De groep MIEN laat voor het eerst iets van zich horen met het titelloze debuutalbum dat op 6 april uitgebracht zal worden op Rocket Recordings. Het kwartet bestaat uit Alex Maas (The Black Angels), Tom Furse (The Horrors), Rishi Dhir (Elephant Stone) en John-Mark Lapham (The Earlies).
De eerste stappen in het creëren van MIEN werden al vroeg gezet. In 2004 ontmoete Rishi Dhir frontman Alex Maas toen Maas de sitar aan het bespelen was tijdens een optreden op SXSW in Austin, Texas. Niet lang daarna is Dhir Lapham tegen het lijf gelopen doordat ze een gezamenlijke passie hadden voor het nummer Classic Sitar Banger door The Association.
Een paar jaar later was de puzzel compleet. Dhir was aan het bassen in zijn voormalige band The Black Angels in 2012 toen ze samen met de band The Horrors moesten spelen. Dat is waar hij Tom Furse is tegengekomen. De groep was gemaakt.
Na vele vliegreizen en WeTransfer-downloadlinks is het resultaat eindelijk daar. MIEN maakt naar eigen zeggen een mix tussen industrial en psychedelica met een oosterse tint. John Mark van de band beschrijft de muziek zelf als ‘Imagine the Black Angels as Nico in her 80’s industrial phase mixed with George Harrison and Conny Plank’
‘S/T MIEN’ is een album met 10 tracks. Het album begint met ‘Earth Moon’ een echte albumtrack van meer dan 5 minuten. De sfeer zoals bedoeld wordt neergezet met sitar, fluiten en tabla’s. Het klinkt allemaal erg oosters en het gaat vooral best lang door. De vocals zijn geheel in stijl; Niet echt zingend maar meer gesproken teksten die zwaar onder in de mix zitten weggewerkt, en met veel effecten beladen zijn. ‘You dreamt’ kent een lang intro en komt niet verder dan een soundscape-achtig werkstuk dat niet kan boeien. Het is het euvel van het hele album. Het is gewoon saai.
‘Other’ is misschien wel het meest typische nummer op dit album, een lang en saai intro van een akkoord, dat sferisch bedoeld is maar veel te lang aanhoudt om te kunnen boeien. Na dik anderhalve minuut ga je je toch echt afvragen of er nog wat gaat gebeuren en na twee en een halve minuut is die vraag eigenlijk wel beantwoord. Nee, er gebeurt niks en er gaat ook niks gebeuren. Helaas. Als ik dan een ‘ hoogtepunt’ op het album zou moeten aanwijzen dan zou het ‘Hocus Pocus’ zijn. In deze track zit heel voorzichtig een opbouw en iets van een melodie. Even later het nummer ‘Echolalia’, waarbij er dan toch gezongen wordt, als is het op de achtergrond. Verder doet het zijn naam eer aan door de vele effecten die op elkaar gestapeld worden productiebreed.
Ik heb het album op verschillende systemen beluisterd omdat ik er maar niet aan kon wennen. De mix is erg vlak met weinig laag, iets dat ik opmerkelijk vind in deze muziek. Natuurlijk zijn er liefhebbers van deze muziek, en die zullen de sfeer in de tracks zeker weten te waarderen. Muzikaal is het echter allemaal te mager om de aandacht te vangen en vast te houden. Jammer genoeg maakt MIEN met dit debuutalbum een valse start. (3/10) (Rocket Recordings)
