Op 25 januari wordt alweer het tiende album van de Californische oerhippie en positivo Michael Franti en zijn begeleidingsband Spearhead gereleaset. Onder de titel ‘Stay Human volume 2‘ zal de bedoeling zijn een vervolg te geven aan het album ‘Stay Human‘ uit 2001. Dat zal geen toeval zijn, want op dit album uit 2001 lukte het de band erg goed de boodschap van verbroedering, vrede en liefde te verpakken in een erg aanstekelijke mix van rock, hiphop, reggeae, soul en funk. Het album ademt positivisme en hoop voor een betere wereld. Bij temperaturen boven de 25 graden is het nog steeds een favoriet album, en ook bij tuinfeesten doet ‘Stay Human’ het nog steeds erg goed.
Dat de lat voor ‘Stay Human volume 2‘ commercieel hoger wordt gelegd blijkt wel uit het feit dat er een heel blik succesproducers is aangetrokken. Het album is geproduceerd door Don Corleone (Usher, Migos, Rihanna), Johann Carlsson (Ariana Grande, Little Mix, Charlie Puth), Kevin Baird (Two Door Cinema Club), Niko Moon en Ben Simonetti. Na het album een paar keer beluisterd te hebben lijkt dat deze beslissing niet ten faveure van de uiteindelijke kwaliteit van het album heeft geleid. Franti is een zeer eigenzinnig artiest die veel meer mee brengt naar een productie dan een paar demo’s van liedjes die dan op zijn Ariane Grande’s geproduceerd worden in een soort van mal. Als je dat doet, dan verliest Franti dus veel van zijn eigenzinnigheid. Je hoort dat bijvoorbeeld goed in het nummer ‘Enjoy every Second’ featuring soulzangeres Agodess die dan de backings verzorgt en een prefab rap stukje doet in het nummer. Het arrangement zit zo vol gepropt met blazertjes en weet ik veel wat dat Franti het echt aan zichzelf alleen kan toeschrijven dat het nummer nog herkenbaar is als een Spearhead song.
Door de titel vraagt het album een vergelijking met de oorspronkelijke volume 1. Welnu dat is gewoon niet fair voor volume 2. Volume 1 is een fris, funky, open, swingend album dat de zon doet gaan schijnen met geweldige nummers als ‘ Stay Human’, ‘Do ya Love’ en het geweldige ‘Rock the Nation’. Dit nieuwe album haalt over de hele linie niet het niveau van zijn illustere voorganger.
Is het dan een slecht album? Nee, helemaal niet. De songs die Franti maakt zijn nog steeds echte pareltjes. Zijn hart zit nog steeds op de juiste plek, en zijn nummers ademen nog altijd het positivisme uit dat zo kenmerkend is voor de man die gelooft in een betere wereld. Franti is nog steeds the original soulrocker.
Op twee nummers haalt Franti met gemak het niveau van het album uit 2001. Op ‘You’re number one’ is Franti er ineens weer met zijn zo kenmerkende rapflow, enorm grappige lyrics en een open, ademende productie waar ruimte is voor swing, funk, dans, plezier. Je hoort gewoon aan hem dat hij plezier maakt als hij het staat in te zingen. Een heerlijke track, overgoten met die Californische laid back feel waar Franti zo om bekend staat en die het zo goed doet bij tuinfeestjes.
‘Nobody cries Alone’ is betoverend mooi en laat andermaal zien dat Franti geen fancy succesproductie nodig heeft om muziek te maken die je adem doet stokken. Dit nummer zal ook blijven staan als Franti het helemaal alleen speelt op een kapotte driesnarige banjo. Heerlijk. ‘When te sun begins to shine’ is ook weer zo’n feelgood nummer waar Franti zo goed in is. Franti op een zomerfestival is dan ook de best mogelijke plek om te gaan zien als dat deze zomer kan. Gewoon op je sandalen gaan, BH thuislaten en in plaats van speklapjes voor op de barbecue gewoon eens die quinoa burger proberen.
Samenvattend is ‘Stay Human volume 2’ van binnen gewoon weer een heerlijk album, dat deze zomer zeker van pas zal komen. Jammer dat gedacht is dat je Franti in een keurslijf kan dwingen door er een vrachtlading hippe producers over heen te gooien. Franti blijft op zijn best als hij zijn eigen ding kan doen. Er is niemand hipper dan Franti. Peace out! (8/10) (Thirty Tigers/Boo Wax)
