De in Chicago geboren Peggie Perkins kon al zingen voordat zij kon praten, althans dat vertelt ons haar website. Op school zat zij in diverse koren en bandjes en op haar achttiende vertrok zij naar Los Angeles om haar geluk te beproeven. Een aantal bands en veel optredens voerden haar langs de Amerikaanse westkust, Canada en Las Vegas.
Onlangs verscheen van haar de cd ‘Influences’ met veertien nummers, die haar in de loop van haar carrière hebben beïnvloed. Een album met covers van onder meer Robert Johnson, Nina Simone, Isaac Hayes en Leiber & Stoller om er maar een paar te noemen. Zij wordt begeleid door Stephen Wade Smith (gitaar), David Lockwood (piano, keyboards), Bobby Freeman (harmonica), Jimi James (slidegitaar), Judy Gylling Smith (bas), Joe Perez (saxofoon), Chris Meyers (drums) en David Dexter (Hammond).
Peggie heeft een rauw stemgeluid, waarmee ze zowel flink kan uithalen als fluisteren. Haar band is op zich goed en speelt strak. En dat laatste is naar mijn mening ook een beetje het probleem van het album. Het is te strak en bijna nergens wil het swingen en knallen. Dat beperkt Peggie Perkins dan ook in haar uitvoeringen. Het gaat nergens eens flink los. In de rustigere nummers, zoals ‘I Need A Little Sugar In My Bowl’ en ‘Mama, He Treats Your Daughter Mean’ is dat allemaal prima, maar in uptempo stukken wordt ze te veel teruggehouden. Dat is bijvoorbeeld het geval bij ‘Dust My Broom’, waar gitaar en harmonica hun best doen, maar het ritme stoïcijns volhoudt. Met wat meer swing had dit een prima album kunnen worden. Nu is het niet meer dan een mager zeventje. (7/10) (eigen beheer)
