Het is vandaag, 2 februari, open Clubdag. De dag waarop muziekpodia door het hele land hun deuren openen voor geïnteresseerden om te laten zien hoe zij de live muziek cultuur in Nederland mede mogelijk maken. In de Gigant hebben ze de hele dag door rondleidingen gegeven. De dag wordt afgesloten met maar liefst 3 bands: The Glücks, Ten Times a Million en The Sore Losers.
The Glücks
The Glücks bestaat uit drummer Tina en gitarist Alek. De band is de vaste support act van the Sore Losers tijdens hun Nederlandse tour. The Glücks noemen zichzelf ‘The savage Bonny & Clyde garagepunk duo from Ostend(BE) that unleash more sparks than a disc grinder. Beter kan ik het zelf niet omschrijven.
Wanneer the Glücks het podium van de Gigant bestijgen tonen Alek en Tina wat ze bedoelen met met “meer vonken dan een haakse slijper”. De energie spat werkelijk van het podium. Het duo, slechts uitgerust met drums en gitaar en hun stemmen, produceert een overrompelende bak herrie. De muziek van the Glücks is charmant rammelende garagerock, hard en energiek. Wat the Glück speciaal maakt zijn de vocalen, met name de zang van Tina bepaalt de sfeer van de songs. Van rauw tot mysterieus en sensueel. Op sommige momenten doet ze denken aan Siouxsie Sioux van de legendarische Siouxsie and the Banshees. De nummers van the Glücks gaan over mislukte liefdes, rampen en zelfmoord. Niet direct vrolijke onderwerpen, maar de energie en het enthousiasme van Tina en Alek maken dat je blij wordt van de show van the Glücks. Het complete publiek van de Gigant staat met een grijns op zijn of haar gezicht het vel van de handen te klappen als de laatste akkoorden wegsterven. The Glücks, een band om in de gaten te houden.
Ten Times a Million
Ten Times a Million is een band uit de regio. De band is opgericht in Enschede in 2012 als opvolger van Mandrake’s Monster. Het vijftal, Sem, Mart, Alex, Peter en Martin, zijn allemaal ervaren muzikanten. Bassist Sem en drummer Mart spelen bijvoorbeeld samen met de legendarische Adriaan Vandenberg in de Vandenberg’s Moonkings. De muziek van Ten Times a Million is te typeren als alternative rock.
Op het podium van de Gigant heeft de show van Ten Times a Million in het begin te leiden onder technische problemen. Vrijwel vanaf het openingsnummer valt een van de gitaren weg zodat de gitarist in kwestie meer bezig is met of zijn gitaar überhaupt werkt dan met het spelen van zijn partijen. Eigenlijk pas nadat de technische sores verholpen zijn barst de show echt los. Het fraai opgebouwde ‘Get It On’ is dan ook gelijk een van de hoogtepunten. Het speelplezier spat dan ook van het podium. Zanger Martin zoekt het publiek op om ons erbij te betrekken door mee te klappen en te zingen. Het afsluitende ‘Clown Face’ is een signature song voor Ten Times a Million. Slepende zang in de coupletten vol gas geven in het de refreinen.
The Sore Losers
The Sore Losers lieten het afgelopen najaar album nummer 4 op de wereld los. Werden de Sore Losers bij de recensies van de eerdere albums door de Vlaamse pers op handen gedragen. Over ‘Gracias Senõr waren de scribenten minder te spreken. “Na een auditieve uppercut als ‘SKYDOGS’ stelde de gelikte sound van de nieuwe plaat een beetje teleur. Het was alsof de heren hun rock-‘n-rollvariant plots met fluwelen handschoenen uit de instrumenten hadden geknepen.” Schreef bijvoorbeeld dagblad De Morgen. Over de live performance van the Sore Losers valt echter geen onvertogen woord. De band sluit haar uitgebreide Nederlandse clubtour af in de Gigant in Apeldoorn.
The Sore Losers halen hun inspiratie uit de volledige rock geschiedenis. Van the Chuck Berry, the Rolling Stones tot the White Stripes en Led Zeppelin. Je hoort referenties uit de punk, de garagerock, blues en zelfs country. Maar altijd klinken de Sore Losers vooral als zichzelf. De band straalt zelfvertrouwen, kracht en vooral speelplezier uit. Gelijk tijdens de opener ‘Little Baby (Doughboy) vliegen de riffs van Cedric en Jan je om de oren en wordt het publiek gegrepen door de groove. De stem van zanger Jan Straetemans zal niet iedereen direct kunnen bekoren, met zijn hoge stem klinkt hij soms een beetje iel vergeleken bij de grootse riffs van de band. Maar als totaalbeeld klopt het en weten the Sore Losers elk nummer boven zichzelf uit te laten stijgen door een riff, de groove of een hook die zich onweerstaanbaar in je hoofd nestelt.
De sensuele groove in de garagerocker ‘Got It Bad’ bijvoorbeeld of de catchy riffs van ‘Girl’s Gonna Break It’. De mannen van the Sore Losers zoeken elkaar op, zwepen elkaar op en grijpen de kansen aan om te improviseren tijdens jams zoals in ‘A Little More’. Gitarist Cedric zet uw verslaggever op het verkeerde been door ‘Dark Ride’ met een brede grijns op zijn gezicht aan te kondigen als een Peter Pan Speedrock cover. Wat volgt is misschien wel de meest sexy groove die the Sore Losers ooit gemaakt hebben waarin Jan’s vocalen gloriëren. Met het heerlijk slepende ‘Denim on Denim’ toont de band aan dat de nummers van ‘Gracias Senõr’ live wel degelijk zeggingskracht hebben. Het mooist wordt het toch in de klassieker ‘Don’t Know Nothing’. Bij dit anthem zie je de festivalweide van bijvoorbeeld Rock Werchter helemaal plat gaan. Het publiek in de Gigant gaat hen alvast voor.
Als de band na ‘Tripper’ het podium verlaat wordt er hartstochtelijk gesmeekt om een toegift. Die dan ook prompt komt in de vorm van geinspireerde uitvoeringen van de catchy garagerocker ‘Silver Seas’ en het groovend rockende ‘Juvenile Heart Attack’. The Sore Losers laten het publiek van de Gigant naar adem happend achter. Een waardige afsluiting van de Nederlandse tour voor deze rockers uit Belgisch Limburg.
