Het theater in Kerkrade was volledig uitverkocht en de verwachtingen waren hooggespannen nu de Drentse diva Ellen ten Damme, de vocale wervelwind, de Limburgse stad aandeed. Al direct na de opening van de show zocht en vond Ellen contact met het publiek. Zij knoopte een praatje over liefde aan met een argeloze toeschouwer op de 2e rij: ‘Theo’. Hij werd vanaf dat moment regelmatig genoemd en toegezongen door Ellen want zij liet er geen twijfel over bestaan: ‘Je veux de l’amour’.
Op haar virtuele zoektocht naar liefde nam ze Theo en de rest van het publiek mee op een muzikale reis van Parijs naar Berlijn en weer terug. De Franse chansons en de Duitse klassiekers wisselden elkaar af in rap tempo. Een mooie uitvoering van ‘Milord’ werd al paraderend met hoge hakken op een loopband gezongen. De liedjes ‘Lili Marlène’ en ‘Avec le temps’ die volgden werden gevoelig en loepzuiver gezongen. De uitstekende begeleiding van de 8-koppige band ‘The Magpies’ (pianist, gitarist, drummer, blazer en 4 strijkers), zorgde op professionele wijze voor de muzikale ondersteuning. De band bestaat uit louter topmuzikanten die van Ellen de kans kregen om tijdens de gehele show hun kunnen te tonen en te soleren. Verder is Ellen’s beheersing van de Franse taal ‘impeccable’ en haar Duits is ‘tadellos’ hetgeen de show extra allure en Schwung gaf.
Tijdens de hilarische uitvoering van ‘Je t’aime (moi non plus)’ werd medewerking van Theo en van het publiek gevraagd. Op aangeven van Ellen nam het publiek de kreungeluiden van Jane Berkin voor zijn rekening.
De jolige sfeer schakelde moeiteloos over in een ingetogen stemming door de gevoelige uitvoering van ‘Tanz mich’ waarbij Ellen danste met de trombone speler. Blijkbaar had ze hierna de behoefte om weer even uit haar dak te gaan. Hiertoe had ze met ‘Unbeschreiblich weiblich’ alle gelegenheid. Ze verjoeg de drummer van zijn plek en zong al drummend de hit van Nina Hagen.
Het liedje ‘Sag mir wo die Blumen sind’ werd vervolgens vertolkt op gitaar in flowerpoweruitdossing compleet met bloemenkrans op het hoofd. Hierbij passeerden wel 20 verschillende ‘vredes’liedjes de revue, die zachtjes werden meegezongen door het publiek. Tijd om weer stoom af te blazen voor Ellen met Rammstein’s ‘Amerika’, compleet met een sneer naar het Amerika van vandaag de dag onder Trump.
Na de pauze ging de show voortvarend verder met onder andere een uitvoering van ‘Naturträne’ van Nina Hagen waarbij Ellen vaardig de ‘zingende zaag’ hanteerde en waarbij de climax van het lied werd bekroond met een fluim op het toneel. Tijdens ‘Ca plane pour moi’ van Plastic Bertrand ging Ellen helemaal los met een kleine vuurrode gitaar die ze vervolgens in het publiek dreigde te werpen.
Na een prachtig muzikaal intermezzo van de band verscheen La Ellen weer op het toneel, ditmaal gekleed in een bruidsjurk. Een hartstochtelijke uitvoering van ‘Je veux de l’amour’ volgde. Op ‘Alors en dance’ van Stromae walste de onstuitbare Ellen over het toneel. De meezinger ‘Padam padam’ zorgde ten slotte voor een mooie afsluiter van de veelzijdige show van multi-talent Ellen ten Damme.
Foto’s (c) Eric Bleize / Maxazine
