Johan Derksen is als voetbalanalist niet meer weg te denken van de Nederlandse televisie. Veel mensen weten niet dat de deze meneer een pure muziekkenner is. Vroeger wilde hij altijd drummer worden, dit werd tegengehouden door zijn vader. Het ruigere leven in de 60-er jaren vonden zijn ouders maar niks, lange haren, drank, vrouwen. Zelf is hij opgevoed in een rechts christelijk milieu.
Derksen is momenteel zeer actief. Zo werkt hij voor de radio en televisie, daarnaast organiseert hij concerten en nu een theatertour. Met z’n 70 jaar doet hij meer dan ooit. Blues trekt al vele jaren zijn aandacht en hij organiseerde vanaf september een theatertour met maar liefst 120 shows door Nederland onder de Naam ‘The Sound of Blues & Americana’. Het een mix van Blues en Americana dat samengesmolten is tot een heerlijk rauw Bluesgeluid door topmuzikanten. Voor deze waanzinnige tour haalde Derksen twee supermuzikanten naar Nederland, Di Reed uit Houston en Malford Milligan uit Austin.
Malford Milligan was de zanger van Storyville, The Boneshakers en momenteel is hij erg succesvol met Malford Milligan & Southern Aces. Di Reed is een geweldige, goed uitziende gospel- en blueszangeres, ze heeft al veel wereldtournees meegemaakt als achtergrondzangeres van Rod Steward en Stevie Wonder. Maar ze is té goed om op de achtergrond te zingen, ze is al een tijdje voor haarzelf bezig en met succes. Deze vrouw heeft een fenomenale stem, ze weet het publiek prima in te pakken met haar muziek.
Johan Derksen had dan ook de gedachte voor zijn tour om de beste muzikanten op dit gebied, waaronder Hilde Vos, Phil Bee, Erwin Java, Eric van Dijsseldonk, Sean Webster, Fokke de Jong, Jack Hustinx, Roel Spanjers en Roelof Klijn, te laten samenwerken .
Het gordijn ging open, iedereen zat klaar en Eric van Dijseldonk opende met ‘It Makes No Difference’, Erik is een geweldige gitarist en heeft zeker ook een goede stem. Daarna kwam Johan Derksen op het podium om de avond aan elkaar te praten, hier is hij bijzonder goed in. Hij heeft veel zelfspot en ja, deze man heeft verstand van blues, hij heeft toch goede muzikanten weten te bundelen en met een zeer goed eindresultaat. Toen kwam een grote hit van Percy Sledge getiteld ‘Cover Me’, wederom gezongen door Erik Dijseldonk.
Het publiek bedankte Eric met een geweldig applaus, toen was het de beurt aan Hilde Vos. Deze zangeres heeft een geweldige stem en past goed bij deze groep. Hilde zong vervolgens 4 songs, startende met ‘Love Hurts’ van Nazareth, ‘Silver Wings’, ‘Wild Dogs Out’ en als laatste nummer ‘Silver Treads And Golden Needles’. Ze wist de de gevoelige snaar te raken bij het publiek. Vervolgens bracht Jack Hustinx het geweldige lied ‘Take It To The Limit’ van The Eagles ten gehore, bijzonder mooi. Het was goed te horen dat deze artiesten al op elkaar zijn ingespeeld, je voelde hoe heerlijk deze artiesten het vinden om te doen waar ze goed in zijn, samen muziek maken.
Toen kwam Malford Milligan het podium op in zijn typische outfit, zwarte hoed, zwarte bril met rode glazen, volledig in het zwart gekleed en rode schoenen maat 48. Hier zijn de mensen voor gekomen, deze geweldige blueszanger heeft Nederland veroverd. Men houdt van zijn bluesy, rauwe stemgeluid en de oprechtheid van deze Amerikaanse artiest met een grote gunfactor. Malford had het publiek aan zijn lippen hangen, ze wilden alles horen van deze artiest. Hij startte met ‘Life Will Humble You’. Iedereen die Malford niet kende, was meteen fan van zijn stem. De volgende nummers passeerden de revue, ‘A Change Is Gonna Come’, Good Day For The Blues en ‘Mama Talk To Your Daughter’, dit swingde compleet de pan uit. Malford had de gehele zaal platliggen, niemand gaat deze man ooit vergeten.
Set 2 begint met Sean Webster met ‘Tennessee Whisky’ van Chris Stapleton. Sean zong het op zijn eigen manier maar toch een kippenvelmoment. Deze artiest verbaast door zijn songs klein te maken met een dijk van een stem. Toen kwam ‘I’d Rather Go Blind’, een cover van Etta James. Ook weer een zo een liedje om mee te kunnen zingen, het publiek genoot volledig. In set 2 vulde de gitarist Erwin Javah de artiesten aan met zijn geweldig gitaarspel, deze bluesgitarist hoort bij de beste van Nederland, hij is bij velen bekend van Herman Brood en Cuby + Blizzards.
Vervolgens wordt Phil Bee aangekondigd door Derksen, een Limburger uit Mheer met een pas nieuw uitgebracht album vertelde hij, al zijn 15e album. We waren verrast, hij maakte een zeer goede indruk op het publiek. Phil heeft vele harten laten smelten met de nummers ‘Bring It On Home To Me’, ‘I Put A Spell On You’, ‘Willin” en ‘ Somebody Will know Somebody’.
Toen kwam Di Reed op het podium. Rechtstreeks uit Amerika ingevlogen, een beauty met een geweldige stem kwam met ‘I Just Want To Make Love To You’. Alle mannenharten sloegen op hol bij deze verschijning met een geweldige stem, de zaal werd steeds gekker. Het publiek ging staan en dansen op de nummers ‘River Deep, Mountain High’ en ‘Proud Mary’ van Ike & Tina Turner, het was zoals verwacht een geweldige avond, een avond om nog lang over na te denken. Malford, Jack, Phil Bee en Di Reed, alle muzikanten, een vette pluim voor jullie optreden. Iedere gast ging met een smile op zijn/haar gezicht huiswaarts, het is zeker voor herhaling vatbaar.
Foto’s (c) Patrick Strouken
