Achter de kleurrijke façade van de voormalige cinema ‘de Roma’ in de Antwerpse wijk Borgerhout vinden sinds de heropening in 2015 de meest mooie culturele evenementen plaats. Meest in het oog springend daarbij is ongetwijfeld de zeer gevarieerde en kwalitatief hoogstaande live muziekprogrammering, die niet alleen de grootste sterren naar Antwerpen brengt, maar ook steeds weer heel mooi weet aan te sluiten op de multiculturele bevolking van de stad Antwerpen en de wijk Borgerhout waar de Roma te vinden is.
Afgelopen woensdag 4 december vond in de Roma het laatste optreden plaats in het kader van de Europese ‘Classic Albums Tour’ van de Ierse ster Chris de Burgh. De Burgh wordt op het Europese vasteland door het grote publiek toch wel wat miskend, want dat is toch die man van een van de grootste ‘guilty pleasures’ in de moderne popmuziek, ‘the Lady in Red’ ? Jawel dat is inderdaad volkomen juist, maar om de man daarom te stigmatiseren en labellen is kortzichtig en je doet er jezelf als serieus muziekliefhebber ook ernstig mee te kort. Chris de Burgh heeft inmiddels in zijn carrière wereldwijd meer dan 50 miljoen geluidsdragers verkocht. Hij of zij die zijn of haar hoofd niet slechts naar commercie laat hangen en de moeite neemt om bijvoorbeeld naar een album als ‘Far beyond these Castle Walls’ te luisteren zal een wereld ontdekken van bij tijd en wijle naar progrock neigende nummers die de prachtigste sagen en legendes vertellen. Dat is het kenmerk van Chris de Burgh.
Tijdens de ’Classic Album Tours’ brengt de Burgh met zijn band zijn twee meest succesvolle albums in volledige integraliteit live voor het voetlicht. Het eerste deel van de avond werd gereserveerd voor het conceptalbum ‘Moonfleet’ dat het verhaal vertelt van smokkelaars en kapitein Zwartbaard, zo’n 200 jaar geleden. Daarna bracht de band het meest commercieel succesvolle album van de Burgh : ‘Into the light’ van voor tot achter. De twee albums zouden worden aangevuld met wat meer obscuurder, maar ook populairder werk.
De Roma was op een handvol stoeltjes na volledig uitverkocht en de ambiance was al voor het optreden begon opperbest. Om exact 20.00 uur ving de show aan. Prachtige visuals op een aantal schermen en een erg mooie lichtshow begeleidden de perfecte uitvoering van het ‘Moonfleet’ album. De band wist een enorm orkestraal geluid te reproduceren, hetgeen ook nodig is omdat ‘Moonfleet’ het ook vooral van de fraaie orkestrale arrangementen moet hebben. Het publiek in de Roma werd overdonderd hierdoor. Het zaalgeluid mocht wat meer bas hebben gehad, maar overal paste de sound mooi bij het geluid. In de band schitterde, naast Chris deBurgh zelf vooral ook gitarist Neil Taylor die we ook nog mogen kennen van Tears for Fears en Robbie Williams.
In het tweede deel van de show werd een versnelling hoger geschakeld met het werk van het album ‘Into the light; , dat de aanwezigen van voor tot achter ‘par Coeur’ konden meezingen.
‘Fatal Hesitation’, ‘the Ballroom of Romance’, ze brachten de handen op elkaar. Als dan ‘Borderline’ van het album ‘the Getaway’ in een fenomenale orkestrale setting wordt gespeeld, beloond het publiek de band met een meer dan welverdiende staande ovatie. Het anti oorlog-epos raakt de mensen zichtbaar. De Burgh Is erg goed bij stem en weet ook de hoge noten overtuigend te raken. Nog een keer schakelt de band terug wanneer De Burgh volledig solo, zichzelf begeleidend op 12 snarige akoestische gitaar ‘Where peaceful waters flow’ brengt.
Als dan de spotlight op de zanger alleen valt en de drumcomputer de maat wegtikt, wist het publiek dat het tijd was voor ‘the Lady in Red’. De Burgh zal voor altijd verbonden blijven aan deze guilty pleasure, zo zoet dat het glazuur spontaan van je tanden springt.
Begeleid door bodyguards maakte de zanger een ronde door de zaal van de Roma, waar overal dames in rode kleedjes gehuld om de aandacht vochten. Zij mochten dansen met de Burgh, hij werd gezoend en bejubeld als ware hij de Paus zelf. Prachtig zo’n moment waar gewoon eigenlijk iedereen toch blij was erbij te mogen zijn.
Dan was het tijd voor de overdonderende finale. ‘Don’t pay the Ferryman’ en ‘High on Emotion’ brachten een machtig mooi slot aan dit concert dat eenieder de het moest missen zijn leven lang zal moeten betreuren. Een heerlijke avond die pas compleet was als je bij het naar buiten gaan langs het Roma personeel mocht lopen dat het publiek vrolijk zwaaiend uitgeleide deed.
