Een laatste band, uit het voor dit jaar gekozen focusland Denemarken, Lydmor genaamd was de start van de laatste dag van Eurosonic 2018. Een vrij exclusieve sessie in het begin, maar gelukkig kwamen er steeds meer bezoekers binnen om dit mooie optreden te horen. ‘Lamppost light’ ging over de sneeuw en super verliefd zijn, en het klonk ook zo. Met als tekst ‘I will be lost in the deep snow, will you find me”. Gezongen door een krachtige vrouwelijke stem die lieflijk overkomt en je inpakt. In december bracht Lydmor een nieuwe single, ‘Helium High’ uit, die was te interessant/ingewikkeld om op piano te spelen. Normaal bespeelde ze niet de piano, nu ging daardoor ook even mis. Dat gaf niet, met een lachje vervolgde ze het nummer gewoon. Ze was erg praatgraag vandaag, een beetje hangover gaf ze aan, daardoor werd het wel een persoonlijker optreden. Toevallig of niet, haar laatste nummer ging over 7 cigarettes en 4 glasses of wine?
En verder… Tijdens deze dagen loop je van hot naar haar en weer terug. Kon nog net de laatste klanken van Kita Menari oppikken. Ze maakten vrolijke muziek om weer wat energie bij te tanken voor de rest van de dag. Had er graag meer van gehoord, een understatement tijdens Eurosonic!
The Howlin’ was niet echt bijzonder, meer een van de vele popbandjes. Veel solo’s, daardoor ontbrak het aan samenhang, is ook lastig bij zo’n korte showcase waar je in een paar nummers moet laten horen wat je in huis hebt.
Yasmin bracht me even op het verkeerde been, verwachtte een schone dame, er stonden echter 3 heren op het podium. Die hadden wel goed door hoe het moest klinken. Gewoon lekker spelen zonder rare dingen.
Op naar de Sonic Air. Op de markt was een grote tent neergezet waar gratis optredens te zien en horen waren. Tim Knol was na een kleine omzwerving richting reteharde gitaren weer terug bij het rustigere genre. ‘Bury the Ocean’ zijn eigen favoriete nummer, bracht hij met veel passie en hij gaf daarin een toffe solo op zijn gitaar weg. ‘Sam’ ging een paar versnellingen omhoog qua tempo, beter om het zo live te spelen. ‘Weight of clouds’ een van de songs van de nieuwe plaat bracht hem applaus. Het was een van zijn mooie nummers en het klonk wat weemoedig. Normaal praat hij veel en licht hij liedjes uit of vertelt een anekdote, nu wilde hij gewoon liedjes spelen.
Het meest volle podium dat er was, maar liefst 10 muzikanten op een paar vierkante meter. De Raad Van Toezicht bracht Jazz-improvisatie en speelplezier. Vele instrumenten waaronder een blazerssectie, die gaf hun instrumentale muziek net wat extra jus. Men genoot zichtbaar van elkaars solo’s en moedigde elkaar aan om er nog meer vibe in te leggen.
Voor Pitou was het niet de eerste kennismaking, eerder al menigmaal van kunnen genieten. Heet van de naald “I fall a sleep so fast”, wordt de titel van de aankomende nieuwe EP, dat was zelfs nieuws voor enkele bandleden. Ze begonnen direct sterk met een a capella nummer om te laten horen hoe goed hun stemmen bij elkaar pasten. ‘Give me a glass’ een stemmig nummer waarin de stem van zangeres Pitou helder de boventoon voerde. Dit nummer zal op de nieuwe in mei te verschijnen EP komen.
Meindert Talma droeg in een galerie zijn werk voor, ondersteund door foto’s uit de oude doos.
Onze afsluiter was meteen een klapstuk van de bovenste plank. Een stem zo krachtig en helder, een band zo strak als een net pak, Michelle David and the Gospel sessions. Zo klein als ze was zo groots was haar stem, vol vuur en passie wist ze het publiek te bespelen. Hiermee eindigde de gratis tour door Groningen. Een tour die uitdagender was en meer had te bieden dan het officiële programma.
Het was geweldig, Eurosonic 2018! Voor een volgende editie een aanrader voor iedereen die van gratis muziek houdt en graag verrast wil worden, een festivalticket kopen hoeft dus niet om toch een toffe muzikale tijd te hebben in Groningen.
Foto (c) Hans Kreutzer
