelijke, zachtmoedige en uiterst beleefde man als we hem voor dit interview ontmoeten. De zanger, bekend om zijn prachtige stem, ietwat hees, sterk in het fluisterbereik, blijkt als persoon precies zo te zijn als zijn stem doet vermoeden.
Blunstone zingt al vanaf zijn 19 jaar bij the Zombies. Hij was net van school en heeft sindsdien zijn hele leven niets anders meer gedaan. Hij is nu 74 jaar. Een gouden jubilaris dus in de spotlights. Ondanks de successen, die afgelopen jaar in ultimo hebben geleid tot de onvermijdelijke inauguratie in de Rock’n Roll Hall of Fame, is Colin Blunstone nog steeds die uiterst vriendelijke man, die in geen enkel opzicht aanleiding geeft te denken met een levende legende te maken te hebben.
Gemoedelijk
Als eerste neemt hij de tijd ons van thee te voorzien. Alsof hij thuis is presenteert hij ons de bekende tray met verschillende smaken thee. Als advies geeft hij mee toch vooral te kiezen voor echte thee en niet voor iets met vruchten of zo. “Neem lekker wat Earl Grey of Darjeeling, die is meer geschikt voor het moment”, zo adviseert hij ongevraagd.
Als we dan met een geurig kopje thee voor ons bij elkaar zitten steekt Blunstone zonder een vraag af te wachten van wal. “Ik heb er altijd erg van gehouden om in Nederland te spelen. Het publiek hier is duidelijk verwend, maar ook erg ontvankelijk voor live muziek, bovendien is het hier altijd erg goed geregeld en georganiseerd. Het is zeker niet overal zo mooi en goed verzorgd en georganiseerd zoals bijvoorbeeld backstage bij de Bosuil“, complimenteert hij het Weerter poppodium, waar hij graag komt. “Soms moeten we het er maar mee doen, maar dat Nederland daarin voorop loopt is wel duidelijk.” We kijken elkaar even aan en Blunstone slaat zichzelf op de knieën van het lachen. “Ik weet het, ik weet het, je had nog geen vraag gesteld en ik begin al te praten. Dat is beroepsdeformatie, excuseer me, go ahead, jij bent de baas”, lacht hij. De sfeer is ontspannen, zo blijkt.
Colin Blunstone 50 jaar in het vak
Colin Blunstone heeft in de vijftig jaar die zijn carrière omspant een enorm oeuvre opgebouwd. Naast zijn werk als leadzanger van The Zombies kent het grote publiek hem als zanger op vijf albums van the Alan Parsons Project, waarmee hij de grote hit ‘Old & Wise’ opnam en ook als solozanger heeft hij een eigen carrière. Zijn grootste solo hit is ‘What becomes of the Broken Hearted’ dat hij samen met Dave Stewart opnam. Als we nu zo door je discografie bladeren, is er dan wel sprake van echte Colin Blunstone-muziek? Of is het toch meer een amalgaam van stijlen en projecten die hun identiteit aan zijn stem ontlenen? Colin denkt zichtbaar na, kijkt omhoog, voordat hij achteruit gaat zitten om zijn antwoord te formuleren. “Als je bedoelt te vragen of mensen me meer om mijn stem dan om mijn werk kennen, denk ik wel dat dat klopt”, zegt Colin, “Veel van mijn werk komt inderdaad voort uit samenwerkingen met andere artiesten. Die zochten dan wel specifiek een stem zoals die van mij. Muziek is een gevoel en mijn stem geeft muziek wel een bepaalde feel mee, Daarmee wordt het wel Colin Blunstone-muziek, zoals jij het dan noemt.’
“Als solo-artiest wordt ik waarschijnlijk gelabeld als een soort van singer-songwriter, met extra vermelding voor de strijkers; een singer-songwriter met een hoop strijkers. In de sixties met de oorspronkelijke Zombies hadden we wel een bijzondere en unieke sound, dat was een voordeel. We waren herkenbaar voor het publiek. Met de Zombies zijn we nog steeds wel erg herkenbaar. Maar weet je, als je wat ouder wordt maak je je daarover echt niet druk meer.”
Geen label voor The Zombies
“Het is het publiek en de muziekindustrie die labels plakt. Voor mijzelf zijn die totaal niet terzake doende. Met The Zombies nemen we nu gewoon de muziek op die we zelf mooi vinden. Ik zie het als een verworven vrijheid. Een luxe die we onszelf nu wel mogen veroorloven. Natuurlijk wil ik een connectie blijven maken met het publiek zowel met the Zombies alsook met mijn eigen band, maar dat kan natuurlijk alleen maar als ik mezelf lekker voel en doe wat ik graag wil doen. Voorlopig is het zo dat ze zalen vol staan en er is dus geen enkele reden om te willen stoppen.”
Doorpratende over de opmerking die hij maakte met betrekking tot de muziekindustrie die het nodig vindt om labels te plakken, die hij zelf niet terzake doende vindt, raken we duidelijk een gevoelige snaar. “Ik ben er niet zo dol op als mensen muziek proberen te labelen of categoriseren. Ik denk zelfs dat je niet van goede muziek of niet zo goede muziek kunt spreken. Er is muziek waarvan je geniet, of waar je niet van geniet. Meer is er niet en dat is voor iedereen anders. Ik denk dat de meeste mensen vooral geïnteresseerd zijn in de muziek uit de tijd dat ze zelf opgroeiden en naar school gingen. Ik hou dus zelf erg van muziek uit de jaren 70. Als ik voor mezelf voor mijn plezier naar muziek luister dan luister ik naar muziek uit de seventies.”
Wurgcontracten
Er wordt een rondje nieuwe thee gedaan en er wordt nu ook een koekje bij geserveerd. We voelen ons inmiddels helemaal thuis, als oude vrienden die na jaren met elkaar bijpraten. “Met the Zombies en solo ben ik gelukkig zover dat het alleen nog maar om de muziek draait. Ik ben verlost van ellenlange vergaderingen met platenlabels en artist & repertoire managers of marketingmensen.” Het is bekend dat Blunstone aan de beginjaren van zijn carrière geen cent over heeft gehouden. Wurgcontracten en slechte royalty deals maakten van hem een goed betaalde werknemer van zijn toenmalige platenmaatschappij. Pas veel later, tien the Zombies met name in de Verenigde Staten hernieuwd beroemd werden veranderde dit voor Blunstone. “Ik ben geen zakenman, ik ben een muzikant.”
The Zombies hebben waarschijnlijk het meeste geld verdiend met het feit dat hun muziek en dan met name de nummers ‘Time of the Season’ en ‘She’s not there’ enorm veel gebruikt zijn in tv-series, films en reclamecampagnes. De campagne uit 2014 voor ‘Coco Mademoiselle’, met Keira Knightley in de hoofdrol en ‘She’s not There’ als soundtrack, is daarvan wellicht het meest bekende voorbeeld. Daarnaast zijn deze nummers terug te horen in series als NCIS, South Park, Cold Case, Friends en the Awakenings.
Royalties
De muziekindustrie is inmiddels totaal veranderd. Het internet, streamingdiensten en downloads hebben de verkoop van cd’s de das omgedaan. Social media geven muzikanten ongekende mogelijkheden waarvan vroeger geen sprake was. “De nieuwe muziekindustrie heeft zijn voor- en zijn nadelen. Het grootste voordeel lijkt me wel dat je tegenwoordig een nieuwe act kan marketen en promoten, zonder aangesloten te zijn bij een groot label. Dat is zeker een enorme vrijheid die artiesten nu hebben die wij vroeger niet hadden. Nadeel is dat er geen cent meer aan royalties verdiend kan worden tegenwoordig. Maar laten we eerlijk zijn, veel platenmaatschappijen waren vroeger ook niet scheutig met het uitkeren van hun royalties.”
Vroeger waren het de platenmaatschappijen die alle royalties binnenharkten en nu zijn het de Spotify’s, de Deezer’s en de Tidal’s van deze wereld die geld verdienen aan de muziek. “In de vijftig jaar dat ik in de business zit heb ik maar twee projecten gedaan waarvan ik überhaupt wijzer werd qua royalties. Dus het argument dat streamingdiensten geen of weinig royalties betalen is voor mij geen goed argument. Het grootste voordeel dat jonge en opkomende artiesten nu hebben is dat ze in ieder geval de mogelijkheid hebben om een groot publiek te bereiken, zonder de tussenkomst van platenlabels en managements. Met the Zombies maken we nu ook gebruik van die vrijheid, we doen in principe alles zelf, om zo onze vrijheid te behouden.”…
Lees hier deel twee
Foto’s (c) Patrick Strouken
