Mosae Zappa, bestaand uit een hechte groep gelijkgestemde en progressief denkende vrienden uit Zuid-Limburg, organiseert sinds 2011 elk jaar activiteiten om het erfgoed van wijlen Frank Zappa levend te houden in het Zuiden. Dit jaar was het hoogtepunt een tweedaags evenement waarin op diverse locaties in Heerlen en Landgraaf muzikale optredens en bijeenkomsten plaatsvonden. Als top act van het Mosae Zappa 2019 was het in nauwe samenwerking met het Parkstad Theater Limburg gelukt Dweezil Zappa te strikken. Dweezil is met zijn doorgewinterde band op tournee in het kader van het 50-jarig jubileum van het Zappa solo-album ‘Hot Rats’ (1969) te eren. Hoewel het album flopte is het in Engeland en Nederland bestempeld als een van de meesterwerken van de grootmeester Zappa.
Het aan de in 1969 geboren Dweezil opgedragen ‘Hot Rats’ album kenmerkt zich door complexe jazz-achtige composities die middels honderden uren opnames en bewerkingen in Zappa’s studio tot stand kwam. Ongekend voor die tijd was dat de opnames op een 16 sporen plaatsvonden. Ondanks de soms niet te ontrafelen structuren is het gehele album ook voor niet ingewijde kenners met een open mind goed verteerbaar. Wij waren aangenaam verrast dat Dweezil Zappa een poos geleden aankondigde ‘Hot Rats’ integraal te gaan vertolken zoals het oorspronkelijke album bedoeld was. Een enorm ambitieus en toch ook wel spannend initiatief dat past binnen Dweezil’s missie het muzikale erfgoed van zijn vader te blijven vertolken. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen.
Het ruim twee en een half durende concert startte met een bewerking van ‘Don’t Eat The Yellow Snow’, waarmee Dweezil’s combo zich opwarmde voor het integraal en zo authentiek spelen van het ‘Hot Rats’ album. Wat direct bleek is dat Dweezil zijn gitaar inclusief effecten zo heeft weten af te stemmen om exact te klinken zoals zijn vader het in 1969 aan het vinyl toevertrouwde. De muzikale gelaagdheid en variatie werd op een heel creatieve wijze vorm gegeven doordat de band twee getalenteerde multi-instrumentalisten kent die elkaar onderling ook nog eens kunnen vervangen. Scheila Gonzalez, bekend vanwege het grote arsenaal aan blaasinstrumenten die ze feilloos beheerst inclusief keyboards speelde bijvoorbeeld gitaar en percussie op momenten dat gitarist Adam Minkoff het te druk had met percussie en keyboards om de vele variaties te spelen.
Bassist Kurt Morgan dreef de complexe stukken alle kanten op en krachtige drummer Ryan Brown drukte zijn stempel op de ritmische uitdagingen die de muziek van ‘Hot Rats’ met zich mee brengt. Hoewel Ryan Brown een typische rock drummer is wist hij zijn weg goed te vinden in dit uitdagende materiaal.
De vertaling van ‘Hot Rats’ was subliem. Muzikale hoogtepunten waren het gitaarspel van Dweezil tijdens het de gehele uitvoering en een ontketende Gonzalez tijdens ‘Gumbo Variations’ en als apotheose het eigenzinnige ‘It Must Be A Camel’.
Het tweede deel van het concert bestond voor het grootste gedeelte uit stukken van het wat toegankelijkere en humoristische ‘You Are What You Is’ album gelardeerd met uitstapjes naar zeer complexe orkestrale werken als ‘Dupree’s Paradise’ en ‘Bogus Pomp’. Het maakt eigenlijk ook niet uit: deze band is dermate ingespeeld en getalenteerd dat ze nagenoeg alles wat uit de geest van Frank Zappa is voortgekomen op een hoog niveau kunnen vertolken. En dat is inclusief de humor. En dat onder de bezielende leiding van een bescheiden en innemende Dweezil Zappa.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
