Na een al zeer succesvol verlopen eerste deel van de wereldtournee om hun meest actuele album ‘The Secret’ te promoten keerde het Alan Parsons Live Project onlangs terug voor nog eens drie concerten op het Europese vasteland. Voordat de band zou spelen in Oostende en het Spaanse Jerez deden ze als eerste de Tilburgse poptempel 013 aan die uitblinkt in een prachtige programmering. Hierin zijn zeer regelmatig heel bijzondere artiesten en artiesten uit de absolute A categorie te bewonderen, zoals Alan Parsons Live Project.
Op woensdag 14 augustus trapte de band na hun vakantie dus hun Europese drieluik af in Tilburg. De band hanteerde dezelfde setlist als die ze voor de vakantie gebruikten. Een setlist die de ware liefhebbers bijzonder goed was bevallen, omdat er naast het nieuwe werk ook een mooie keuze was uit het magische werk van het vroegere Alan Parsons Project.
Niet hetzelfde was het feit dat nu derde leadzanger en schoonzoon van Alan Parsons, Jordan Huffman, ontbrak op het podium. Dit had echter geen enkele hoorbare invloed op de imposante vaak zes-stemmige samenzang die dit Alan Parsons Live project op het podium brengt.
Toch was vanaf het begin wel duidelijk dat er bij ‘ One Note Symphony ‘ tot en met ‘I wouldn’t wanna be like you ‘ het zesde nummer op de setlist wat technische problemen waren. Het front of house-geluid was niet meteen perfect, er moest duidelijk nog her en der wat bijgesteld worden en ook het podiumgeluid voor de muzikanten was niet meteen perfect. Het was zichtbaar dat de mannen er last mee hadden. Daarnaast worstelde gitarist Jeff Kolmann, die we kennen van zijn werk in UFO en Glenn Hughes met een te snel ontstemmende stratocaster. Kolman ruilde hem in voor een Gibson Les Paul, maar was daar duidelijk niet mee in zijn sas. De strat kwam daarna gereviseerd weer terug en zowel Kolmann als het publiek mocht er die avond nog veel plezier aan beleven.
Laten we even de puntjes op de ‘i’ zetten. Alan Parsons live project is het summum van wat je als liefhebber van intelligente progrock lite op het podium kan zien. Het is genieten geblazen van de ongelooflijke samenzang in nummers als ‘Time’ en de ode aan Eric Woolfson ‘ Limelight’. Leadzanger PJ Olsson, dit keer met blauw geverfd haar hoort wereldwijd bij de weinige topzangers die het zeer veelzijdige materiaal van Parsons, dat door zeer veel verschillende zangers werd opgenomen, op een geloofwaardige manier live kan brengen.
Tegen het einde van de eerste set waren alle technische issues opgelost en had de band hun vakantiestemming volledig van zich afgeschud. ‘Standing on Higher Ground’, ‘ Prime Time’, ‘Sirius’ en crowdpleaser ‘Eye in the Sky ‘ stonden als een huis en wonnen het in grote getale opgekomen publiek definitief voor zich.
Tijdloos Top 2000-materiaal ‘Old and Wise’, met prachtige sax solo was de genadeslag voor het publiek. Fans van het eerste uur werden vervolgens zoek gespeeld met een topversie van ’(The System of) Dr. Tarr and Professor Fether’.
Parsons stond op zijn verhoogde podium in het midden, speelde gitaar en toetsen en zag dat het goed was. Dit Alan Parsons live project zal nog lang het publiek wereldwijd blijven verbazen .
Foto’s (C) Josanne van der Heijden