Twee jaar geleden stond Glen Hansard ook al in een uitverkochte zaal Ronda van TivoliVredenburg in Utrecht. Een avond waarop hij moeiteloos het publiek aan zich wist te binden. Het was een opmaat voor latere concerten in o.a. Carré. Twee jaar later heeft hij een nieuw album uit: ‘Between The Shores’. Nu stond de Ierse singer-songwriter opnieuw in TivoliVredenburg, maar dit keer kon hij twee keer de zaal uitverkopen. Waarvan dit de tweede avond was.
Met een 11-koppige band, met leden van zijn oude band The Frames, speelde Hansard in een huiskamer-achtige setting. Maar hij begon solo op akoestische gitaar met een oorspronkelijke bonustrack van zijn vorige album, ‘This Gift’, waarbij hij even de mist in ging, maar Glen Hansard was goed geluimd en kon er zelf de humor van in zien. Zijn gevoel voor humor zou hij nog vaak laten zien deze avond. Intiem bleef het nog bij ‘Setting Forth’ waarbij de rest ook op het podium verscheen. Een tandje meer tempo kwam er bij ‘Roll On Slow’, waarbij aan het einde ‘Gloria’ van Them geruisloos erin werd geimproviseerd.
Maar Hansard komt het best tot zijn recht in sobere liedjes, en die volgden dan ook in rap tempo, terwijl het niet aan spontaniteit ontbrak. Zo willigde hij een verzoek van Marieke uit het publiek in door haar achter de piano mee te laten spelen bij ‘Bird of Sorrow’.
Ondanks dat hij een keer meldde dat hij niet helemaal fit was zat hij wel weer op zijn praatstoel. Verschillende anekdotes passeerden de revue. Zoals een mooie anekdote over de keer dat hij een kleedkamer deelde met Joni Mitchell, maar ook (in de toegift) dat ‘Falling Slowly’ onbewust was gebaseerd op de beroemde theme song van Twin Peaks. Wat we wel voor het eerst zagen was een politiek geëngageerde Glen Hansard, maar wel op zijn manier. Het betrof een cover van Woody Guthrie’s ‘Vigilante Man’. Guthrie schreef het over zijn afkeer van zijn huisbaas Fred Trump. Halverwege het nummer, waarbij Hansard zichzelf op ukelele begeleidde, boog hij het om naar de huidige actualiteit over die andere Trump. Meesterlijk gedaan op een manier waarbij hij toch dicht bij zichzelf bleef.
Hoewel Hansard in zijn eentje ook indruk weet te maken heeft hij een goed op elkaar ingespeelde band achter zich die hij ook de ruimte geeft. Zo kreeg trombonist Chris Fowlkes een glansrol in ‘Wedding Ring’ en in de toegift met ‘Lowly Deserter’.
De eerste avond in TivoliVredenburg sloot hij af met de Bruce Springsteen cover ‘Drive All Night’. Zo’n verrassing zat er de tweede avond niet in, maar er werd afgesloten met de traditional ‘Devil’s Town’. Hoewel hij, naar eigen zeggen dan, minder fit was viel daar weinig van te merken. Glen Hansard is en blijft een singer-songwriter die live nog beter is als op zijn albums. Zonder dat hij daarbij in herhaling valt, want dit was zeker een ander concert dan twee jaar geleden. Maar niet minder sterk.
