Living Room Heroes is een band uit Nijmegen, die met ‘Welcome to the Circus’ (na ‘Days well spent‘) hun tweede volledige album aflevert. Het album bevat 12 tracks en het artwork van het album is zeker de moeite van het benoemen waard. Er komen hier wel eens lelijkere cd hoezen voorbij. Living Room Heroes klinkt allesbehalve Nederlands. Het album kent een zeer verzorgde productie en de mix klinkt mooi transparant, waardoor het geheel radio vriendelijk klinkt. ‘Welcome to the Circus’ ademt de sfeer van het Amerikaanse midden westen. Het is geen vernieuwende muziek, geen wereldschokkende toestanden of gekke fratsen om de aandacht te trekken. Nee dit album moet het van zijn muzikaliteit hebben. Qua stijl beslaan Living Room Heroes een breed gebied van Southern-rock tot Americana, blues, met een portie commercie en pop. Op hun best doen ze me aan een band als the Jayhawks lijken als ik dan toch een referentie zou moeten noemen.
Wat overall opvalt zijn de zeer verzorgde vocalen en de arrangementen van de backing vocalen die goed doordacht zijn en mooi uitgewerkt. Door de bovenstaande eigenschappen luistert het album lekker weg. Het openingsnummer ‘Better Days’ is een mooie opener, met lekkere slide guitars en fijn upbeat tempo. Opbouw van het nummer kent wat verrassingen en het is mooi te horen dat Living Room Heroes bij het componeren af durven te wijken van vaststaande formats. ‘Things I Wont do’ is een fijne country melodie die opent met goed gezongen meerstemmige harmonieën, die je zo goed niet vaak bij een Nederlandse band zult horen.
Als ik een favoriet nummer zou mogen benoemen op dit album dan zou het ‘Heading back Home’ zijn. Mooie tekst, origineel concept, lekker sober, mooie opbouw en mooi gitaarwerk. Zo’ n nummer dat laat zien dat de mannen echt wel een liedje kunnen maken. ‘Stop that Bronco’ zal live een lekker nummer zijn met zijn overstuurde gitaren en ‘tap your boot to the floor’ ritme. Je kan de audience participation nu al horen in je gedachten.
Het album kent geen zwak moment, alle nummers zijn van meer dan bovengemiddelde kwaliteit, waarbij ik als laatste ‘Wiseman’ als tweede favoriet nog aan wil halen. Goed, is er dan na al die lofzang helemaal niks te vertellen dat wellicht beter zou kunnen? Jawel, maar dan gaan we wel echt ver en mijn kritiek is niet bedoeld het overall oordeel over dit album te overschaduwen: Je hoort wel erg goed dat het niet echt Amerikaans is. Het Engels is verzorgd, maar mist de mid–West ‘knauw’, jammer maar niets aan te doen. De enorm verzorgde productie neemt meteen met zich mee dat het album qua sound wellicht, wat ‘ bite’, wat eigenheid mist. Dat gezegd hebbende zet ik het album gewoon nog een vierde keer op. Dit is een album dat aandacht verdient van iedereen die van muziek houdt. (8/10) (Butler Records)
